Κατά την ιδίαν πεδινήν οδόν μίαν ώραν προβαίνοντες (απὸ το Βόλο), ερχόμεθα εις τα Λεχώνια. Αυτά κείνται επί μιας με χωράφια, αμπέλους, κήπους νεραντζίων, κίτρων και άλλων διαφόρων οπωρίμων δέντρων φυτευμένης πεδιάδος...

(Νεωτάτη της Θεσσαλίας Χωρογραφία-Ιωάννης Αναστασίου Λεονάρδος, 1836)

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ! Μπορείτε να αντιγράφετε κείμενα κ.ά. από το ιστολόγιο. Αυτό, ΔΕΝ αποκλείει αναφορά στην ΠΗΓΗ. - Φωτογραφίες άλλων να μην ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ - Ιδιωτικά αρχεία να ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Λαϊκή Τέχνη

Για τη Λαϊκή Τέχνη του Πηλίου έχουν γραφτεί κατά καιρούς πολλά. Όμως ο μεγάλος λαογράφος και ερευνητής του Πηλίου Κίτσος Μακρής στο ομώνυμο σπουδαίο του έργο κάνει την καλύτερη ανάλυση κι απεικόνιση.
 Τα κείμενα είναι αντίγραφα από το παραπάνω βιβλίο. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες είναι παλιές φωτογραφίσεις-αποτυπώσεις διαφόρων ειδών, ενώ οι έγχρωμες τωρινές.

Ρόκες. Η δεξιά είναι λιναρόροκα

"Του κέντ'μα είνι γλέντ'μα κι η ρόκα είνι σιργιάν'' κι ι καημένους αργαλιός είνι σκλαβιά μιγάλ'"
Κασέλα, κούφες και δεξιά τ'λυγάδ'.

Ξύλινες "χλιαροθήκες" (=κουταλοθήκες)
Δύο ακόμη εργαλεία απαραίτητα μαζί με το αδράχτι, τη ρόκα, τα λανάρια, το τυλιγάδι, είναι η τσικρίκα κι η ανέμη.
Με την ανέμη το νήμα μετά το τ'λυγάδιασμα γινόταν "κούκλα". Αυτή η κούκλα έμπαινε στην ανέμη και ξετυλιγόταν σιγά σιγά για να μην μπερδεύεται και γινόταν-μαζευόταν σε κουβάρι. Ήταν εύκολη σχετικά δουλειά γι' αυτό και χωρίς ιδιαίτερη προσοχή, με αποτέλεσμα οι ιστορίες και τα παραμύθια να ...περισσεύουν! 
(Γνωστός κι στίχος "κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώσε κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν'αρχινήσει!) 
Με την τσικρίκα οι γυναίκες της οικογένειας παλιότερα, έκλωθαν (=έστριβαν) και ετοίμαζαν το νήμα (μάλλινο ή βαμβακερό) για τα στρωσίδια τους (χράμια, διάφορα υφαντά, καρπέτες, σεντόνια κ.ά.) και τα κουρέλια για τις κουρελούδες.
Ήταν βασικά εξαρτήματα μαζί με τον αργαλειό και τα "΄σέϊα" του, όπως το αντί, οι σαΐτες, τα χτένια...
Αριστερά τσικρίκα και δεξιά ανέμη
Τσικρίκα ή τσικρίκι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου