Φρούτα Λεχωνίων (1)

Τώρα το Μάη  στα Λεχώνια είναι  «Μάγεμα ἡ φύσις κι ὄνειρο στὴν ὀμορφιὰ καὶ χάρη» ! (Διον. Σολωμός, Οἱ Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι-Σχεδίασμα Γ΄)

 Μαζί όμως με τ’ αμέτρητα λουλούδια υπάρχουν και  τα πρώτα ανοιξιάτικα φρούτα. Τζάνερα, μούσμουλα, κεράσια.

Κι αν η «Φρουτοπία» είναι η φανταστική χώρα των φρούτων, φαίνεται πως ο συγγραφέας της Ευγ. Τριβιζάς …δεν γνωρίζει πως τα Λεχώνια, είναι ένας πραγματικός φρουτότοπος !

Σήμερα λοιπόν, με το «γίνωμα» και το «καλωσκίρ’σμα»* των πρωτόβγαλτων φρούτων, θα δούμε ένα κομμάτι απ’ τον ΠΡΟΜΗΘΕΑ του Ζωσιμά για τα λεχωνίτικα κεράσια και τον τρόπο διάθεσής τους, στα 1900:

Συνεχίζοντας, ας απολαύσουμε και δυο «σχετικά» Δημοτικά τραγούδια, από τη συλλογή του Κ. Λιάπη «ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ  ΣΤΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑ»:

Τα κορίτσια κλέβουν κεράσια

Α

Δίπλα στο νερό στ’αυλάκι, είχα ένα περιβολάκι

Είχα μέσα λεμονίτσες, κι όλο φραγκοκερασίτσες

Και το μάθαν τα κοράσια, πάν’ μου κλέψαν τα κεράσια

Φύλαξα ένα φεγγαράκι, πιάνω μια απ’ το ποδαράκι

Σκούζει βάζει μια φωνή: -Το ποδαράκι μου πονεί!

Άφησέ με παλικάρι, με πονάει το ποδάρι.

-Μες στον ξένονε τον κήπο, τι γυρεύεις να σ’ αφήσω; (Κεραμίδι Πηλίου)

Β

Στην απάνω γειτονίτσα φύτεψα μια κερασίτσα

Και πααίναν τα κοράσια και μου κλέβαν τα κεράσια

Φ’λάω νύχτα με σκοτάδι πιάνω μια απ’ το ποδάρι

Σκούζει βάζει τη φωνή το ποδάρι της πονεί!

-Αν πονεί κι αν δεν πονεί δέστε το με το πανί

-Δεν το θέλω το πανί, θέλω άντρα γιομιτζή**

Ν’ ανεβαίνει στο κατάρτι νάναι ο νους του στην αγάπη

Ν’ ανεβαίνει στην αντένα νάναι ο νους του μετά μένα

Ν’ ανεβαίνει στα πανάκια, νάναι ο νους του στα βυζάκια! (Σκιάθος)

* καλωσκίρ'σμα=καλωσκαίρισμα από το καλωσκ'ρίζου>καλωσκαιρίζω=γεύομαι έγκαιρα πρωτοεμφανιζόμενους καρπούς. 

**γιομιτζής=γεμιτζής , ναυτικός, βαρκάρης