Λεμονάτα ροδάκινα!

Λεμονάτα: Εκλεκτά φρούτα Πηλίου!

Για τη φρουτοπαραγωγή των Λεχωνίων έχουν γίνει κι άλλες δημοσιεύσεις. Όμως το «καλεί» ο καιρός να γίνει αναφορά στα ροδάκινα των Λεχωνίων και του Αγίου Βλασίου, τα ποικιλίας «λεμονάτα». 
Μόνον όσοι εκτός Μαγνησίας τα έχουν δοκιμάσει τα γνωρίζουν, αφού παλιότερα ήταν δυσεύρετα. Κι αυτό γιατί αυτή η ποικιλία ευδοκιμούσε μόνον στο Δυτικό Πήλιο! Σήμερα με τις διασταυρώσεις, καλλιεργούνται κι αλλού, χωρίς όμως να έχουν την ίδια γεύση και νοστιμιά! Βέβαια, εδώ υπάρχει και η ολιγωρία των ροδακινοπαραγωγών και της ΕΑΣ Πηλίου, που ως τώρα δεν κατοχύρωσαν το προϊόν τους με ονομασία προέλευσης!

Η καλλιέργειά τους είναι δύσκολη και χρειάζεται αρκετό νερό και ειδική σχετικά γνώση. Όμως ο καρπός, τα "ρουδά'κνα τα λι(ε)μονάτα" λοιπόν, είναι απαράμιλλα σε γεύση ιδιαίτερη, άρωμα κι εμφάνιση! Είναι λευκόσαρκα (καμιά σχέση με τα άλλα λευκόσαρκα) και πάρα πολύ ευαίσθητα στη διατήρησή τους. Όταν τα πιέζεις (ζουλάς) ή τα στριμώχνεις στο τελάρο μαυρίζουν! Αυτό όμως δεν έχει σχέση με το σάπισμα άλλων ροδάκινων, αλλά το σημείο αυτό ωριμάζει και γίνεται νοστιμότερο! Παλιότερα που η συσκευασία ήταν διαφορετική, το μαύρισμα ήταν συχνό, με αποτέλεσμα τη μη εμπορευσιμότητά τους.

Έχουμε ποικιλίες πρώιμες που ωριμάζουν αρχές Ιούλιου μέχρι και όψιμες ως το τέλος Σεπτεμβρίου.  Τα όψιμα κι όχι μόνον, έχουν μια άκρη μυτερή γι’ αυτό και πολλοί τα ονομάζουν «Μαστός της Αφροδίτης»!

Δυστυχώς. η γεύση δεν μπορεί να μεταφερθεί μέσω της εικόνας....

Εξαγωγές λεμονάτων δεν γίνονται επειδή οι ποσότητες είναι μικρές. Παλιότερα αλλά και σήμερα έφταναν ως την Αθήνα και τα κατανάλωναν μόνο στα καλά ξενοδοχεία, αλλά και οι γνωρίζοντες. Η τιμή τους είναι σχεδόν διπλάσια από των άλλων ροδάκινων, αλλά αξίζει!!

Παρακάτω μια καταχώρηση του 1932 όπου γίνεται εξαγωγή ροδάκινων, αλλά όχι λεμονάτων, αφού στα Λεχώνια υπήρχαν και υπάρχουν κι άλλες ποικιλίες (αμερικάνικα, καϊσιά κλπ). Εδώ πρέπει να ειπωθεί πως από τις αρχές του 1900 υπήρχαν εξαγωγές ροδάκινων στη Βιέννη και στην Αίγυπτο,όχι μέσα σε τελάρα. αλλά σε "γαλίκια" και μικρές "αρκάδες"(=μεγάλες κοφίνες), τα "αρκαδιά". Αυτό δημιουργούσε αρκετά προβλήματα στην ακεραιότητα και στην ποιότητα των φρούτων μέχρι τη διάθεσή τους στις φρουταγορές !!