Πήλιο

Το Πήλιο παρέα με την Άνοιξη, το τέλος του Μάρτη  και την αλλαγή της ώρας...

"Χωριό Πηλίου" - Αγήνωρ Αστεριάδης

ΠΗΛΙΟ

(του Μιχάλη Μπάστα)

Εκεί που η φύση πλάθει τ’ όνειρο

από την πράσινη πλαγιά,

ως το βαθύ γαλάζιο·

εκεί που ηχούν ακόμα πέλματα Κενταύρων

σε μονοπάτια φιδωτά,

που τραγουδούν την άνοιξη·

εκεί που οι διαθλάσεις του ήλιου

μέσ’ από φυλλωσιές

χαϊδεύουν την ψυχή σου

και τα ρυάκια τα κρυφά

ύμνους παλιούς αχολογάνε·

στον τόπο αυτόν που αναβλύζει η χαρά

 μέσ’ απ’ τα σωθικά σου,

καθώς σέρνεις το βήμα σου

σε μονοπάτια σκιερά

και χάνεσαι στο σύμπαν·

εκεί πρωτοαντίκρισα μέσα στην άφατη ομορφιά

το απόλυτο του πράσινου,

κρυφό παλμό της φύσης.

Κι έμεινε πάντα μέσα μου

το σφιχταγκάλιασμά του

με τη γαλάζια θάλασσα,

στεφανωμένη από αφρούς

αγέρωχους γκρίζους βράχους.

Σαν πέπλο νύφης κεντητό,

 που καταστάλαξε βαθιά

μέχρι την άκρη της ψυχής

την ονειρώδη χάρη του,

δώρο Θεού μοναδικό,

 Πήλιο ξακουσμένο.