Εκτός της σιδηροδρομικής συγκοινωνίας μεταξύ Βόλου -Λεχωνίων που άρχισε στα 1895, συγκοινωνία οδική με την πόλη του Βόλου και άλλα χωριά δεν υπήρχε.
Αμαξιτή οδός υπήρχε παράπλευρα της γραμμής του τρένου. Κυκλοφορούσαν σ' αυτήν μόνον κάρα και άμαξες. Η διάνοιξή της μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου, άρχισε να φέρνει κάποια αυτοκίνητα στο χωριό, αλλά με δυσκολία. Στα 1930 έγιναν κάποια έργα διαπλάτυνσης και στα 1934 άρχισε η συγκοινωνία.
Αυτός ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που τα Άνω Λεχώνια αύξησαν τότε τον πληθυσμό τους, αφού ήταν κόμβος συγκοινωνιακός, βασικά με τα χωριά της περιοχής, που βρίσκονται πάνω απ' αυτά. Η πρόσβαση των κατοίκων στην πόλη έγινε εύκολη και αρκετοί πηγαινοέρχονταν καθημερινά, για εργασία σ' αυτήν.
(Για τους αυτοκινητόδρομους δες ΕΔΩ)
Εφημερίδα ΛΑΪΚΗ ΦΩΝΗ Βόλος 4-3-1934 |
Αυτή αρχικά έφτανε ως τα ψυγεία Αγριάς κι αμέσως ήρθε στο χωριό και στα Πλατανίδια. Είναι η γραμμή Νο 5.
Σήμερα έχει πυκνά δρομολόγια, κάθε 20λεπτο. Ένα λεωφορείο κάθε ώρα το χειμώνα, πηγαίνει στα Πλατανίδια και τα υπόλοιπα ανεβαίνουν στο τέρμα. (στροφή κοντά στο πρώην παγοποιείο και στο αρχοντικό Κασσιόπουλου)
Το καλοκαίρι και αντίστοιχα ένα τάνει στο τέρμα και δύο δρομολόγια εξυπηρετούν τους "λουόμενους" στα παραλιακά Πλατανίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου