Οι Αγιολαυρεντίτες Αφοί Σακελλαρίδη (2)

Κατά την ιδίαν πεδινήν οδόν μίαν ώραν προβαίνοντες (απὸ το Βόλο), ερχόμεθα εις τα Λεχώνια. Αυτά κείνται επί μιας με χωράφια, αμπέλους, κήπους νεραντζίων, κίτρων και άλλων διαφόρων οπωρίμων δέντρων φυτευμένης πεδιάδος...

(Νεωτάτη της Θεσσαλίας Χωρογραφία-Ιωάννης Αναστασίου Λεονάρδος, 1836)

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Οι Αγιολαυρεντίτες Αφοί Σακελλαρίδη (2)

Αδελφός του Κωνσταντίνου, ο Γεώργιος Σακελλαρίδης, γεννήθηκε στον Αϊ-Λαυρέντη στις 6 Ιανουαρίου 1840.

Τα παιδικά του χρόνια δεν παρουσιάζουν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αρχικά πήγε σχολείο στη Ζαγορά και στην Πορταριά, όπου έμαθε τα πρώτα γράμματα. Όπως λέει ο ίδιος, είχε δασκάλους τους Κ. Παπαζώη, Π. Πετρουτσόπουλο, Κ. Γκλάβατο, Κ.& Ι. Ζαμανούδη, Δ. Φυτάδη και τον ηπειρώτη Χριστοδούλο Τσιμαρίδη, που πολέμησε στα 1854 στη Θεσσαλία. Για τον τελευταίο μάλιστα είχε γράψει και επιτύμβια επιγραφή.

Παρόλο που υπολειπόταν σε μόρφωση από τον μεγαλύτερο κατά έξι χρόνια αδελφό του, πήγαν στην Αθήνα το 1854 και μετά στην Κων-πόλη ως το 1858 που πήγε στο εκεί Σχολαρχείο. Φοίτησε για έξι χρόνια, μένοντας κοντά στον Πατριάρχη Κωνσταντίνο, θείο του πατέρα του Ιωάννη Σακελλάριου.

Μετά το θάνατο του Πατριάρχη, πάλι με τον αδελφό του επέστρεψαν στην Αθήνα. Εκεί έμενε κοντά στο θείο του Ιωάννη Σακελλάριου –Φεραίου.

Πήρε μέρος μαζί με τον αδελφό του στην ένοπλη σύρραξη, στο κίνημα του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη στα 1862, κατά την έκπτωση του Όθωνα. (Εκεί συμμετείχε και ο δήμαρχος Πειραιά Δ. Καλλιφρονάς, που τότε τον συνέλαβαν. Ο Πηλιορείτης Θεόδωρος Αφεντούλης τον ελευθέρωσε και τον έστειλε στην Πορταριά, στο σπίτι του Αναγνώστη Ριζοδήμου).

Υπηρέτησε στρατιώτης ως λοχίας του ιππικού.

Την επόμενη χρονιά έρχεται στο Βόλο και το 1864 νοικιάζει τα μαγαζιά του Λεχωνίτη οθωμανού Χουσεΐν εφέντη Κερασισμάν, στην αγορά των Παλαιών. Εκεί ασχολείται με το εμπόριο σύκων, λαδιού, ελιών και ζάχαρης. Μάλιστα κάνει χοντρική πώληση (κανταριάτικα) στους αγωγιάτες και μπακάληδες. Όμως στα 1867 διώκεται και εξορίζεται στη Λαμία, γιατί δεν φωταγώγησε το μαγαζί του, στη γιορτή του Σουλτάνου.

Μετά σε συνεννόηση με τον Ιωάννη Καρτάλη πηγαίνουν στην Κρήτη να πολεμήσουν στην εκεί επανάσταση. Έφτασαν εκεί και ο Γεώργιος πήρε μέρος σε λίγες μάχες. Επανήλθε όμως στην Αθήνα μέσω της Σύρου, επειδή είχε πρόβλημα με την όρασή του.

Το 1870 επιστρέφει στον Άγιο Λαυρέντη και μαζί με άλλους συγχωριανούς του, αλλά και τη βοήθεια του δεσπότη Δημητριάδος Γρηγορίου (Φουρτουνιάδη), εργάστηκε για τη διατήρηση της κοινοτικής περιουσίας προς όφελος των κατοίκων κι όχι των Τούρκων. Έτσι βοήθησε στη δημιουργία σχολικής επιτροπής που οικοδόμησε σχολεία και διόρισε δασκάλους, έκτισε βρύσες κλπ.

