Οικογένεια Τοπάλη

Η οικογένεια Τοπάλη  
(Ρουμάνου)

Το επώνυμο Τοπάλης (= από το τουρκ. topal, κουτσός) το συναντάμε σ’ όλη την Ελλάδα.

Στη Μαγνησία Τοπάληδες υπήρχαν αρκετοί κι είχαν καταγωγή από τη Μακρινίτσα. Αρχικά γνωστός ήταν ο έμπορος Δημήτριος Τοπάλης, σύζυγος της Αριστέας Αθ. Κοκοσλή (αδελφή του γνωστού λεχωνίτη βουλευτή Νικόλαου Κοκοσλή). Παιδιά του ήταν ο Κωστής (δικηγόρος, βουλευτής και υπουργός), ο Γιαννάκης (γιατρός και υπουργός), ο Αλέξανδρος (δήμαρχος Παγασών), ο Νικολής (ανώτερος κρατικός υπάλληλος).

Εδώ, θα γνωρίσουμε μια άλλη οικογένεια με το ίδιο επώνυμο, που δεν έχει σχέση με την προηγούμενη. Είναι η με ηπειρώτικη καταγωγή, απ' το τζουμερκιώτικο Συράκο, οικογένεια του Παναγιώτη Σπυρ. Τοπάλη, που έμεινε γνωστή αρχικά στην Αγχίαλο και στις Μικροθήβες (τσιφλίκι του Άκετσι) στα 1903, μετέπειτα  στα Λεχώνια (Τοπαλέικο κτήμα και Σχολείο), στο Βόλο, αλλά και στη Μαγνησία με τη θυσία των γυναικών στο σταθμό των Κάτω Λεχωνίων στα 1944.

Είναι η γνωστή οικογένεια του «Ρουμάνου» Τοπάλη (όπως ονομαζόταν απ’ τους ντόπιους, για να ξεχωρίζει ίσως απ’ την παραπάνω), λόγω της προηγούμενης εγκατάστασής της στη Ρουμανία και της νέας πατρίδας τους τα Λεχώνια, που τότε ήταν αδιαίρετα.

Το τραγικό αυτής της οικογένειας ήταν πως ξεκληρίστηκε. Ξεκίνησε με το χαμό του γιου από χιονοστιβάδα στις Άλπεις. Συνεχίστηκε μετά, με το θάνατο του πατέρα από πτώση σκάλας στα Λεχώνια. Τελευταίο, ο απαγχονισμός των γυναικών από τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους, επίσης στα  Λεχώνια. 
Μ’ αυτή τη μαύρη σελίδα στην Ιστορία της Κατοχής, (ΕΔΩ) κλείνει και ο κύκλος της οικογένειας του Παναγή Τοπάλη.

(Για τα μέλη της οικογένειας θα υπάρξουν αναλυτικές αναφορές, ειδικά για τον πατέρα και την κόρη που η δράση τους άφησε τα «αποτυπώματά» τους στην περιοχή μας).

Λουκία Τοπάλη

(Από το ΔΗΚΙ)

Γεννήθηκε στις 20-1-1875. Καταγόταν από πλούσια και διακεκριμένη οικογένεια. Η ολλανδέζα μορφωμένη νέα Lucie van Schelle (Λουκία), από το Solok της Ινδονησίας, ολλανδική τότε αποικία, ήταν η σύζυγος του Παναγή Τοπάλη. Στις 29-4-1896 παντρεύτηκαν στη Χάγη της Ολλανδίας και απόκτησαν δύο παιδιά. Τον Κωνσταντίνο που γεννήθηκε στα 1898 και τη Σοφία στα 1906.

Σ’ όλη τη ζωή της υπήρξε συμπαραστάτης σ’ όλες τις ενέργειες της οικογένειας και πάντα κοντά στις γυναίκες του τόπου, που κατά καιρούς βρισκόταν. Το τέλος και γι’ αυτήν ήταν τραγικό στις 7 Ιουνίου  1944! Θάφτηκε μαζί με την κόρη της στον περίβολο της εκκλησίας του Αγ. Γεωργίου.

Κωνσταντίνος Τοπάλης

Γιος του Παν. Τοπάλη ήταν ο Κωνσταντίνος. Γεννήθηκε το 1898. Τελείωσε το Γυμνάσιο και το πανεπιστήμιο της Γενεύης όπου από το 1912, είχε εγκατασταθεί η οικογένειά του. Διδάκτορας των επιστημών της χημείας, προοριζόταν για γιατρός, έχοντας κάνει πολλές μελέτες και ανακοινώσεις σε θέματα σχετικά με τη βοτανολογία και τη ζωολογία.

 Όμως δεν πρόφτασε, αφού στις 23 Αυγούστου 1923, στο Grandgletscher των ελβετικών Άλπεων και σε υψόμετρο 3.720μ. βρήκε το θάνατο από χιονοστιβάδα, σε ηλικία μόλις 26 ετών. Ήταν μαζί με το συνάδελφό του ορειβάτη Τσάχμαν. Βρέθηκαν νεκροί  πέντε μέρες μετά καταπλακωμένοι από το χιόνι.

Ο Κων-ντίνος ήταν δεινός ορειβάτης-αλπινιστής, γνώστης του βουνού και μέλος ορειβατικών συλλόγων. Ξεκίνησε από το Βόλο όπου έζησε και τα παιδικά του χρόνια. Ήταν συνεργάτης επίσης του περιοδικού «Ηχώ των Άλπεων» του Ελβετικού Ορειβατικού Συνδέσμου.

Προς τιμήν του- στη μνήμη του- και στην ίδια θέση που χάθηκε, έκτισαν κτήριο-καταφύγιο οι γονείς του κι οι Ελβετοί  έδωσαν το όνομά του: «Καταφύγιο Κώστα Τοπάλη».

Το καταφύγιο
[ο καλός φίλος Αντώνης Ζ. -που τον ευχαριστώ ιδιαίτερα- 
έστειλε με σχόλιο τη φωτογραφία που βρήκε.
(Δείτε τη διεύθυνση στο σχόλιο)]

Πηγές :

(σ’ όλες τις δημοσιεύσεις για την οικογένεια Τοπάλη)             

- Εφημερίδες.
- Περιοδικό ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ, Οκτώβριος 1897
- Ημερολόγιο ΠΟΚΙΛΗ ΣΤΟΑ, Αθήναι 1898

- Το χθες και το σήμερα των Κάτω Λεχωνίων, Δημ. Σχολείο Κάτω Λεχωνίων 1996.

- Η τελευταία ζωή στο Τσιφλίκι του Παναγή Τοπάλη : Ακέτσι-Καραμπάς-Δημητριάδα-Καινούργιο ,    Γιώρ. Διονυσίου, Βόλος 1996

- «Παναγής Τοπάλης», άρθρο του Γ. Διονυσίου, Περιοδικό ΜΑΓΝΗΣΙΑ, τχ 4, 2005.
-«Αναδρομή στα περασμένα -Φλόγες στη Μαγνησία», δίτομο, Νίκος Στουρνάρας - 1995
- Προφορικές διηγήσεις