Ο Αριστοτέλης Κουρτίδης για τα Λεχώνια

Ο Αριστοτέλης Κουρτίδης αποσταλμένος από την αθηναϊκή ΕΣΤΙΑ, ήρθε στο Βόλο με πλοίο. Γνώρισε την περιοχή, αλλά όχι και το Πήλιο που δεν το ανέβηκε, και επιστρέφονταςέγραψε σε τέσσερις συνέχειες το όμορφο άρθρο του ΜΕΧΡΙ ΒΩΛΟΥ Οδοιπορικαί σημειώσεις στα τεύχη 606-609, από 9 ως 30/8/1887. 

Απολαύστε το περιεκτικό κομμάτι για τα Λεχώνια:

[…] Η Γκορίτσα προβάλλει τα πέτρινα σπλάγχνα της, διεσπαραγμένα ως υπό σιδηρών ονύχων μυθολογικών τινων ορνέων. Οι υπερήφανοι εκείνοι βράχοι, οι ιδόντες τόσους αιώνας και τόσους στόλους προ αυτών παρερχομένονς, σύρονται νυν τεθρυμματισμένοι όπως κτίσωσι τοίχον παντοπωλείου τινος ή αποθήκης ! . . .

Πέραν εκτείνεται η γραφική πεδιάς της Αγριάς, δασύς ελαιών, παρά την παραλίαν υπό εξοχικών οικίσκων κροσσούμενος, και η θαυμασία πεδιάς της Λεχωνιάς, μαγευτικός παράδεισος χλοερότητος και δρόσου και σκιάς, η λασιωτάτη ρίζα του Πηλίου κατά τον Δικαίαρχον.

Το Πήλιον διαπτύσσεται μετά των επί της δυτικής πλευράς χωρίων του, ανερριχημένων εις κλιτύν τινα, ή κεκρημνισμένων εις χαράδραν, διά μέσου πλατάνων, αιγείρων και οπωροφόρων δένδρων.

[…] Τα Λεχώνια, τα Ηλύσια πεδία της Μαγνησίας, ης οι κάτοικοι άρχονται από των μέσων Απριλίου να πωλώσι τα πρώτα προϊόντα των, άτινα είνε τα κεράσια, και παύουσι τον επόμενον Μάρτιον διά των τελευταίων, άτινα είνε τα πορτοκάλλια• την πεδιάδα των Λεχωνίων την μεγίστην παραλίαν πεδιάδα της Μαγνησίας, ήτις ως λέγει αυτόπτης θαυμαστής είνε ό,τι τερπνόν και χαρίεν δύναται να πλάση ποιητική φαντασία: χλοεροί λειμώνες επαλλάσσοντες μετά καταφύτων κήπων, ένθα υπό την σκιάv ποικιλωτάτων οπωροφόρων δένδρων ηδέως κελαρύζει το ύδωρ του ρύακος και έτι κατωτέρω το γλαυκόν και ήρεμον κύμα τον Πελασγικού κόλπου, όπερ προσοχθίζον εις την αμμώδη και ομαλήν παραλίαν διαρρηγνύεται μετά γλυκυτάτου φλοίσβου. [...]