Χρόνια Πολλά!
(Μ’ ένα απόσπασμα από το άρτι κυκλοφορήσαν βιβλίο του Άρη Βολιώτη ( Αριστείδης Βολιώτης ) «Ο ΨΙΘΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΜΙΧΛΗΣ» Εκδόσεις ΗΒΗ, Βόλος 2018)
Να το διαβάσουμε οπωσδήποτε!!
Να το διαβάσουμε οπωσδήποτε!!
[…] Θυμήθηκε πως κατακαλόκαιρο βρέθηκαν στο πανηγύρι της Παναγίας στα Καλά Νερά.
Ήταν μια θερινή γιορτή που την χαίρονταν όλοι οι γύρω κάτοικοι. Και δεν ήταν μόνον η θρησκευτική πλευρά.
Αυτές τις ημέρες είχαν την ευκαιρία να φθάσουν από τον Γώλο κι ακόμα από το Ξηροχώρι της Εύβοιας με καΐκια αγγειοπλάστες που άπλωναν κοντά στο ακρογιάλι, πάνω σε κουρελούδες την πραμάτεια τους. Στάμνες πήλινες με δυο χερούλια και κανάτια και πιο μικρά για τα πιτσιρίκια μ’ ένα χερούλι.
Μικρά κανατάκια με σφυρίχτρα στο σόπι τους, που τα γέμιζες νερό και σφυρίζοντας, κελαηδούσαν σαν τα’ αηδόνια τ’ Απρίλη.
Κι ακόμα λεκάνες πήλινες από μέσα με σχέδια άσπρα από μπατανά.
Γαβάθες και πήλινα πιάτα και καραβάνες για γιουβέτσι και τσουκάλια για μαγείρεμα. με τρίποδο στην παραστιά ή στη φουφού με κάρβουνα. Μαζί μ’ όλα αυτά, αρμαθιές με σκόρδα και κρομμύδια Ξηροχωτίτικα.
Τα δισάκια των προσκυνητών γέμιζαν αρμάθες και κρομμύδια χύμα και σκόρδα πλεξούδες, για να κρεμαστούν στην σκιά στο κατώγι του σπιτιού. Προμήθειες, βλέπεις για το χειμώνα.
Παραπέρα έστηναν πάγκους γεμάτους από μικροπαιχνίδια για τα παιδάκια και ψευτοκοσμήματα. Σταυρουδάκια με ψεύτικες αλυσίδες και δαχτυλιδάκια από κίτρινο τενεκέ και γυάλινες πετρούλες και κουκλίτσες από χαρτόνι, γύψο και χρώμα ώστε να φαίνονται όσο πιο αληθινά γίνεται. Αλογάκια και πήλινες γατούλες.
Και στη μέση το παιδικό κεφάλι απ’ το αραπάκι, φτιαγμένο με κέφι από πηλό, που στη θέση όπου ήταν το στεφάνι που φορούσε, άνοιγε σε καπάκι για να γεμίζει μέσα με χίλια πράγματα, από σταφιδοστράγαλα, καραμέλες κι ακόμα τα φτωχά κοσμήματα μιας μάνας ή το μπουκαλάκι με το ροδόνερό της.
Άλλοι πάγκοι πάλι, προσφέρανε λουκουμάκια με άρωμα από κίτρο, μαστίχα ή τριαντάφυλλο και χαλβά Φαρσαλινό φρέσκο –φρέσκο.
Τον άλλον με το ταχίνι από σουσάμι, τον περίμεναν στις Γιορτές του χειμώνα […]
Ήταν μια θερινή γιορτή που την χαίρονταν όλοι οι γύρω κάτοικοι. Και δεν ήταν μόνον η θρησκευτική πλευρά.
Αυτές τις ημέρες είχαν την ευκαιρία να φθάσουν από τον Γώλο κι ακόμα από το Ξηροχώρι της Εύβοιας με καΐκια αγγειοπλάστες που άπλωναν κοντά στο ακρογιάλι, πάνω σε κουρελούδες την πραμάτεια τους. Στάμνες πήλινες με δυο χερούλια και κανάτια και πιο μικρά για τα πιτσιρίκια μ’ ένα χερούλι.
Μικρά κανατάκια με σφυρίχτρα στο σόπι τους, που τα γέμιζες νερό και σφυρίζοντας, κελαηδούσαν σαν τα’ αηδόνια τ’ Απρίλη.
Κι ακόμα λεκάνες πήλινες από μέσα με σχέδια άσπρα από μπατανά.
Γαβάθες και πήλινα πιάτα και καραβάνες για γιουβέτσι και τσουκάλια για μαγείρεμα. με τρίποδο στην παραστιά ή στη φουφού με κάρβουνα. Μαζί μ’ όλα αυτά, αρμαθιές με σκόρδα και κρομμύδια Ξηροχωτίτικα.
Τα δισάκια των προσκυνητών γέμιζαν αρμάθες και κρομμύδια χύμα και σκόρδα πλεξούδες, για να κρεμαστούν στην σκιά στο κατώγι του σπιτιού. Προμήθειες, βλέπεις για το χειμώνα.
Παραπέρα έστηναν πάγκους γεμάτους από μικροπαιχνίδια για τα παιδάκια και ψευτοκοσμήματα. Σταυρουδάκια με ψεύτικες αλυσίδες και δαχτυλιδάκια από κίτρινο τενεκέ και γυάλινες πετρούλες και κουκλίτσες από χαρτόνι, γύψο και χρώμα ώστε να φαίνονται όσο πιο αληθινά γίνεται. Αλογάκια και πήλινες γατούλες.
Και στη μέση το παιδικό κεφάλι απ’ το αραπάκι, φτιαγμένο με κέφι από πηλό, που στη θέση όπου ήταν το στεφάνι που φορούσε, άνοιγε σε καπάκι για να γεμίζει μέσα με χίλια πράγματα, από σταφιδοστράγαλα, καραμέλες κι ακόμα τα φτωχά κοσμήματα μιας μάνας ή το μπουκαλάκι με το ροδόνερό της.
Άλλοι πάγκοι πάλι, προσφέρανε λουκουμάκια με άρωμα από κίτρο, μαστίχα ή τριαντάφυλλο και χαλβά Φαρσαλινό φρέσκο –φρέσκο.
Τον άλλον με το ταχίνι από σουσάμι, τον περίμεναν στις Γιορτές του χειμώνα […]
