Τα παλιότερα χρόνια (προπολεμικά) η Πρωτομαγιά στα Λεχώνια (εδώ) γιορταζόταν σε τρία βασικά σημεία όπου γέμιζαν από κόσμο (ντόπιους και Βολιώτες). Το πρώτο ήταν στη ρεματιά Κουφάλας όπου υπήρχε ένα μαγαζάκι -παράγκα του Νικολάκη Βελτσού δίπλα και πριν από το εργοστάσιο Δημόπουλου. Εκεί πίνανε οι ενήλικες τσίπουρο και κρασί και τα παιδιά λεμονάδες. Εκεί βασικά μαζεύονταν οι ντόπιοι, οι Λεχωνίτες.
Το άλλο σημείο ήταν ο γνωστός κήπος Μουρογιάννη όπου συγκέντρωνε κόσμο από το Βόλο , αλλά και αυτούς που ήταν πλούσιοι και της ανώτερης -λεγόμενης- κοινωνίας. Υπήρχε πάντα ορχήστρα και χοροί.
Το τρίτο μέρος όπου οι Λεχωνίτες και άλλοι από τα γύρω χωριά διασκέδαζαν συνεχίζοντας το ημερήσιο γλέντι, ήταν η πλατεία με τα γύρω της καφενεία. Εκεί γινόταν το ένα από τα τρία ετήσια πανηγύρια των Άνω Λεχωνίων. Γινόταν με την ευκαιρία της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Αθανασίου στις 2 Μαΐου κι ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του. Στο πανηγύρι γινόταν γενικός χορός (συρτός) με νταούλια και ζουρνάδες ι αργότερα ακολουθούσαν οι ορχήστρες που έπαιζαν μέχρι πρωίας δημοτικά, ευρωπαϊκά και ζεμπέκικα τραγούδια.
Το τρένο έφερνε και έπαιρνε κόσμο από τα χαράματα ως σχεδόν τα μεσάνυχτα.
 |
| Κήπος Μουρογιάννη 1938 |
Το τρίτο μέρος όπου οι Λεχωνίτες και άλλοι από τα γύρω χωριά διασκέδαζαν συνεχίζοντας το ημερήσιο γλέντι, ήταν η πλατεία με τα γύρω της καφενεία. Εκεί γινόταν το ένα από τα τρία ετήσια πανηγύρια των Άνω Λεχωνίων. Γινόταν με την ευκαιρία της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Αθανασίου στις 2 Μαΐου κι ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του. Στο πανηγύρι γινόταν γενικός χορός (συρτός) με νταούλια και ζουρνάδες ι αργότερα ακολουθούσαν οι ορχήστρες που έπαιζαν μέχρι πρωίας δημοτικά, ευρωπαϊκά και ζεμπέκικα τραγούδια.
 |
| Τρένο 1936 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου