Γιατροσόφια (2)

Συνέχεια από Γιατροσόφια (1)
Εκτός των βοτάνων που χρησιμοποιούνταν για φάρμακα, οι παλιότερες γενιές Πηλιορειτών εφάρμοζαν και άλλες «συνταγές -γιατροσόφια» για κάθε περίπτωση και περίσταση που χρειαζόταν ίαση. 

Μερικά γιατροσόφια σήμερα όταν τα ακούμε μας φαίνονται περίεργα ή και αηδιαστικά. Ωστόσο τότε αυτή ήταν η γνώση, τα εμβόλια δεν υπήρχαν, αυτά είχαν μ’ αυτά πορεύονταν!

Ας δούμε κάποια:

1.  Το πεντάνευρο (=πλαντάγινον, αρνόγλωσσο) που χρησιμοποιούσαν αντί για γάζα στις πληγές.

2.  Για κομπρέσες στα πρηξίματα είχαν τα φύλλα της λαχανίδας.

3.  Για την πυώδη αμυγδαλίτιδα είχαν το πάτημα των αμυγδαλών με το δάκτυλο που ήταν βουτηγμένο σε καθαρή στάχτη από το τζάκι. Επώδυνη η κίνηση, αλλά πολύ αποτελεσματική!

4.   Όταν κάποιος είχε πονόλαιμο του έδιναν να πιει ούρα μικρού παιδιού! 

5.  Τους μαγουλάδες(=παρωτίτιδα) τους άλειφαν με «κατράν’» δηλ. κατράμι(=πίσσα κέδρου) για να πέσει το πρήξιμο. 

6.  Στο πρήξιμο του δοντιού χρησιμοποιούσαν εξωτερικά στο μάγουλο, χάρτινο «μπλαθρί» (=έμπλαστρο) αλειμμένο με μίγμα από «κουπαν’μένου» θυμίαμα, τσίπουρο και κρόκο αυγού. Ήταν το γνωστό «λιβαχουχάρτ’».  

7.  Για τον ίδιο λόγο (πρήξιμο δοντιού), αλλά και για κοιλόπονο χρησιμοποιούσαν το γνωστό «τσιπρουμπάλουμα» δηλ. πανί ποτισμένο σε πρώτο τσίπουρο(=πρωτοράκι, οινό-πνευμα).

8.    Όταν κάποιον/α τον «τσιμπούσι(ε) φίδ’» υπήρχαν διάφοροι τρόποι να βγει το δηλητήριο και να γλιτώσει ο/η δαγκωμένος/η. Ο Μηλιώτης καθηγητής Ρήγας Καμηλάρις, είχε πάρει άδεια από το δεσπότη Γερμανό να μελετήσει τα ξωκλήσια του Πηλίου. Εκεί στις καταγραφές του βρήκε σε κάποιο Μηναίο και το παρακάτω , που δημοσίευσε η δασκάλα κόρη του, Μυρτώ Παπαζήση, στα ΘΕΣΣΑΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ το 1934. Είναι πολύ ενδιαφέρον αν σκεφτεί κάποιος τι «σοφίζονταν» οι άνθρωποι για να «γλιτώσουν» από τα δύσκολα της ζωής... 

9.   Για το κρυολόγημα είχαν το επίθεμα «σταχτοπίνακου» από άπλυτα μαλλιά προβάτου (γεμάτα «σαργιά»(= αρχ. οίσιπος, λίγδα) πασπαλισμένα στάχτη και βρεγμένα με ούρα παιδιού!

10.  Τον καφέ -όταν υπήρχε(;)- τον χρησιμοποιούσαν σαν επίθεμα αιμοστατικό- αντισηπτικό σε πληγές ή σαν ρόφημα σε οινοφλυγία(=μεθύσι).
11.  Επίσης όταν κάποιος άντρας ήταν πολύ μεθυσμένος, τοποθετούσαν πάνω στα γεννητικά του όργανα «στουμπ'σμένα κρομμύδια» και έτσι ξεμεθούσε. 
12.  Για να ξεμεθύσει μεθυσμένος, έβαζαν στο στόμα του «κουτσουλιά από κότα». Επόμενο ήταν να κάνει εμετό! 
13.  Ένα ακόμη γιατροσόφι ήταν το «σιδέρωμα». Έπαιρναν ένα πέταλο από γάιδαρο που έπρεπε να έχει πέντε τρύπες , το ζέσταιναν στη φωτιά και το ακουμπούσαν ελαφρά πάνω στο «απαλό» του κρανίου του βρέφους, για να σκληρύνει σύντομα!

14.  Τέλος (γιατί τα γιατροσόφια δεν έχουν τελειωμό), ας δούμε και μια συνταγή για τις γυναίκες που δεν τεκνοποιούσαν: Παίρνανε ζεστό νερό με ζάχαρη(θερμοζάχαρη) και το πίνανε για 40 μέρες. Αμέσως ρουφούσαν ένα αυγό μελάτο και αντί για αλάτι βάζανε θειάφι. Το ανακατεύανε και το πίνανε, περιμένοντας να φτιάξουν παιδιά!
Τέλος, ας δούμε ένα άρθρο από το ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ, Αλεξάνδρεια  1919 που αναφέρεται σε ...ευρωπαϊκά γιατροσόφια!!