Αθηνά Καλαμακιώτη (2)

(Συνέχεια από ΕΔΩ)

Η Αθηνά Καλαμακιώτη (το γένος Σέκερη) αγαπούσε  πολύ και την Ελλάδα. Την περίοδο του Ελληνοϊταλικού πολέμου και της Κατοχής, ήταν παρούσα με διάφορες δραστηριότητες προσφοράς και πατριωτισμού, σαν καλή Ελληνίδα.

Η Αθ. Καλαμακιώτη προσφέρει μαζί με άλλους Λεχωνίτες
 στον αγώνα του 19410-41
(ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ 1-1-1941)

Ειδικά την περίοδο της Κατοχής ήταν αυτή που έπαιρνε μέρος σε οργανώσεις της ΕΠΟΝ, στην οργάνωση συσιτίων, σε ομιλίες για την τόνωση του πατριωτικού αισθήματος κλπ.

Άγνωστες πτυχές Κατοχής και Αντίστασης, 1941-44
Iστορική έρευνα για το νομό Μαγνησίας

Όμως η κατάσταση πήρε, ως γνωστόν, άλλο δρόμο στην περιοχή μας και σ’ ολόκληρη την Ελλάδα και η Αθηνά  Καλαμακιώτου, η σπουδαία αυτή γυναίκα, έφυγε βιαστικά και οριστικά. Κι ευτυχώς, γιατί ήταν στο στόχαστρο των ΕΑΣΑΔιτών και Γερμανοτσολιάδων για την αντιστασιακή της δράση. Έτσι –καθώς λέγεται-  μετά από προτροπή-υπόδειξη κάποιου Λεχωνίτη, που μάλλον ανήκε στον ΕΑΣΑΔ, διέφυγε κρυφά στην Αθήνα, όπου και κρύφτηκε. Εκεί αυτή η πλούσια αστή Ελληνίδα δυστύχησε! Ήταν ώρες που δεν είχε να φάει! Κι αυτό γιατί απ' την Αίγυπτο που είχε κάποια περιουσία και ζούσε η αδελφή της Αυρηλία στέλνοντάς της χρήματα, αυτό έπαψε.Τότε ζήτησε(;) τη βοήθεια γνωστών και ο Λεχωνίτης Νίκος Δημόπουλος της έστειλε στην Αθήνα λάδι και αλεύρι! 
Πίσω δεν ξαναγύρισε ποτέ! 

Όμως υπάρχει παρακάτω, μια επιστολή της  (1 Δεκεμβρίου 1944) σε λεχωνίτες φίλους της,  ανθρώπους  που παλιότερα είχε συνεργαστεί. Εκεί φαίνεται η νοσταλγία της, η αγάπη της για το συνάνθρωπο, για τον τόπο: 

Αγαπητοί μου,

Ενόμιζα πως δεν θα με λησμονούσατε σε τέτοιες ώρες που περάσαμε και περνούμε και όμως, με λησμονήσατε.

Σας συγχωρώ. Να μη μου γράψετε είναι βαρύ, αλλά όχι και ασυγχώρητο. Το λογαριάζω γι’ απλή απουσία. Το νου σας μόνο μη μεταβληθή η απουσία σε λιποταξία και αφήνοντας το βάθρο μας που είναι ιερό και ακλόνητο και αναλλοίωτο, γλυστρήσετε ανύποπτοι σε χιονοτοπιά- και η ευγενική προσπάθεια πάθη στη βάση της. Εγώ, βρίσκομαι αδιάλειπτα κοντά σας. Και, πάντα βρίσκομαι στη θέση μου που τόσο καλά έχετε γνωρίση όσοι από σας το θελήσατε- πάντα ανέπαφη, πάντα πιστή, πάντα αισιόδοξη.

Εύχομαι να σας ξαναδώ, αλλά κανείς δεν το ξέρει. Και απ’ όλα πρώτα, εύχομαι να στάθηκε το κεφάλι ψηλά πάντα, και τα πόδια, στέρεα στο έδαφος, με Κριτή αδέκαστο των σημερινών πράξεων την Αύριον. Κριτήν, που πρέπει  να είναι ο κύριος γνώμων κάθε στιγμής και ενέργειας μας, και που ιδιαίτατα είναι θρονιασμένος μέσα στην λεσχούλα μας- που επί του παρόντος εγκατεστάθη στην ψυχή των μελών της.

Αυτά σας παραγγέλλω -και ότι ούτε μια στιγμή έφυγα από κοντά σας. Μη με διώξτε, για να μην κλάψτε αύριον.

Στα Λεχώνια, δεν μου είναι εύκολο να ξέρω πότε θα επιστρέψω. Τώρα, πιστεύω να πεταχθώ στην Αίγυπτο για 2 μήνες. Ύστερα θα μου πήτε εσείς γιατί απουσιάσατε, και θα τα ξαναπούμε.

Σ’ όλους τους αγαπητούς μου στέλλω τον εγκάρδιο ασπασμό μου, εκφράζοντας την θερμή ευχή γρήγορα να ξανανταμώσουμε, όπως ποθούμε.

Δική σας η μεγάλη μου Αγάπη

Α. Καλαμακιώτου (υπογραφή)

Μεταξά 21-Αθήναι

(Αρχείο Νικ. Μαστρογιάννη)

Αυτή ήταν η Κυρία Αθηνά Καλαμακιώτου.

Το σπίτι της μετά την Απελευθέρωση πουλήθηκε. Αργότερα με τους σεισμούς έπαθε ζημιές και έμεινε μόνον το ισόγειο που τίποτε δε θυμίζει την παλιά αίγλη του και το μόνο που μένει στους παλιούς Λεχωνίτες, είναι η θύμησή της και η φράση «Του σπίτ’ τ’ς Καλαμακιώτινας».