Στα 1878 παίρνει μέρος μαζί με τον αδελφό του Κων-νο -που ήταν Γεν. Γραμματέας της Επαναστατικής Επιτροπής- στην πηλιορείτικη Εξέγερση, όπου βοήθησε πολύ στην οργάνωσή της, φλεγόμενος από ένθερμο πατριωτικό ζήλο.

Ήταν αστυνόμος και επιμελητής στα χωριά του δυτικού Πηλίου

Ο Βαγ. Σκουβαράς αναφέρει δύο περιστατικά της εποχής:

-Όταν ξέσπασε η Επανάσταση, στα Λεχώνια οι επαναστάτες άρχισαν να καίνε τις περιουσίες των πλούσιων Λεχωνιτών, Παν. Πατάκη και Χρ. Χριστοδούλου, επειδή τους μισούσαν. Ο αστυνόμος Σακελλαρίδης βρισκόμενος με την ομάδα του στο Καραμπάσι, έτρεξε στα Λεχώνια και με πειθώ κατάφερε να τους αποτρέψει ηρεμώντας τους και εξηγώντας τους τα ιδανικά εκείνης της εξέγερσης.

-Όταν πάλι κάποιοι Ανωβολιώτες πρόδιναν τις επαναστατικές κινήσεις, ο αστυνόμος Σακελλαρίδης πήρε εντολή από την Προσωρινή Επαναστατική Κυβέρνηση να τους συλλάβει. Αναζητώντας τους, τους βρήκε φιλοξενούμενους του γαμπρού του Τσίρου, στο Καραμπάσι. Φτάνοντας εκεί, αυτοί είχαν φύγει στο Βόλο και δεν πιάστηκαν. Έπιασε όμως το γαμπρό του και τον έστειλε στη Μακρινίτσα για ανάκριση!

Με το τέλος της άτυχης Επανάστασης και την προσάρτηση της Θεσσαλίας, ο Γεώργιος ασχολείται με τη δημοσιογραφία. Πάλι μαζί με τον αδελφό του, ήταν οι εκδότες της εφημερίδας ΘΕΣΣΑΛΙΑ, αρχικά στην Αθήνα και μετά στο Βόλο.

Στα 1890 πεθαίνοντας ο Κων-νος, έφυγε για την Αίγυπτο, κοντά στο φίλο του Ιωάννη Καρτάλη, όπου έμεινε ως τα 1905 με διακοπές. Εκεί στην Αλεξάνδρεια έγραφε άρθρα σε ημερολόγια, περιοδικά και εφημερίδες, υπογράφοντας με το όνομά του κι όχι ως "Θετταλομάγνης", τίτλο που είχε πάρει κληρονομικά από τον αδελφό του.
Στο Βόλο επίσης για μικρό διάστημα, κυκλοφόρησε και την παρακάτω εφημερίδα:

Για πολλά χρόνια (1870-1929) αρθρογραφούσε συνεχώς, ως δημοσιογράφος, όπως λέει ο ίδιος. Αυτό δείχνει και η έκδοση άλλης βραχύβιας εφημερίδας με τίτλο ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΙΣ:

Ο Ζαγοριανός Απόστολος Κωνσταντινίδης (Πήλιος Ζάγρας) τον σκιαγραφεί γράφοντας στο "ΟΙ ΠΗΛΙΟΡΕΙΤΑΙ ΕΝ ΑΙΓΥΠΤΩ". Το ίδιο ακριβώς κείμενο υπάρχει και στη ΘΕΣΣΑΛΙΑ της 30ης Αυγούστου 1936, όπου εκεί σε συνέχειες υπάρχουν στοιχεία για όλους/ες τους/τις Πηλιορείτες/ισσες ανθρώπους των γραμμάτων στην Αίγυπτο:

Ο δημοσιογράφος Άθως Τριγκώνης στην «ΛΑΪΚΗ ΦΩΝΗ» έγραφε γι' αυτόν (μέσω σχολίου για τον αδελφό του) :

Υπήρξε συλλέκτης πολύτιμου ιστορικού υλικού αναφορικά με την ιστορία και τη λαογραφία του Αγίου Λαυρεντίου, υλικό το οποίο έχει δυστυχώς απωλεσθεί. Ωστόσο ο Βαγ. Σκουβαράς, συχνά μας παραπέμπει σε σημειώματα του Γ.Σακελλαρίδη.

Σε σχέση με τον αδελφό του ήταν κατώτερης μόρφωσης, αλλά πολυγραφότατος.
Κάποιος τον χαρακτηρίζει «επαρχιώτη λόγιο με αριστοκρατική φυσιογνωμία». Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ στη νεκρολογία στις 14-2-1931, γράφει:

Ακόμα και στην Αίγυπτο όπου διέμενε για μεγάλο χρονικό διάστημα, εξέδιδε διάφορα περιοδικά και αρθρογραφούσε επίσης σε εφημερίδες της παροικίας.

Ερχόμενος στο Βόλο εργάζεται στη ΘΕΣΣΑΛΙΑ που είναι καινούρια και καμιά σχέση δεν έχει με την παλιά έκδοση, που την έχει ο φίλος του Καραμπασιώτης Δημοσθένης Ρίζος. Λίγα χρόνια αργότερα ο Ρίζος φεύγει στην ελεύθερη Θεσσαλονίκη, όπου εκδίδει την εφημερίδα ΤΟ ΦΩΣ. Εκεί τον ακολουθεί κι ο Γεώργιος.

Μετά και για κάποια χρόνια επιστρέφει στο Βόλο, ασχολούμενος όπως έλεγε, με τη συγγραφή Θεσσαλικής Ιστορίας.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν φιλοξενούμενος του γνωστού αγωνιστή, δικηγόρου και βουλευτή Σοφοκλή Τριανταφυλλίδη, στη Θεσσαλονίκη όπου και πέθανε πάμφτωχος στα 92 του, στις 12 -2-1931.

Στα 1929 και στο ξενοδοχείο της "ΠΟΛΕΩΣ" στο Βόλο, έγραψε τη διαθήκη του. Άφησε τα λίγα υπάρχοντά του σε διάφορους συμπολίτες και μακρινούς συγγενείς του. Στη διαθήκη του επίσης αναφέρει, πως αφήνει την 4τομη Θεσσαλική Ιστορία, την 3τομη Ιστορία της Μακεδονίας, την 3τομη Ιστορία της Αιγύπτου που είχε συγγράψει, μαζί με βιογραφίες 22 Θεσσαλών και άλλα βιβλία του. Επίσης έδωσε και μια Χάρτα του Ρήγα, στο δήμο Παγασών-Βόλου.

Εκεί αναφέρει και τις θρησκευτικές και πολιτικές του πεποιθήσεις.

εφημ. ΣΗΜΑΙΑ, Βόλος 30-3-1933

Ήταν φίλος με τον «εθνικώτατον Μητροπολίτην Γερμανό» που τον ασπάζεται στη διαθήκη του. Ο δεσπότης του κάνει μνημόσυνο στις 22-2-1931 στο νεκροταφείο!

Τέλος αυτός ήταν ο Γεώρ. Σακελλαρίδης. Αν είχαν εκδοθεί τα έργα του, ίσως σήμερα να ήταν πιο γνωστός στον τόπο μας, από κάποιους άλλους!

ΥΓ: Ο φίλος Αντώνης Ζ. ρώτησε, πού άφησε τα βιβλία του.

Απάντηση:

α) Σύμφωνα με τον Απ. Κωνσταντινίδη-που ήταν μέλος της Εταιρείας και θα ήξερε- τ΄άφησε στην Ιστορική & Λαογραφική Εταιρεία των Θεσσαλών που υπήρχε τότε και συνεχίζει και σήμερα, στην Αθήνα.

β) σύμφωνα με τη διαθήκη που δημοσιεύτηκε ολόκληρη στη βολιώτικη ΣΗΜΑΙΑ -30-3-1933, διορίζει επίτροπο των χειρογράφων της ιστορία το γιατρό Δ. Σαράτση και άλλους.Τι έγινε ακριβώς δεν γνωρίζω. Ίσως υπάρχει στα αρχεία της Εταιρείας.