Πρωτοχρονιάτικα έθιμα

Σε παλιότερη ανάρτηση (ΕΔΩ) είχαμε παρουσιάσει κάποια ντόπια πρωτοχρονιάτικα έθιμα. Δυο ακόμη έθιμα ήταν και  τα παρακάτω: 

α)  Απ’  τα έθιμα, δεν πρέπει να ξεχάσουμε το …τουφεκίδι!

Οι χωρικοί τουφεκούσανε με τον ερχομό του Νέου χρόνου για να «βασιλέψουν» τα όπλα τους. Κι όχι όπλα πολεμικά -που κάποτε υπήρχαν πολλά λόγω των διαφόρων πολέμων- αλλά κι όπλα κυνηγετικά (μονόκανα,δίκανα, καραμπίνες). Όλα «βασιλεύονταν» ή επρέπε οπωσδήποτε να «βασιλευτούν»! Από κάθε τουφέκι έπρέπε να ριχτεί μια τουλάχιστον τουφεκιά!

Ίσως ήταν κι είναι ένας χαιρετισμός στον νιόφερτο Χρόνο, αλλά και στον Αϊ-Βασίλη που έρχεται απ’ την Καισάρεια. (Βασίλειος>βασιλεύω!)

Σήμερα εκτός των «μπαταριών» έχει επικρατήσει και η ρίψη των φαντασμαγορικών βεγγαλικών, ειδικά στις πόλεις. Μ’ αυτά «χαιρετούν» περισσότερο κι εύχονται για την Καλή χρονιά!

β)  (παραλλαγή του παντρέματος της φωτιάς)

Την παραμονή,  έφερναν στο σπίτι δυο χοντρά «κουτσιμπάνια» (=κομμένα καυσόξυλα),  που τα έστηναν στο τζάκι όρθια. Το ένα αντιπροσώπευε τον άντρα κι ήταν το αρσενικό και το άλλο τη γυναίκα κι ήταν το θηλυκό.

Λέγονταν έτσι γιατί το αρσενικό ξύλο ήταν από δέντρο του ίδιου γένους πχ ο πεύκος, ο μέλεος, ο πλάτανος, ο έλατος. Το θηλυκό πάλι ήταν από θηλυκό δέντρο όπως η καστανιά, η μηλιά, η ελιά. Αυτά εκπροσωπούσαν τα γένη στην Πρωτοχρονιάτικη φωτιά. Όταν άναβαν τη φλόγα και τα κουτσιμπάνια έπαιρναν φωτιά και καίγονταν, κοιτούσαν πιο θα καιγόταν πρώτο. Αν καιγόταν το αρσενικό, τότε πρώτος θα πέθαινε ο άντρας κι η γυναίκα θα χήρευε. Αν συνέβαινε το αντίθετο θα χήρευε πρώτα ο άντρας.

Βέβαια δεν εννοούσαν πως αυτό θα γινόταν μέσα στην καινούρια χρονιά, αλλά σ’ όλη τη ζωή του ζευγαριού! Ούτε ίσως και να  το πολυπίστευαν. Ωστόσο το διατηρούσαν.

Τότε  τα πειράγματα δεν έλειπαν, αφού λέγανε πως οι γυναίκες που ετοίμαζαν το τζάκι έβαζαν μικρότερα και ψιλότερα κουτσιμπάνια στη θέση του αρσενικού για να καούν γρηγορότερα! (Η πονηριά της Εύας κι εδώ… παρούσα!)

Όπως και νάχε πάντως η ευχή ήταν μία:

Καλή Χρονιά!!