Κατά την ιδίαν πεδινήν οδόν μίαν ώραν προβαίνοντες (απὸ το Βόλο), ερχόμεθα εις τα Λεχώνια. Αυτά κείνται επί μιας με χωράφια, αμπέλους, κήπους νεραντζίων, κίτρων και άλλων διαφόρων οπωρίμων δέντρων φυτευμένης πεδιάδος...

(Νεωτάτη της Θεσσαλίας Χωρογραφία-Ιωάννης Αναστασίου Λεονάρδος, 1836)

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ! Μπορείτε να αντιγράφετε κείμενα κ.ά. από το ιστολόγιο. Αυτό, ΔΕΝ αποκλείει αναφορά στην ΠΗΓΗ. - Φωτογραφίες άλλων να μην ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ - Ιδιωτικά αρχεία να ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Το τρενάκι κι ο Κοκοσλής

Πώς το τρενάκι ήρθε στα Λεχώνια κλπ
Ο Νικόλαος Κοκοσλής, κομματάρχης της περιοχής μας και βουλευτής τις χρονιές 1881, 1887, 1890 με το κόμμα των «Νοικοκυραίων». Στα 1892 προβλέποντας πως τις εκλογές θα τις κερδίσει ο Χαρ. Τρικούπης, άλλαξε στρατόπεδο με τη διάλυση της ΙΒ΄ κοινοβουλευτικής περιόδου. Έτσι πέρασε στις τάξεις των Τρικουπικών και βγήκε πάλι βουλευτής στις εκλογές της 3ης Μαΐου, αφού κέρδισε ο Τρικούπης. Αυτό το έκανε για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα. Όμως μαζί με τις συμφερτικές του κινήσεις, ωφελήθηκε το Πήλιο, οι Μηλιές και πολύ περισσότερο τα Άνω Λεχώνια που έγιναν το κέντρο των χωριών της περιοχής.
Με τα ΦΕΚ 94/ 26-5-1893 και ΦΕΚ 108/10-6-1893, νομοθετήθηκε η κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Βόλου-Λεχωνίων, παρ’ όλες τις αντιδράσεις των κατοίκων. Αυτές οι αντιδράσεις είχαν σχέση με τις αποζημιώσεις των απαλλοτριώσεων που καθορίστηκαν σε εξευτελιστικές τιμές και που η εταιρεία Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων δεν απέδιδε ποτέ. Ο Ν. Κοκοσλής δεν αντέδρασε ως εκπρόσωπος του λαού κι αυτό είχε την εξήγησή του.
Στη σύμβαση κατασκευής του έργου συμπεριλήφθη το άρθρο 26, όπου η Εταιρεία είχε υποχρέωση να φτιάξει και παρακλάδι γραμμής, από το σταθμό Άνω Λεχωνίων ως το ρέμα Κουφάλας. 
ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ -εφημερίδα Αθηνών 27-8-1894
Εκεί βρισκότανε από τα 1875 ο μύλος και παραπάνω το μεταξουργείο του. Η διακλάδωση θα γινόταν μόνον αν το επέτρεπε η δημόσια οδός προς Άγιο Βλάση που τότε άρχισε. Αυτό δεν μπορούσε να γίνει λόγω ανηφόρας κι ο Κοκοσλής χάραξε κι έφτιαξε νέο δρόμο που τοποθετήθηκαν οι ράγες. Αυτός ανέβαινε στους πρόποδες του λόφου Νεβεστίκι και περνούσε πάνω από τον πύργο Σουλεϊμάν-Καραγιάννη, δίπλα από το τζαμί και το αρχοντικό Νικολαΐδη-Κασσιόπουλου (όπου ακόμη υπάρχει  εσοχή στον τοίχο της περίφραξης, όπου έμπαινε το κλειδί της γραμμής) κι εκεί κατέληγε. Βέβαια αποζημιώσεις δεν δόθηκαν στους ιδιοκτήτες και υπήρξαν αντιδράσεις. Όμως το έργο έγινε.
Ο χώρος για το "κλειδί" της γραμμής όπως είναι σήμερα
πάνω στο μαντρότοιχο του αρχοντικού Νικλαΐδη -Κασσιόπουλου.
Στο χάρτη όπου ο κίτρινος κύκλος πριν το σημείο Β..
Αντέδρασαν και πάλι οι Λεχωνίτες γιατί δεν ρωτήθηκαν και ο Γεώργιος Φιλάρετος έκανε ερώτηση στη Βουλή για το θέμα!
Βέβαια εδώ έχουμε και τη διαμάχη Γεωρ. Φιλάρετου-Κωστή Τοπάλη (ανεψιού από την Αριστέα αδελφή του Νικ. Κοκοσλή, που τον διαδέχτηκε στη Βουλή). Ο Φιλάρετος επεδίωκε την κατασκευή του τρένου ως τη Μηλίνα όπου κι η εκλογική του περιφέρεια, αλλά και ως τη Ζαγορά με προέκταση στο Νεοχώρι.  
(Διαβάστε περισσότερα για το Θεσσαλικό Σιδηρόδρομο: "Βόλος 1881-1955, ο χώρος και οι άνθρωποι" Βόλος  ΔΗΚΙ.)

2 σχόλια:

  1. ποτε ξηλωθηκε η προεκταση της γραμμης ή ειναι <> κατω απο την ασφαλτο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν γνωρίζω πότε ξηλώθηκαν. Απλά θυμάμαι τον υπαρχοντα δρόμο χωμάτινο.

      Διαγραφή