Αργότερα έγινε Δ/ντής του και οι άριστες σχέσεις με την οικογένεια κράτησαν μέχρι το θάνατο των γυναικών. Μάλιστα την περίοδο της Κατοχής, ο Μαυράκης μαζί με τη Σοφία Τοπάλη, το δεσπότη Ιωακείμ και άλλους, ήταν στην ομάδα διαμεσολάβησης μεταξύ των ανταρτών και των τοπικών αρχών, πάντα με σκοπό την καλυτέρευση της ζωής των συμπατριωτών. Μια μαρτυρία λέει πως γι' αυτό το σκοπό έφτασε το 1943, ως την ανταρτοκρατούμενη Τσαγκαράδα, μαζί με τη Σοφία.
Εδώ, έχουμε ένα κείμενό του, γραμμένο στα 1962 για το Σχολείο και τους ιδρυτές του.(*)
(*) Ευχαριστώ πολύ τον Λεχωνίτη Νίκο Μαστρογιάννη, για την παραχώρηση πολύτιμων στοιχείων -όπως και το σημερινό- από τη διαδρομή στο χρόνο, του χωριού και των ανθρώπων του!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου