Ιούνιος, Καλοκαίρι!
Όπως και σήμερα επιστρέφουν στην πατρίδα οι ξενιτεμένοι για λίγο διάστημα, έτσι και οι τότε «χαβατσιάδες» (=Αιγυπτιώτες) επέστρεφαν στο Πήλιο (τη γενέτειρά τους) για τις διακοπές τους!
Όμως για τους τσαγκαραδιώτες Φοινικόπουλους στα 1901, τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν ευχάριστα...
Τότε ο σιδηρόδρομος (1895) έφτανε μόνον ως τα Άνω Λεχώνια! Δύο χρόνια αργότερα έγινε η επέκταση ως τις Μηλιές (1903) και κάπως ...μίκρυνε η απόσταση που πήγαιναν με τα πόδια και με τα ζώα. Αυτοκινητόδρομος δεν υπήρχε, ούτε κι αυτοκίνητα...
Αρκετά χρόνια αργότερα, οι ίδιοι οι Αιγυπτιώτες της Τσαγκαράδας και των άλλων ανατολικών χωριών, έβαλαν (δώρισαν) πολλά χρήματα (μαζί με το κράτος και το …Πολυμέρειο δάνειο) και κατασκευάστηκε σταδιακά ο υπάρχων επαρχιακός αυτοκινητόδρομος Βόλου-Λεχωνίων-Τσαγκαράδας.
Στην εφημερίδα ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΗ, Βόλος 20-5-1901, διαβάζουμε για μια:
ΘΡΑΣΥΤΑΤΗ ΛΗΣΤΕΙΑ
(Πλησίον του Αγίου Γεωργίου - Οι ληστευθέντες Αιγύπτιοι)
Την πρωΐαν της παρελθούσης Τετάρτης, ο κ. Δημήτριος Φοινικόπουλος (*) μετά της κυρίας του και του αδελφού του Αθανασίου, αφιχθέντες εξ Αιγύπτου όπου εμπορεύοντο, ανεχώρησαν δια του σιδηροδρόμου εις Λεχώνια όπου τους ανέμενον οι αγωγείς, και εκείθεν διά την ιδιαιτέραν των πατρίδαν Τσαγκαράδαν. Ενώ δε διήρχοντο της θέσεως «Γρηά Σπηλιά» πέραν του χωρίου Αγίου Γεωργίου αίφνης εμφανίζονται εις το μέσον της οδού εξελθόντες των παρακειμένων θάμνων άγνωστοι φουστανελλοφόροι ωπλισμένοι διά βραχυκάνων όπλων Γκρα, οίτινες προτάσσοντες τα όπλα κατά των ταξειδιωτών και των αγωγέων τους διατάσσουν να σταθούν. Αμέσως ούτοι καταληφθέντες εξ εύλογου φόβου εσταμάτησαν. Τότε είς των ληστών διέταξεν τους ταξειδιώτας να κατέλθωσι των ζώων και να τοις δώσουν αμέσως όσα χρήματα έφερον μεθ’ εαυτών. Ούτοι υπακούσαντες εις τας κελεύσεις των ληστών έδωκαν αμέσως όσα χρήματα είχον ήτοι 40 περίπου λίρας, μη αρκούμενοι δε οι λησταί εις ταύτα έλαβον και τα ωρολόγιά των καθώς και άπαντα τα κοσμήματα της κυρίας Φοινικοπούλου.
Κατόπιν οι λησταί είπον εις αυτούς ότι εάν θέλουν να επιστρέψουν τα κοσμήματα της Κυρίας να τοις πέμψουν δι’ ανθρώπου 40 λίρας. Τους συνέστησαν δε να εξακολουθήσουν τον δρόμον και να μη ειπούν εις κανένα τίποτε, διότι άλλως θα διέτρεχε η ζωή των κίνδυνον.
Αναχωρήσαντες όμως εκείθεν εξηκολούθησαν τον δρόμον των και ειδοποίησαν συγχρόνως τον Αστυνόμον Μηλιών περί της ληστείας, όστις παραλαβών άπασαν την δύναμίν του έσπευσεν επί τόπου, αλλά μέχρι της στιγμής ταύτης δεν κατώρθωσαν ν’ ανακαλύψωσι το κρυσφύγετον των ληστών.»
(Πλησίον του Αγίου Γεωργίου - Οι ληστευθέντες Αιγύπτιοι)
Την πρωΐαν της παρελθούσης Τετάρτης, ο κ. Δημήτριος Φοινικόπουλος (*) μετά της κυρίας του και του αδελφού του Αθανασίου, αφιχθέντες εξ Αιγύπτου όπου εμπορεύοντο, ανεχώρησαν δια του σιδηροδρόμου εις Λεχώνια όπου τους ανέμενον οι αγωγείς, και εκείθεν διά την ιδιαιτέραν των πατρίδαν Τσαγκαράδαν. Ενώ δε διήρχοντο της θέσεως «Γρηά Σπηλιά» πέραν του χωρίου Αγίου Γεωργίου αίφνης εμφανίζονται εις το μέσον της οδού εξελθόντες των παρακειμένων θάμνων άγνωστοι φουστανελλοφόροι ωπλισμένοι διά βραχυκάνων όπλων Γκρα, οίτινες προτάσσοντες τα όπλα κατά των ταξειδιωτών και των αγωγέων τους διατάσσουν να σταθούν. Αμέσως ούτοι καταληφθέντες εξ εύλογου φόβου εσταμάτησαν. Τότε είς των ληστών διέταξεν τους ταξειδιώτας να κατέλθωσι των ζώων και να τοις δώσουν αμέσως όσα χρήματα έφερον μεθ’ εαυτών. Ούτοι υπακούσαντες εις τας κελεύσεις των ληστών έδωκαν αμέσως όσα χρήματα είχον ήτοι 40 περίπου λίρας, μη αρκούμενοι δε οι λησταί εις ταύτα έλαβον και τα ωρολόγιά των καθώς και άπαντα τα κοσμήματα της κυρίας Φοινικοπούλου.
Κατόπιν οι λησταί είπον εις αυτούς ότι εάν θέλουν να επιστρέψουν τα κοσμήματα της Κυρίας να τοις πέμψουν δι’ ανθρώπου 40 λίρας. Τους συνέστησαν δε να εξακολουθήσουν τον δρόμον και να μη ειπούν εις κανένα τίποτε, διότι άλλως θα διέτρεχε η ζωή των κίνδυνον.
Αναχωρήσαντες όμως εκείθεν εξηκολούθησαν τον δρόμον των και ειδοποίησαν συγχρόνως τον Αστυνόμον Μηλιών περί της ληστείας, όστις παραλαβών άπασαν την δύναμίν του έσπευσεν επί τόπου, αλλά μέχρι της στιγμής ταύτης δεν κατώρθωσαν ν’ ανακαλύψωσι το κρυσφύγετον των ληστών.»
--------------
(*) Ο Δημήτριος Φοινικόπουλος παντρεύτηκε δυο φορές. Πρώτα την Ελένη Στυλιαρά από μεγάλη τσαγκαραδιώτικη οικογένεια Αιγυπτιωτών, που πεθανε 37 χρονών στην Τσαγκαράδα. Σε δεύτερο γάμο παντρεύτηκε την Ελένη Οικονομίδου. Από τους γάμους δεν απόκτησε παιδιά. Στις 16 Μαΐου 1901 επισκέφτηκε με τη δεύτερη γυναίκα του και τον αδελφό του την Τσαγκαράδα «όπως παραθερίσωσι...». Διαδραματίστηκε όμως η φοβερή ληστεία… Η υγεία του τότε κλονίστηκε και έφυγε μετά τα Χριστούγεννα του 1901 στην Αίγυπτο, όπου και πέθανε στις 2 Ιανουαρίου 1902
.
(Πηγή επεξήγησης: Βασ. Γιασιράνη, περιοδικό ΜΑΓΝΗΣΙΑ-ΕΚΠΟΛ, τχ 4, Βόλος Μάιος 2005)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου