Απαγχονισμός γυναικών Τοπάλη (1)

Η βολιώτικη εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ το Μάιο του 1961, δημοσίευσε σε συνέχειες  τα εγκλήματα των Γερμανοϊταλών κατακτητών που έγιναν στη Μαγνησία. 

Μεταξύ αυτών και τον απαγχονισμό των γυναικών Τοπάλη στα Κ. Λεχώνια. Τα γεγονότα είναι γνωστά, αλλά σ' αυτή τη δημοσίευση υπάρχουν και άγνωστα στοιχεία. 

Σήμερα το α΄μέρος όπως δημοσιεύτηκε την Τρίτη 10 Μαΐου του 1961:

Οι Γερμανοί και οι Έλληνες, συνεργάτες των δεν ήταν μόνον πωρωμένοι εγκληματίαι. Ήταν και λησταί. Διήρπασαν περιουσίες, διήρπασαν και ατομικά τιμαλφή, όπως ωρολόγια και κοσμήματα (δαχτυλίδια, σταυρούς κλπ.). Έφτασαν μάλιστα μέχρι τού σημείου να βγάζουν από ζωντανούς και νεκρούς τα χρυσά δόντια, χαρακτηριστική δε είναι η περίπτωσις συλληφθέντος, του όποιου απέκοψαν τον δάκτυλον διά να αφαιρέσουν την βέρα. Από τα απαισιώτερα ληστρικά εγκλήματα της Γκεσταπό και των Εασάδ εις την περιοχήν του Βόλου είναι ασφαλώς και το κρέμασμα της οικογενείας Τοπάλη. Το έγκλημα αυτό, αποτρόπαιο εις όλην του την έκτασιν, έλαβε χώραν τον Ιούνιο 1944  εις τα Κάτω Λεχώνια.

Αλλ’ ας έλθωμε εις το ίστορικόν: εις τα Κάτω Λεχώνια διέμεναν η Λουκία Τοπάλη 65 ετών, η κόρη της Σοφία Τοπάλη 45 έτων και η υπηρέτριά των. Αι δύο γυναίκες ανήκον εις οικογένειαν καταγομένην εκ Ρουμανίας και εγκατασταθείσαν εις Ελλάδα το 1900 περίπου. Ήτο πολύ πλουσία οικογένεια, η οποία χωρίς να έχει καμμίαν συγγενικήν σχέσιν με τον εκ Μακρινίτσης παλαιόν πολιτευτήν Κ. Τοπάλην, ηγόρασε ένα μεγάλο κτήμα εξ ελαιώνων και οπωροφόρων παρά τα Λεχώνια. Μετά συνεχείς θανάτους απέμειναν εκ της οικογενείας μόναι αι δύο προαναφερθείσαι γυναίκες, κληρονόμοι τεραστίας πράγματι περιουσίας. Κατά τούς υπολογισμούς σοβαρών συμπολιτών, καταγομένων εκ Λεχωνίων η περιουσία Τοπάλη πέραν των κτημάτων απετελείτο από χρεώγραφα δανείων εις χρυσόν, χρυσάς λίρας Αγγλίας και πολυτίμους λίθους ανυπολογίστου αξίας. Εν αντιθέσει προς την μητέρα Λουκίαν Τοπάλη, η οποία ήτο υπερβολικά φιλάργυρος, η κόρη της Σοφία ήτο φιλάνθρωπος και κατ' επανάληψιν έκαμε ευεργεσίας. Ανήγειρε δαπάναις της το σχολικόν κτίριον Κάτω Λεχωνίων και συνετέλεσε οικονομικώς εις την αντιμετώπισιν του προβλήματος της υδρεύσεως της Κοινότητος. Επίσης έδωσε σημαντικά ποσά εις τα διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα του Βόλου. Οι Εασαδίτες εγνώριζαν διά τα πλούτη της οικογενείας Τοπάλη. Και τας πληροφορίας των εν προκειμένω  εφρόντισαν καταλλήλως να τας διαβιβάσουν και εις την Γκεστάπο. Από της στιγμής λοιπόν κατά την οποίαν τα πλούτη των δύο γυναικών ετέθησαν ως στόχος, οι άνδρες της Γκεστάπο, αξιωματικοί και κατώτερον προσωπικόν, σεσημασμένοι λωποδύτες, αποβράσματα των γερμανικών φυλακών, τα οποία ο Χίτλερ περισυνέλεξεν και τα ενέταξεν εις την μυστικήν του αστυνομίαν, κατέστρωσαν ολόκληρον σχέδιον διαρπαγής. Έπρεπε όμως να ευρεθή η προσχηματική δικαιολογία ώστε αι δύο γυναίκες Τοπάλη μητέρα και κόρη, να συλληφθούν και, πιεζόμεναι, να ομολογήσουν πού κρύπτουν τα πλούτη των. Και η δικαιολογία δεν άργησε να έλθη.Η Λουκία Τοπάλη ήταν όπως είπαμε υπερβολικά φιλάργυρος.

 Ήταν όμως και υπερβολικά φιλοπερίεργος. Με μίαν αφέλειαν, εντελώς αδικαιολόγητον διά την ηλικίαν της, αλλά κυρίως διά την εποχήν εκείνην, ρωτούσε τους πάντας και τα πάντα, ακόμη και τους Γερμανούς, πού διέμεναν εις τά Κάτω Λεχώνια, πώς ζουν, πώς τρέφονται, πού κατοικούν, πόσοι είναι, τι όπλα έχουν και άλλα. Φυσικόν εν τοιαύτη περιπτώσει ήταν η νοσηρά αυτή περιέργεια της Λουκίας Τοπάλη, να επισύρη την υποψία των δρώντων τότε εις Κάτω Λεχώνια Εασαδιτών. Ούτοι εγνώριζαν εν τω μεταξύ ότι μητέρα και κόρη Τοπάλη ενίσχυον κατά κάποιον τρόπον τους αντάρτας και αφού συνεδύασαν τας πληροφορίας περί βοηθείας προς τους  αντάρτας και τα περί ερωτήσεων διά τους Γερμανούς, έσπευσαν αυθωρεί να ενημερώσουν σχετικώς την Γκεστάπο Βόλου. Από του σημείου αυτού τα πράγματα έλαβον ραγδαίαν εξέλιξιν. Εφευρέθη ο μύθος της κατασκοπείας και, υπό την κατηγορίαν αυτήν, αι δύο γυναίκες Τοπάλη συνελαμβάνοντο μίαν πρωΐαν του πρώτου δεκαημέρου του Ιουνίου του 1944 και ωδηγούντο εις τας φυλακάς Αλεξάνδρας Βόλου. Μαζί των συνελήφθη και η υπηρέτρια της οικίας,  κρατηθείσα και αυτή εις τας ιδίας φυλακάς.

Το δράμα των ανύποπτων αυτών Ελληνίδων, υπήρξεν απερίγραπτον. Χωριστά η κάθε μία και εν συνεχεία όλες μαζί εβασανίσθησαν και γενικώς υπέστησαν μαρτύρια αφάνταστα. Οι ειδικευμένοι βασανισταί των Ες-Ντε εξήντλησαν όλην την εγκληματικήν των μεθοδικότητα, διά να αποσπάσουν την πληροφορίαν πού έκρυπτον αι γυναίκες Τοπάλη τας χρυσάς λίρας, τα χρεώγραφα και τα διαμαντικά. Αρχικώς διά να τας πτοήσουν οι Γερμανοί και οι Εασαδίτες εζήτουν να πληροφορηθούν δήθεν διά τας σχέσεις τας όποίας είχεν η οικογένεια Τοπάλη με τους αντάρτες. Κατόπιν όμως ήλθαν εις τον επιδιωκόμενον σκοπό και έθεσαν ωμά το ερώτημα: Πού είναι τα λεπτά και τα κοσμήματα. Και όπως ήταν επόμενον αι τρεις γυναίκες υπέκυψαν εις τα βασανιστήρια και ωμολόγησαν. Ωμολόγησαν τα... πάντα. Και περί συνεργασίας δηλαδή με τους αντάρτας και περί χρημάτων.

Tην επομένην, μεγάλη επιδρομή Γερμανών και Εασαδιτών εις την οικίαν Τοπάλη. Δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Ολόκληρο το αρχοντικό έγινε άνω - κάτω. Έρευνα γενική. Σε ντουλάπες και μπαούλα, εις τα υπόγεια και την σοφίτα, παντού. Οι θησαυροί, αλλά και τα... μυστικά έγγραφα των ανταρτών έπρεπε να βρεθούν.
                                                                                           (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)