Πολύκεντρο πολιτισμού το κτήριο Κοντού

Διαδημοτικό Πολυκέντρο Πολιτισμού 
το «στοιχειωμένο σπίτι»
Αντιγραφή από: http://www.magnesianews.gr

  Στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου 

  η  έγκριση της μελέτης

Γράφει:

25/09/2012, 15:45

  Η αξιοποίηση του αρχοντικού Κοντού        στα Άνω Λεχώνια έρχεται προς 

συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο της ερχόμενης Παρασκευής, στις 5 το απόγευμα, με την έγκριση της οριστικής μελέτης του «Διαδημοτικού Πολυκέντρου Πολιτισμού, Ιστορίας και Υπηρεσιών», που θα γίνει. 

Το αρχοντικό κατασκευάστηκε το 1900 και φημολογείται ότι σχεδιάστηκε από τον Ιταλό Μηχανικό Εβαρίστο Ντε Κίρικο. Είναι διατηρητέο μνημείο και σημείο αναφοράς, τόσο για την αισθητική και αρχιτεκτονική του αξία, ενώ έχει αποκτήσει τη φήμη ως «το στοιχειωμένο σπίτι στα Λεχώνια». 
Σύμφωνα με την εισήγηση της Τεχνικής Υπηρεσίας, για την αξιοποίησή του πρέπει να ληφθούν υπόψη η αρχιτεκτονική αποκατάστασή τους ως μνημείο, η βιωσιμότητα και η ανταποδοτικότητα των προτεινόμενων λειτουργιών, οι ανάγκες κι επιθυμίες των δημοτών της περιοχής, οι σύγχρονες αντιλήψεις για την επανάχρηση μνημείων και το ισχύον θεσμικό πλαίσιο αλλά και οι δυνατότητες χρηματοδότησης της επένδυσης. Πέραν της αρχιτεκτονικής προσέγγισης, που ήδη έχει γίνει, απαιτείται και η εκπόνηση σχετικής οικονομοτεχνικής μελέτης βιωσιμότητας.
Στο υπόγειο, που διαθέτει μεγάλους χώρους, μπορούν να φιλοξενηθούν εμπορικές χρήσεις, όπως έκθεση και πώληση παραδοσιακών τοπικών προϊόντων, πωλητήριο τουριστικών και αναμνηστικών ειδών που να σχετίζονται και με την ιδιαίτερη ιστορία του κτιρίου και της ευρύτερης περιοχής.
Στο ισόγειο, σύμφωνα με τη μελέτη, υπάρχει είσοδος για ΑΜΕΑ, δύοWC για το κοινό και βοηθητικοί χώροι. Επίσης στις δύο αίθουσες που διαθέτει προτείνεται η χρήση της μιας αίθουσας ως bar-αναψυκτήριο και της άλλης ως εστιατόριο με ενιαία διαχείριση και κοινή κουζίνα-παρασκευαστήριο. Λόγω του μορφολογικού χαρακτήρα του κτιρίου οι χώροι του ισογείου θα μπορούν ενδεχομένων να διατίθεται και για την τέλεση εκδηλώσεων.
Στον Α’ όροφο προτείνεται να δημιουργηθούν δύο αίθουσες με επαρκές μέγεθος για να φιλοξενήσουν συνεδριάσεις - συζητήσεις - σεμινάρια-διαλέξεις περιορισμένου αριθμού συμμετεχόντων. Οι αίθουσες θα μπορούν είτε να ενοικιάζονται είτε να παραχωρούνται σε φορείς πολιτιστικούς, πολιτικούς κ.α. είτε για τις ανάγκες του Δήμου. Ακόμη σε συνδυασμό και με τη χρήση του ισογείου, θα μπορούν να χρησιμοποιούνται για την τέλεση πολιτικών γάμων.
Στον δεύτερο όροφο, οι χώροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν έπειτα από σχετική διαμόρφωση ως γραφεία και χώροι βοηθητικοί των υπόλοιπων χρήσεων του κτιρίου.
Μετά από διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου, που είναι μεγάλος, η μελέτη προβλέπει ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένα δημοτικό θερινό σινεμά αλλά και ένα υπαίθριο θέατρο στο οποίο θα μπορούν να φιλοξενούνται παραστάσεις, συναυλίες κι εκδηλώσεις επαγγελματικές αλλά και του δήμου, φορέων και σχολείων της περιοχής.
Τέλος, μέσω φωτισμού, θα γίνει ανάδειξη του κτιρίου, προβάλλοντας την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του.

Η εισήγηση ολόκληρη εδώ:
http://www.volos-city.gr/Images/%CE%98%CE%95%CE%9C%CE%91%2022%20%2028_9_2012.pdf                          

1922: Μνήμες και συνοικισμός

Τα Άνω Λεχώνια, σήμερα, με το συνοικισμό τους  

1922-2012: Ενενήντα χρόνια χωρίς την "καθ' ημάς ανατολήν"

Τα Λεχώνια είναι ένα από τα χωριά του Πηλίου που εγκαταστάθηκαν οι περισσότεροι πρόσφυγες -μετά την Αγριά-το 1922-23 από τη Μικρασία. 

Το μέρος νοτιοανατολικά από τους Αγίους Αναργύρους, που ανήκε στην οικογένεια Κοκοσλή, μεταβιβάστηκε στην τότε κοινότητα και δημιουργήθηκε ο συνοικισμός. Τα οικόπεδα εκτείνονται  από το δρόμο προς Άγιο Βλάσιο και πάνω από την οδό Δ. Ιατρίδη. Είναι σχεδόν το καθένα μισό στρέμμα, όπου έκτισαν τότε οι πρόσφυγες τα φτωχικά τους σπίτια. 

Σήμερα βέβαια, έχουν ξαναχτιστεί αρκετά, έχουν αλλάξει κι ιδιοκτήτες, αλλά η περιοχή αυτή του χωριού συνεχίζει να ονομάζεται "Συνοικισμός". Ακόμη πολλοί κάτοικοι έχουν μικρασιάτικες ρίζες.

Επειδή πολλοί στις μέρες μας αμφισβητούν την πραγματική ιστορία (πυρπόληση, καταστροφή, καταδίωξη,  σφαγές, πρόσφυγες) 

στη Σμύρνη και τη Μικρασία, 

υπάρχει μια ακόμη σχετική μαρτυρία -ρεπορτάζ στη "ΘΕΣΣΑΛΙΑ" 

της Παρασκευής 9 Σεπτεμβρίου 1922

Πήλιον

Ίδρυση Σχολείου

Καλή σχολική χρονιά 

με το ΦΕΚ της ίδρυσης του "Γραμματοσχολείου" στα Άνω Λεχώνια το 1898!

Πλατανίδια & Μαλάκι

[ Περνάμε την Αγριά κι αντικρύζομε την καταπράσινη γλώσσα των Λεχωνίων που την έχει μεταμορφώση η φιλεργατικότης των κατοίκων εις ένα ευφορώτατον και θαυμάσιον παράδεισον. Το πράσινο την πλημμυρίζει παντού και ο πλούτος της μαντεύεται αφθονώτατος.

Τα Πλατανίδια τοποθεσία μαγευτική με τα λίγα σπιτάκια της μας δείχνουν τη σκάλα της φορτώσεως των φρούτων, παρουσιάζοντάς μας ταυτόχρονα και ένα θαυμαστό παράδειγμα ανθρωπίνης εργατικότητος. Άλλα χρόνια  παλαιότερα δεν ήτο εδώ παρά ένα απέραντο, δολοφονικό έλος που σκορπούσε ολόγυρα τον πυρετό και το θάνατο. Από το έλος αυτό οι γύρω κάτοικοι εδημιούργησαν μια πλουσιωτάτη φυτεία που σήμερα σκορπίζει τον πλούτο, με τα οπωροφόρα του δέντρα και τους άλλους ολόγυρα κήπους.

Λίγο παραπέρα το Μαλάκι τοποθεσία απέναντι ακριβώς στον μπάτη θα είταν ονειρώδης καλοκαιρινή διαμονή. Δυστυχώς όμως παρ’ όλη την καλλιέργεια των φρούτων που έχει μοναδική απόδοση, ένα έλος καταστρέφει όλα του τα θέλγητρα και το κάνει νοσηρώτατο. Ας ελπίσουμε πως πολύ γλήγορα θα καταστραφή και μάλιστα από ιδιωτική πρωτοβουλία γιατί αφ’ ενός, ειμπορεί με απλό στράγγισμα να ξηρανθή κατά μέγα μέρος, αφ’ ετέρου δε το έδαφος του είνε τόσον γόνιμο ώστε και ως επιχείρησις είνε κερδοφόρος η αποξήρανσίς του.]

(ΘΕΣΣΑΛΙΑ, Τετάρτη 3 Αυγούστου 1922)

Θεόφιλος

(Αντιγραφή από 'ΜΑΓΝΗΣΙΑΚΑ" - Νομαρχία Μαγνησίας -1971)
Δείτε κι εδώ: http://www.hprt-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=75618&autostart=0

Πήλιο

Πήλιο

Ο πλαστουργός σαν τέλειωσε τον κόσμο τον γνωστό,

είδε σαν κάτι να ΄λειπε που θάταν θαυμαστό.

Θα ζωγραφίσω σκέφθηκε, θέμα γεμάτο χάρη,

ένα πανέμορφο βουνό, ένα βουνό καμάρι.

Εδώ θα βάλω πράσινο, μια ρεματιά πιο κάτω,

δαντελωτές ακρογιαλιές στης θάλασσας το πιάτο .

Εδώ θα βάλω καστανιές, πηγούλες όλο δρόσο,

μυρτιές, λουλούδια και ελιές, έχω πολλά να δώσω .

Να μην ξεχάσω τις μηλιές, κούμαρα , κερασούλες,

τις ανθισμένες μυγδαλιές, του Γεναριού νυφούλες.

Κι αφού καλά τελείωσε, κάλεσε τους ανθρώπους,

για σας, τους είπε, το ’φτιαξα, και για τους στρατοκόπους .

Γλυκό νερό να πίνετε, στα δάση ,  στα πλατάνια,

κι οι ανοιχτές σας αγκαλιές, ν’ αγγίζουν τα ουράνια.

Εγώ εδώ τελείωσα, μα θα ’ρχομαι συχνά,

στου Πήλιου τ’ ακρογιάλια, τα δάση τα πυκνά.

Με μοναστήρια κι εκκλησιές, δώστε και μένα κάτι,

γιατί πολλά σας χάρισα και κάνω σαν ...παιδάκι.

Κι ένα μικρούλι , φτωχικό, λιτό προσκυνητάρι,

μ’ ένα καντήλι και κερί, φωνής προσκυνητάρι,

Είναι για μένα αρκετό, ευγνωμοσύνη θέλω

και στις ψυχές ανάπαυση, γαλήνη θα προσφέρω.

Ποίηση:Λευτέρης Μπέκιος – Ιούνιος 2012

Πηγή:    http://billpalamidas.blogspot.gr/