Κατά την ιδίαν πεδινήν οδόν μίαν ώραν προβαίνοντες (απὸ το Βόλο), ερχόμεθα εις τα Λεχώνια. Αυτά κείνται επί μιας με χωράφια, αμπέλους, κήπους νεραντζίων, κίτρων και άλλων διαφόρων οπωρίμων δέντρων φυτευμένης πεδιάδος...

(Νεωτάτη της Θεσσαλίας Χωρογραφία-Ιωάννης Αναστασίου Λεονάρδος, 1836)

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ! Μπορείτε να αντιγράφετε κείμενα κ.ά. από το ιστολόγιο. Αυτό, ΔΕΝ αποκλείει αναφορά στην ΠΗΓΗ. - Φωτογραφίες άλλων να μην ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ - Ιδιωτικά αρχεία να ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Πηλιορείτικο Πάσχα (3)

Έθιμα του Πάσχα ...συνέχεια 
     Το κάψιμο του Ιούδα
      Το απόγευμα του Πάσχα, μετά την Αγάπη (στο Πήλιο γίνεται τ΄απόγευμα ενώ αλλού το μεσημέρι) κι «ίσια μι τ’ν ώρα»,  είχαν σ’ όλα τα χωριά το «κάψ’μου τ’ Ιούδα, τ’ τρισκατάρατου»! 
      Οι χωρικοί πριν μέρες, έφτιαχναν ένα ομοίωμα –ανδρείκελο- του προδότη μαθητή και το κρεμούσαν σε ικρίωμα στην αυλή της εκκλησίας ή στο καμπαναριό. Ήταν φτιαγμένος από παλιόρουχα παραγεμισμένα με πίτουρα κι άχυρο.  Πριν τον κάψουν τον καταριούνταν, τον πετροβολούσαν, τον πυροβολούσαν και μετά στο τέλος, κάποιος του έβαζε φωτιά μέσα σε φωνές και αλαλαγμούς!  
Έτσι, ξορκίζοντας αυτόν που πρόδωσε το Χριστό κι επειδή «ουδείς αγαπά τον προδότη» τελείωναν την τελετή- έθιμο του μίσους, με χορό συνήθως στον ίδιο χώρο της εκκλησίας ή στην παρακείμενη πλατεία. Είχε πια εξοβελιστεί το κακό, είχαν βγάλει τ' απωθημένα τους όπως πχ και στο ανάθεμα (ΕΔΩ) κι είχαν δείξει την αγάπη τους μετά την ...Αγάπη!
Και βέβαια όταν καιγόταν «ι προυδότ’ς» πατούσαν πάνω στις στάχτες με μανία!
Για το ίδιο έθιμο γράφει κι ο Παπαδιαμάντης στην "Παιδική Πασχαλιά":
Επίσης γνωστά ήταν τα παρατράγουδα με τους Εβραίους της περιοχής μας, από τον «απαίδευτο» λαό. 
Η παρακάτω ανακοίνωση-εγκύκλιος του τότε δεσπότη Ιωακείμ, μας βάζει στο κλίμα της εποχής, αλλά και μας δείχνει τον "ανθρωπο" Ιωακείμ, που στην Κατοχή -εκτός των Ελλήνων- βοήθησε μαζί με τον ραβίνο του Βόλου Πεσάχ και τον Χελμ. Σέφελ, έμπορο και πρόξενο της Γερμανίας στην πόλη, τους Εβραίους της περιοχής μας!
Και ο Γιαν. Κορδάτος δημοσιεύοντας στη ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ ένα τραγούδι της Μ. Βδομάδας, γράφει:
Τέλος, είναι γνωστή η τότε (;) αντιπάθεια προς τους Εβραίους κι αιτία ήταν η αμάθεια, η γενίκευση, η ζηλοφθονία για τον πλούτο μερικών Εβραίων εμπόρων κι ο φανατισμός κάποιων εκ των Πηλιορειτών. Έτσι: 
Σ’ ένα απομακρυσμένο πηλιορείτικο χωριό έμεινε διανυκτερεύοντας εκεί, ένας απ’ τους πλανόδιους εβραίους εμπόρους υφασμάτων, απ' τους πολλούς του Βόλου. Στο καφενείο όπου καθότανε εν μέσω τσίπουρου και αντιπάθειας, του επιτέθηκε χωρικός, ξυλοκοπώντας τον, γιατί αυτός σαν Εβραίος …σταύρωσε το Χριστό!  


Διαβάστε: «Μια Πασχαλιά του παλιού καιρού» , Κ. Λιάπης- ΩΡΕΣ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ

1 σχόλιο:

  1. Εξαιρετική ανάρτηση Άρη! Και εξαιρετικώτατος ο Μητροπολίτης Ιωακείμ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή