Απαγχονισμός γυναικών Τοπάλη (2)

Σήμερα το Β΄μέρος όπως δημοσιεύτηκε στο βολιώτικο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ την Τετάρτη 11 Μαΐου 1961, στην 1η και 5η σελίδα:

Μετά πολλές αναζητήσεις οι Γερμανοί και οι Εασαδίτες ανεκάλυψαν κρυμμένα τα χρεώγραφα, τις χρυσές λίρες, τα διαμαντικά καί τα άλλα κοσμήματα της οικογενείας Τοπάλη. Συγκεκριμένως βρήκαν και έκλεψαν χρεώγραφα δανείων αξίας 60.000 αγγλικών λιρών, 2.000 κομμάτια χρυσές λίρες, κοσμήματα καί πολύτιμους λίθους αξίας τουλάχιστον 8.000 λιρών και εκτός των ανωτέρω διηρπάγησαν όλα τά πολύτιμα και σπάνια σερβίτσια και άλλα αντικείμενα μεγάλης επίσης αξίας. Τας πληροφορίας διά τα ανωτέρω ποσά δίδει ο συμπολίτης οφθαλμίατρος κ. Φίλιππος Φιλιππίδης, οικογενειακός φίλος της Λουκίας και Σοφίας Τοπάλη. Ο κ. Φιλιππίδης αναφέρει συμπληρωματικώς ότι μερικές ημέρες προ της συλλήψεώς της η Λουκία Τοπάλη κατήλθεν εις Βόλον και απέσυρε από τις Τράπεζες 'Εμπορικήν και Ιονικήν, τα χρεώγραφα. Τούτο δε έπραξε η ατυχής, διότι, αι Τράπεζες ζητούσαν τότε μεγαλύτερα φύλακτρα και διότι ακόμη ενόμιζεν ότι εις την οικίαν της αυτά θα ήσαν περισσότερον ασφαλή. Αφού επέτυχαν τον αντικειμενικόν των σκοπόν οι επιδρομείς επανήλθον εις τον Βόλον κατάφορτοι με τα προϊόντα της κλοπής. Δεν έπρεπε εν τούτοις, κατά την αντιλήψιν των, να γνωσθή ο πραγματικός λόγος, της συλλήψεως των δύο γυναικών Τοπάλη και της υπηρετρίας των και της λεηλασίας του αρχοντικού των εις Κάτω Λεχώνια. Ενόμιζον οι λησταί και εγκληματίαι ότι ο ελληνικός πληθυσμός θα επίστευε εις τας ψευδολογίας και τας ανοήτους δικαιολογίας των και δεν θα απεκάλυπτεν αμέσως τους πραγματικούς λόγους, διά τους οποίους εσκηνοθετήθη με τόσην μαεστρίαν και κακουργίαν το έγκλημα των Κάτω Λεχωνίων.

Χωρίς δισταγμόν η Γκεστάπο κατέληξεν εις την απόφασιν να απαγχονίση και μάλιστα επί τόπου, δηλαδή εις τα Κάτω Λεχώνια, τα αθώα θύματα της ληστείας της, ώστε να μη ζουν και μαρτυρήσουν όσα συνέβησαν.

Πράγματι το πρωί της 7ης Ιουνίου 1944 αι τρεις γυναίκες μετεφέρθησαν εις το χωριό και εκρεμάσθησαν ωσάν να ήσαν εγκληματίαι του κοινού ποινικού δικαίου από τον πλάτανον, τον ευρισκόμενον προ της εκκλησίας. Αι προσπάθειαι του κ. Σέφελ, του τότε μητροπολίτου Ιωακείμ και άλλων τοπικών παραγόντων, οι οποίοι παρεκάλεσαν το Γερμανόν φρούραρχον να επέμβη διά την σωτηρίαν των τριών γυναικών, υπήρξαν μάταιαι. Ο φρούραρχος απήντησεν ότι «δεν έχει εξουσίαν διά να επέμβη εις τας αποφάσεις της Γκεστάπο».

Ο απαγχονισμός της οικογενείας Τοπάλη προεκάλεσε ως ήτο φυσικόν άνευ προηγουμένου αποτροπιασμόν μεταξύ των κατοίκων ολοκλήρου της περιφερείας όπως και αγανάκτησιν εναντίον των απαισίων κακούργων Γερμανών και Ελλήνων συνεργατών των. 

Λεχωνίτης ο οποίος είχε την κακην τύχην να εύρεθή πλησίον, κατά την ώραν της εκτελέσεως, περιγράφει ως εξής την σκηνή του απαγχονισμού: 

«Πρωί -πρωί έφθασε εις τα Κάτω Λεχώνια ένα στρατιωτικό φορτηγό αυτοκίνητο εις το όποιο επέβαινον άνδρες της Γκεστάπο και Εασαδίτες. Το αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά στο προαύλιο της εκκλησίας. Κατέβηκαν αμέσως οί Γερμανοί και οι Έλληνες συνεργάτες των και με έκπληξι είδα να βγάζουν εν συνεχεία από την καρότσα, σπρώχνοντας τρεις γυναίκες. Ανεγνώρισα χωρίς δυσκολία την κυρία Τοπάλη, την κόρη της και την υπηρέτρια της οικογενείας. Ήταν τόσο γνωστές άλλωστε εις τα Λεχώνια. Εν τω μεταξύ όλοι ξέραμε για την σύλληψί των και για την λεηλασία του σπιτιού. 
Ήταν πολύ καταβεβλημένες. Η μητέρα Τοπάλη (η οποία σημειωτέον ήτο ολλανδικής καταγωγής) φορούσε ένα σκούρο προς το μαύρο, φόρεμα, η κόρη της Σοφία φορούσε ένα γκρίζο φόρεμα και ζακέττα και η υπηρέτρια μία ρόμπα με ζώνη. Στα πόδια είχαν παντόφλες και όχι παπούτσια. 
Οι Εασαδίτες, πρώτοι αυτοί, και οι Γκεσταπίτες μπήκαν στην αυλή της εκκλησίας και χωρίς δυσκολία βρήκαν το κατάλληλο δένδρο και έρριξαν τρεις θηλιές. Τότε κατάλαβα τι θα συνέβαινε σε λίγο. Θα κρεμούσαν τις τρεις γυναίκες. Το δένδρο που διάλεξαν οι εγκληματίαι είναι ένας πλάτανος που κατά θλιβερή σύμπτωσιν έχει τρεις ομοιομόρφους μεγάλους κλάδους. Έτσι οι εγκληματίαι με...ευκολία τακτοποίησαν τα σχοινιά και ασυζητητεί πέρασαν τις θηλιές στο λαιμό των θυμάτων και το κρέμασμα τελείωσε μέσα σε λίγα λεπτά. Το θέαμα των κρεμασμένων γυναικών ήταν φοβερό. Όσοι το αντικρύσαμε δοκιμάσαμε ψυχικό κλονισμό που δεν περιγράφεται. Οι εγκληματίαι όμως  γελούσαν και επέδραμον πάλι εις το αρχοντικό Τοπάλη το οποίον κυριολεκτικώς απεγύμνωσαν. Δεν αφήκαν τώρα ούτε και τα έπιπλα».

Αυτό εν ολίγοις είναι το δράμα της οικογενείας Τοπάλη. Ένα δράμα που θα μείνη αλησμόνητο εις τους κατοίκους των Κάτω Λεχωνίων, οι οποίοι εκτιμούσαν πολύ τις δύο γυναίκες Τοπάλη , τα αθώα αυτά και ανύποπτα θύματα τις ληστρικής εγκληματικότητος της Γκεστάπο και των συνεργατών της.