Ειδωλάκια

Δεκέμβρης και πάλι. Καλό μήνα! 

Χειμώνιασε!  

Στα παλιότερα χρόνια πριν τα "κουτιά" πιάσουν τη θέση της γιαγιάς και του παππού, οι άνθρωποι μαζευόντουσαν  γύρω από τη φωτιά του τζακιού και λέγαν ιστορίες, παραμύθια και "ειδουλάκια"! 

Ας δούμε μερικά απ' αυτά:

Στο ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ- ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 1927 του Θωμά Βινικίου, βρίσκουμε στη σελίδα 279 "ΣΥΜΒΟΛΙΚΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ" (Απ' την εκλογή του κ. Ζ. Δ. ΚΥΡΤΣΩΝΗ). 

Είναι κάποια απ' τα πολλά "ειδουλάκια" που λέγονται στο Πήλιο και που τα καταγράφει ο γνωστός δρακιώτης "ιατρός και λόγιος" Ζήσης Κυρτσώνης (ΕΔΩ). 

Ειδωλάκια λέγονται στή Δράκια (Νηλείας)  αλληγορίαι, αινίγματα.

Παραθέτομεν εδώ, φύρδην μίγδην, με την λύσιν  των, τινά απ' αυτά, που είναι πολυάριθμα. α) Το φίδι τρώει τη θάλασσα, κι η θάλασσα το φίδι. (Λύσις.: λυχνάρι μα λάδι και φιτίλι.)

β) Από πάνω απο το σπιτάκι σου τσέργες απλωμένες. (Σύννεφα).

γ) Τριγύρω στο σπιτάκι σου συμπεθεροί χορεύουν. (Αστρέχα όπου στάζουν αί σταλαμήδες της στέγης).

δ) Έχω ένα είδωλάκι που όταν το λύσω στέκεται, κι όταν το δέσω περιπατεί. (Το τσαρούχι).

 ε) Έχω ένα είδωλάκι πού πηγαίνει ράχι-ράχι. (Ψαλίδι).

στ) Έχω ένα είδωλάκι πούχει δύο λογιού νεράκι. (Αυγό).

ζ) Άσπρη  κλησούλα και παπάς λειτουργάει μέσα. (Αυγό).

η) Άψυχος ψυχήν δέν έχει καί ψυχάς παίρνει καί φεύγει. (Καράβι).

θ) Άψυχος ψυχήν δεν έχει και στον ουρανόν πηγαίνει. (Καπνός.)

 ι) Κλειδώνω, μανταλώνω, τον κλέφτη βρίσκω μέσα. (΄Ηλιος).

 ια) Μ’ είπε η μάνα μου να μ’ δώσεις το τσίντσελο, το μίντσελο  να ντιντσιλώσω, να ξετσιντσιλώσω, και πάλιν να στο φέρω, (Καντάρι).

ιβ) Θόδωρος, κοντοθόδωρος, 40 ζωνάρια ζώνεται.  Ζώνεται ξεζώνεται και πάλιν μεταζώνεται. (βαγένι)

ιγ) Το τίρι-τίρι κρέμεται, το τίρι τυραγνιόται  και, μα τον Άγιο Θόδωρο, φοβούμαι να το πιάσω (η αγκαθωτή κατσίδα μέ τα κάστανα).

ιδ) Άσπρα μαύρα πρόβατα, λιανός, μακρύς τσιμπάνος (η ντριστέλα που πλιέναν τες καρπέτες).

ιε) Από πάνω καμάρα από κάτω καμάρα, φράγγος πηδάει μέσα (το στόμα με τη γλώσσα)

ιστ) Τα μακρυά κοντέψανε,  τα βουνά χιονίσανε,  τα δυο έγιναν τρία (τα γηράματα, που τα μάτια δεν βλέπουν καλά, τα μαλλιά ασπρίζουν και που αναγκάζουν τον άνθρωπο να στηρίζεται  στο μπαστούνι).

ζ) Τριχιές απλώνω, κουβάρια μαζώνω  (κολοκυθιά και κολοκύθια).

Ζ. Δ. ΚΥΡΤΣΩΝΗΣ