Πηλιορείτικες παροιμίες και φράσεις (3)

Πηλιορείτικες παροιμίες και φράσεις (συνέχεια)

J     Α, ρε κιέρατου βιρνικουμένου! (Φ)

J     Άι κουρέψ’! (Φ)

J     Άι, καλά κρασιά! (Φ)
J  'Αι στουν κόρακα ! (Φ) (*)

J     Άλλαξι η χήνα κι έβανι πάλ’ ικείνα (Π)

J     Άλλαξι ι Μανουλιός κι έβαλι τα ρούχα αλλιώς. (Π)

J     Άμα δεν κλα΄ψ’ του μ’κρό, δεν τ’ δίνει  μάνα τ’ να φάει. (Π)

J     Αν δε χτυπήσ’ ι τύμπανους κι αν δε σφαχτεί ι τράγους , δεν τόχω μάνα μ’, σίγουρου πως θα ξικ’νήσι ι γάμους. (Π)

J     Αν δεν κ’ν’σει η σκύλα τ’ν ουρά τ’ς, σκ’λί δεν πάει κουντά τ’ς. (Π)

J     Ανεμουμαζώματα, διαουλουσκουρπίσματα. (Π)

J     Απ’ ν’ αναβρουχιά καλό είν’ κι του χαλάζ’. (Π)

J     Απ’ τ’ αυτί κι στου δάσκαλου. (Π)

J     Από’χτ’σε κι η αλ'πού κουλουκύθ' κι δεν ξέρ' που να το κρύψ' (Φ) (*) 

J     Απού μικρό κι απού σαλό μαθαίν’ς τ’ν αλήθεια. (Π)

J     Αργαλαστή, Καμάρα κακιά ξιπατουμάρα- Λαύκους κι Μπρουμίρι, πουδάρ’ μην απομείνει.(Φ)
J   Απ'στομήθ'κε κι έφαγε τα σαμάρια τ' !  (Φ) (*) 

J     Ας  μι λένε βοϊβοντίνα κι ας ψουφώ απού την πείνα. (Π)

J     Άσπρα μαλλιά στην κιφαλή, κακά μαντάτα στην πτσ***ή. (Π)

J     Αυτοίν τιριάξανι κι σ’μπιθιριάσανι. (Π)

J     Αυτός κρατάει φανάρ’. (Φ)

J     Γαμώ του φιλέκ’ σ’. (Φ)

J     Δε σ’ είχα στου στρέμμα! (Φ)

J     Δεν κόβ’ η γκλάβα τ’! (Φ)

J     Δεν τουν βλέπου καλά αυτόν. (Φ)

J     Δούλευε να τρως κι κλέψι για να έχ’ς. (Π)

J     Έγινε κι η αλ'πού θερίο (Φ) (*)

J     Έγινι ι λύχνους θυμιατό κι η κουτσουλιά λιβάνι κι έπισαν τ’ άστρα τ’ ουρανού κι τα τσιμπούν οι γάλοι (Π)
J   Είδε φούρνο κι θάμαξε πεζούλα κι φοβήθ'κε (Φ)(*)

J     Είν’ τους στ’ διαόλ’ τ’ μάνα. (Φ)

J     Είν’τους φουτχιά κι λαύρα. (Φ)

J     Είνι ντιπ όρνιο. (Φ)

J     Είνι φως φανάρ’. (Φ)

J     Εκαθίσαν τα θρουνιά κι σκουθήκαν τα σκαμνιά. (Π)

J     Έπισι κι έφαγι τα σαμάρια τ’. (Φ)

J     Η νύφ’ άμα γιενν’θεί, τ’ν πιθιρά θα μοιάσ’. (Π)

J     Ήλιους κι φιγγάρ’, παντρεύουντι οι γαϊδάρ’. (Π)

J     Θέλησι ι Ουβραίους να καβαλ’κέψ’ κι έτ’χι μέρα Σαββάτου. (Π)

J     Ι δρόμους είνι ανοιχτός κι τα σκ’λιά διμένα. (Φ)

J     Ι Θιός αγαπάει τουν κλέφτ’, αγαπάει κι του νοικουκύρ’. (Π)

J     Ι φόβους φ’λάει τα έρ’μα. (Π)

J     Ικεί απ΄είσι ήμανε, κι ιδώ απ’ είμι θάρθ’ς. (Π)

J     Κάθιτι σα βριμένη γάτα (Φ)

J     Κάλλιου λάχανα κι ρήνια(=ειρήνη), παρά κόκουρα κι γκρίνια. (Π)

J     Λαγός τ’ φτέρα έσειε, κακό τ’ κιφαλιού τ’. (Π)

J     Λύκου είδες, πρώτος σ' είδε (Φ) (*)

J     Μι τουν θ’κός  φάι κι πχιε κι αλισβιρίσι μην κάνις. (Φ)

J     Μια φκιασιά είν’ τους. (Φ)

J     Μοιάζ’νι σα δυο σταγόνες νιρό. (Φ)

J     Μπιρ κι Μπιστινίκα, σταντός (=αγκούλα) κι δικανίκα.(Φ)
J Μπρος πιδια! Πίσου, Χαρίλαε! (Φ)

J   Να σε φ'λάει ο Θεός από καινούριο νοικοκύρ' και από παλιά που**** ! (Φ) (*)
J    Ό,τ’ δίν’ς, πάιρνεις. (Π)

J     Όποιους έχ’ πουλύ πιπέρ’, ρίχν’ κι στα λάχανα. (Π)

J     Όρνιο τ’ς Κλεισούρας. (Φ)

J     Όταν γιράσ' ι λύκους τον γαβγίζ'νε κι τα κ'τάβια (Φ) (*)
J   Όσα φ'λάει η πουρναριά δεν φ'λάει η Παναγιά (Φ)   (*)

J     Παπούτσ’ απ’ τουν τόπου σου κι ας είν’ κι μπαλουμένου. (Π)

J     Πίν’ η κότα του νερό κι κοιτάει κι του Θιό. (Π)

J     Προυσκ’νάει σα νύφ’. (Φ)

J     Σαλός παπάς σι βάφτ’σει! (Φ)

J     Στ’ χάσ’ κι στ’ ψέξ’. (Φ)

J     Στάσ’ αγά μ’ να βάλου φαλ’, για να σ’ πάρου του κιφάλι. (Π) (=φάλι=μπαρούτι, φυτίλι)

J     Τ’ν τύλουσι! (Φ)

J     Τ’ς τάπι χύμα κι τσουβαλάτα. (Φ)

J     Τα π’λεί  απάν’ κι ξιαπάν’.(Φ)

J     Τι γυρνάς σα φλιέτρους; (Φ)

J     Του Θιό τ’ δεν έχι ιτούτους. (Φ)

J     Τουν κακό σ’ του φλάρου. (Φ)

J     Τουν πήρι φαλάγγι. (Φ)

J     Τουν ψ’λλιάστ’κα. (Φ)
J    Τ’ς γειτόν’σσας του πράμα, να του πιάσου τόχου τάμα.(Π)

J     Τώρα στα γιράματα, μάθι γέρου γράμματα. (Π)

J     Χαλνάει τ’ μανέστρα. (Φ)

J     Χέσι ψηλά κι αγνάντηυε. (Π)

J     Χιόνι τ’ Δικιμβριού, χρυσάφ’ τ’ καλοκιριού.(Π)

(*) σταλμένες από τον Epaminondas Tsaknakis