Κατά την ιδίαν πεδινήν οδόν μίαν ώραν προβαίνοντες (απὸ το Βόλο), ερχόμεθα εις τα Λεχώνια. Αυτά κείνται επί μιας με χωράφια, αμπέλους, κήπους νεραντζίων, κίτρων και άλλων διαφόρων οπωρίμων δέντρων φυτευμένης πεδιάδος...

(Νεωτάτη της Θεσσαλίας Χωρογραφία-Ιωάννης Αναστασίου Λεονάρδος, 1836)

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ! Μπορείτε να αντιγράφετε κείμενα κ.ά. από το ιστολόγιο. Αυτό, ΔΕΝ αποκλείει αναφορά στην ΠΗΓΗ. - Φωτογραφίες άλλων να μην ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ - Ιδιωτικά αρχεία να ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Φονικό στη Ζαγορά στα 1878


Μέρες Φεβρουαρίου διανύουμε και είναι καιρός να θυμηθούμε τον επαναστατικό Αγώνα του 1878 στο Πήλιο μας.
Για σήμερα ένα ποίημα γραμμένο από τη ζαγοριανή λαϊκή στιχουργό Ελένη Κυρμιλή, που εύκολα σκάρωνε ποιήματα κι έτσι απαθανάτιζε τα γεγονότα που συνέβαιναν στην πατρίδα της.
 Έτσι έφτιαξε και το παρακάτω στιχούργημα  για έναν «εξ αμελείας φόνο»  που τις μέρες του επαναστατικού αναβρασμού του 1878, συνέβη στην πλατεία της Ζαγοράς και λύπησε πολύ τους Ζαγοριανούς:
Επεξήγηση: 
1. Ο Θόδωρος που αναφέρεται στον πέμπτο στίχο, ήταν ο Θεόδωρος Κολωνιάτης -Τσελεπίτσαρης (ΕΔΩ), καπετάνιος τότε, που είχε τα παλικάρια αυτά.Τα δυο παλικάρια του, ο φονιάς και ο σκοτωμένος ήταν φίλοι. Ο ένας κοιτούσε το όπλο του συντρόφου του, όπως κάθονταν στην πλατεία της Ζαγοράς, μπροστά στο μπαρμπέρικο (κουρείο). Ήταν πλάι του, πήρε το όπλο το σκάλιζε γιατί δεν έπιανε. Αυτό ξαφνικά πήρε φωτιά και σκότωσε το άλλο παλικάρι. 
Το περιστατικό συγκίνησε τη Ζαγορά κι όπως φαίνεται απ' το λαϊκό στιχούργημα, του έγινε καλή κηδεία.
2. Η Βουργαρ'νή είναι το χωριό Βουλγαρινή Αγιάς που έδωσε αρχικά στον αγώνα πολλά εφόδια. Αρκετοί κάτοικοί της σκοτώθηκαν και μέρος της καταστράφηκε από τον Αμούσαγα.

Πηγή: 
-Επετειακά ΘΕΣΣΑΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, άρθρο Η ΜΟΥΣΑ ΤΗΣ ΖΑΓΟΡΙΑΝΗΣ, Κ. Στούρνας, 1931

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου