Ο Θεόφιλος στα Λεχώνια

Ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος πέρασε κι απ’ τα Άνω Λεχώνια! 

Αφού πήγε στο Καραμπάσι (Άγιο Βλάση)  και ζωγράφισε το σπίτι του Γ. Γκέκα στη συνοικία Καμπανά (ΕΔΩ), επόμενο ήταν να περάσει, θα πει κάποιος. Στο δρόμο του ήταν !

Ο κ. Νικ. Παπαθεοδώρου έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΣΤΙΣ ΜΗΛΙΕΣ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ- Νέα άγνωστα έργα του» Λάρισα 2012, (ΕΔΩ)

όπου και δημοσιεύει μια μελέτη-έρευνά του για κάποια απ’ τα έργα του Θεόφιλου, που είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό και που ζωγραφίστηκαν στο Πήλιο. 

Μεταξύ αυτών αναφέρεται και στον «πάγκο»*  του καφενείου του Κωνστ. Λυχναρά  που βρισκόταν πάνω στο δρόμο προς Άγιο Βλάση απέναντι και διαγώνια απ’ το αρχοντικό Τοπάλη-Καλαμακιώτη. Ήταν στην άκρη του οικοπέδου Χ''λάζαρου, στο βόρειο μέρος του χωριού και στη συνοικία "Τζαμί".

Το οίκημα Λυχναρά -όπου δείχνει το βέλος

Το οίκημα που υπάρχει σήμερα ανακαινισμένο, λειτουργούσε αρχικά ως «παντοπωλείο» και καφενείο. Ήταν γνωστό με το όνομα «πρατήριο». Ιδιοκτήτες ήταν τα αδέλφια Γεώργιος -Γιωργούλης (Σύζυγός του ήταν η Ανθία Ευσταθίου Πάτρα κι απόκτησε τρεις γιος και δύο κόρες) και Κωνσταντίνος -Κωστάρας Λυχναράς (Παντρεύτηκε με την Αθηνά Καλλικαντζάρου κι απόκτησε τρεις κόρες) με καταγωγή απ’ το διπλανό Παλιόκαστρο. 

Σε εμπορικούς οδηγούς της περιοχής ως τα 1918-19 αναφέρονται τα ονόματα των μαγαζιών αυτών. 
Αργότερα «μοίρασαν» κι ο Γεώργιος ασχολήθηκε πάλι με το εμπόριο ως τσαμπάσης(= ζωέμπορας) κλπ. Το καφενείο και το παντοπωλείο  έμεινε στον Κωστάρα, απ’ τον οποίο το κληρονόμησαν οι σημερινοί απόγονοί του. Εκεί υπήρχε κι ο πάγκος του καφενείου με τις θαυμάσιες ζωγραφιές! Χαρακτηριστικό του οικήματος είναι και το «φαγωμένο»  μάρμαρο της πόρτας (κατωκάσι ή κατώφλι) απ’ τις πρόκες των αρβυλών των ανθρώπων που περνούσαν την είσοδο!

Παρακάτω τα αντίγραφα των εικόνων και το κείμενο, απ’ το  παραπάνω αξιόλογο και καλαίσθητο βιβλίο, που βρίσκεται σε κυκλοφορία:

*πάγκος:  βασικό έπιπλο καφενείου. Ξύλινη κατασκευή (μπάρα-πάσο), με επένδυση λαμαρίνας από πάνω (για τα υγρά) και αποθηκευτικό χώρο από κάτω. Συνήθως ήταν περίτεχνη ξυλοκατασκευή, αφού ήταν κι ο καθρέφτης «τ’ μαγαζιού», γι’ αυτό και ζωγραφισμένος!  

Πάντα πίσω βρισκόταν κι ο καφετζής που σερβίριζε ποτά και καφέδες. Πάνω του ακουμπούσαν οι καραφίνες, τα αναποδογυρισμένα ποτήρια, αλλά και τα σερβιριζόμενα ποτά, που συνήθως ήταν τσίπουρα και κρασιά. Εκεί γύρω στο γείσο του, ακουμπούσαν οι όρθιοι πότες, για ξεκούραση, κουβέντα,  αλλά και …στήριξη όταν άρχιζε η επήρεια του οινοπνεύματος! 
Γνωστή πηλιορείτικη φράση ήταν: «Ξηράθ’κι στουν πάγκου πίνουντα(ς)»!