Τα χαράτσια ...άλλοτε

Ο Ζωσιμάς  στη "ΦΗΜΗ" του, αναφέρεται  στα χαράτσια που πλήρωναν οι Πηλιορείτες  κατά χωριό, στους Τούρκους. Οι αριθμοί  κατά χωριό (ανάλογα  που ανήκαν -χάσια ή βακούφια) δείχνουν τα υπόχρεα άτομα.

Τα Λεχώνια δεν πλήρωναν "κεφαλικό φόρο" επειδή, όπως ξέρουμε, ήταν και τουρκοκατοικημένα. (ΕΔΩ) & (ΕΔΩ)

(Καραμπάσιον: χωριό Άγιος Βλάσιος, Μπιρ: συνοικισμός Καλλιθέα της Αργαλαστής, Μπιστινίκα: χωριό Ξινόβρυση)

Λεχωνιτών ...παρανομίες!

Τα Λεχώνια χωριό-σταυροδρόμι, εκτός από τη μακραίωνη ιστορία τους, έχουν και κάποια μελανά -ή γκρίζα- γεγονότα. Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι κατά καιρούς είναι διάφοροι και κάνουν σφάλματα. Δεν είναι μόνον οι ντόπιοι που παρανομούν, αλλά και οι ξένοι που εργάζονται ή είναι περαστικοί.

Παρακάτω υπάρχουν κάποια αλιεύματα από τις τοπικές εφημερίδες, που δείχνουν αυτό ακριβώς: τις αδυναμίες των ανθρώπων που γίνονται παρανομίες ή εγκλήματα και γενικά αστυνομικού ενδιαφέροντος γεγονότα.

 Η γλώσσα και το ύφος των δημοσιευμάτων είναι χαρακτηριστικά και δείχνουν επίσης τον τρόπο αντιμετώπισης αυτών των συμβάντων από τις αρχές και τους ανταποκριτές. (Βεβαίως, τότε πριν ογδόντα  και εκατό χρόνια δεν υπήρχαν τα  προσωπικά δεδομένα, οπότε η δημοσίευση των ονομάτων γινόταν κανονικά. Έτσι βλέπουμε ονόματα που υπάρχουν σήμερα ή όχι στο χωριό)

"ΛΑΪΚΗ ΦΩΝΗ" Βόλος, 5-8-1901

"ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" Βόλος 18-9-1901

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, 22-1-1931

"Φωνη του Λαου" Σάββατον 11-8-1901

'ΤΥΠΟΣ" 1908

Ο Αγιοβλασίτης Νίκος Ακριβογιάννης

Η άγνωστη ιστορία του Αγιοβλασίτη (Καραμπασιώτη) αεροπόρου Νίκου Ακριβογιάννη: 

 Από το περιοδικό ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ , Απρίλιος 2004.
(Ανοίξτε τις σελίδες σε νέα καρτέλα)

 

 

Επίσης δείτε κι  (ΕΔΩ)

Υψόμετρο χωριών Πηλίου

Μαρίκα Κοκοσλή

 Η Μαρίκα Κοκοσλή

 (Αρχείο Νίκου Μαστρογιάννη)

Η κ. Μαρίκα από το βιβλίο της Ελένης Τριάντου
"Ο Βόλος μέσα  από την ομίχλη του χρόνου"
Βόλος 1994

Η Μαρία (Μαρίκα) ήταν κόρη του Απόστολου Κοκοσλή, αδελφού του βουλευτή Νικολάου Κοκοσλή (ΕΔΩ) -της γνωστής οικογένειας των Κοκοσλήδων (ΕΔΩ) και της μηλιώτισσας Ασπασίας Φιλιππίδου,.

Γεννήθηκε το 1882 και πέθανε το 1968.

Η Μαρίκα ήταν 5-6 χρόνια μεγαλύτερη από την αδελφή της Υπατία, σύζυγο του δικηγόρου Γεωργίου Λιβανού.

Η Υπατία  Κοκοσλή-Λιβανού (αρχείο ΔΗΚΙ)

Ήταν παντρεμένη δύο φορές σε νεαρή ηλικία. Πρώτος γάμος ήταν με τον Ανάργυρο (Αργύρη) Χατζηαργύρη. 

Δεύτερος γάμος -για λίγο, με τον κωνσταντινοπολίτικης καταγωγής Νικόλαο Ζαχ. Ζαχάρωφ (1858-1928), ταμία των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων. Ήταν άτεκνη.

Έμεινε στον οικογενειακό πύργο στα Άνω Λεχώνια και ήταν μια πραγματική κυρία, που παρόλο αστή, ήταν κοντά στους απλούς χωρικούς. Αυτή ήταν η ψυχή της δημιουργίας του ΣΠΟΛΚ (ΕΔΩ).

Οι παλιοί Λεχωνίτες τη θυμούνται με τα καπέλα της και το μπαστουνάκι της, να βολτάρει στα Λεχώνια...

 (Αρχείο Νίκου Μαστρογιάννη)

 (Αρχείο Νίκου Μαστρογιάννη)

Η κ. Μαρίκα -από το δελτίο ταυτότητάς της
 (Αρχείο Νίκου Μαστρογιάννη)

Λένε αρκετές ιστορίες για αυτήν:

α) Όταν οι Ιταλοί βομβάρδιζαν το Βόλο και τα περίχωρα, η κυρία Μαρίκα με την αδελφή της Υπατία, πέρναγαν τα βράδια τους στρωματσάδα στο σπίτι του γιατρού Καραγιαννόπουλου, φοβούμενες μήπως ριχτούν μπόμπες στον πύργο τους που ξεχώριζε από μακριά, ενώ το σπίτι του Καραγιαννόπουλου είναι καλυμμένο, αφού βρίσκεται πίσω από το λόφο Νεβεστίκι.

β) Όταν οι επιστάτες των κτημάτων της ζόριζαν και μάλωναν τους εργάτες, αυτή από τα μπαλκόνια του πύργου που επόπτευε, τους παρατηρούσε λέγοντάς τους να είναι πιο ανεκτικοί στις απαιτήσεις τους.

γ) Στα Λεχώνια όταν κάποια γυναίκα δεν έχει όρεξη για τις δουλειές  του σπιτιού και τις αναβάλλει, ως σήμερα λέγεται η φράση:

«Τι περιμένεις να έρθ’ η κυρα-Μαρίκα να φκιάσει τ’ς δ’λειές; »

Αντίγραφο από το βιβλίο της Ελένης Τριάντου 
"Ο Βόλος μέσα  από την ομίχλη του χρόνου". 
Βόλος 1994, σελίδα 286

131 χρόνια ελευθερίας

2 Νοεμβρίου 1881- 2 Νοεμβρίου 2912: 131 χρόνια ελευθερίας.

Μια επετειακή υπενθύμιση

Η απελευθέρωση και η ενσωμάτωση της Ηπείρου και Θεσσαλίας –εκτός της Ελασσόνας, μαζί με την περιοχή της Μαγνησίας στις 2 Νοεμβρίου του 1881 και μετά τη συνθήκη του Βερολίνου το 1878, αύξησε την έκταση και τον πληθυσμό της Ελλάδας και έδωσε στην ελεύθερη Ελλάδα τον πλούσιο θεσσαλικό κάμπο και το λιμάνι του Βόλου. Ο ελληνικός στρατός επί βασιλείας Γεωργίου Α΄, μπήκε στο Βόλο μέσα σε πανηγυρισμούς και εθνική έξαρση. Οι δρόμοι της πόλης στολίστηκαν με λουλούδια και σημαίες και πλήθος κόσμου από όλο το νομό πανηγύριζε, κρατώντας φωτογραφίες των πρωθυπουργών Ελλάδας και Αγγλίας  Αλ. Κουμουνδούρου και Ουίλ. Γλάδστωνος. Στο λιμάνι το αγγλικό πλοίο του κυβερνήτη Χάμλυ έριχνε κανονιές. Το σκηνικό ήταν χαρμόσυνο για μέρες μέχρι και τον ερχομό του βασιλιά...

Η οδός «2ας Νοεμβρίου» της πόλης του Βόλου, παραπέμπει στην απαρχή του ελεύθερου βίου της.

Η «ΘΕΣΣΑΛΙΑ - ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ» που τότε εκδιδόταν στην Αθήνα από τον Κ. Σακελλαρίδη, γράφει:

«Η ωραία Θεσσαλία και η Ήπειρος από της προχθές Παρασκευής, καθ’ ην ημέραν οι αντιπρόσωποι των μεγάλεων Δυνάμεων συνυπογράψαντες την βερολίνειον απόφασιν της συνδιασκέψεως επέδωσαν αυτήν τη ελληνική κυβερνήσει, κατέστησαν οριστικώς τμήμα του ελληνικού βασιλείου . . .»

«Θεσσαλοί και Ηπειρώται, ήλθε πλέον ο χρόνος που ονειρεύθησαν οι πατέρες ημών. Τα δίκαια και οι πόθοι ημών ανεγνωρίσθησαν υπό συμπάσης της Ευρώπης και ήδη είμεθα ελεύθεροι. Από τούδε δεν είμεθα πλέον υπήκοοι του Σουλτάνου αλλά μέλη του Ελληνικού Κράτους . . .»

                               
 (Πρωτοσέλιδο της ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ της 4-11-1881)