Έχομεν Κάτω και Άνω Λεχώνια, αλλά...

Για τα Λεχώνια έχουν γραφεί από πολλούς και κατά καιρούς πάμπολλα! 

Η σημερινή όμως δημοσίευση είναι ένα απολαυστικότατο κείμενο (αντιγραφή σε μονοτονικό), από την αθηναϊκή εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ της 31-8-1908. 

ΑΙ ΚΑΛΛΟΝΑΙ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ - Λ Ε Χ Ω Ν Ι Α

Λέξις υφασμένη από πρασινάδα και δρόσον. Τοποθεσία λουομένη μέσα εις την μάλλον ζωηράν βλάστησιν. Χωριό, το οποίον επλάσθη, νομίζεις, ως η τελειοτέρα άνθησις της Ελληνικής Ανοίξεως και του Ελληνικού Φθινοπώρου, των δύο αδελφών εποχών διά την χλωρίδα μας. Αν ήθελε κανείς  ν’ αποδώση μιαν χαρακτηριστικήν ιδιότητα εις τα Λεχώνια έπρεπε να τα ονομάση, καρποβριθή. Και πράγματι δεν υπάρχει τόπος της Ελλάδος με αφθονώτερα φρούτα• και όπερ ιδιαίτερον: με φρούτα αναπτυσσόμενα ενωρίτερον και πρωιμότερον ή οπουδήποτε αλλαχού.

Πού νομίζετε, ότι θα εύρετε τα πρωιμότερα κεράσια καθ’ όλην την Ανατολήν; Εις τα Λεχώνια.  Η εμφάνισίς των  σημειούται ως γεγονός, το οποίον διαλαλείται από Κωνσταντινουπόλεως μέχρι Σμύρνης, διότι εκεί κατορθούται η κατανάλωσίς των χάρις εις το πάχος των οθωμανικών βαλαντίων επί των οποίων δικαίως προβάλλουσιν αξιώσεις τα προκλητικά προϊόντα των Λεχωνίων.

Δεν είνε μόνον η πρωιμότης το προσόν των καρπών των Λεχωνίων είνε η τελειότης του είδους. Τα βερίκοκα, τα δαμάσκηνα, τα αχλάδια, τα ροδάκινα των Λεχωνίων είνε τα πρότυπα της Ελληνικής χλωρίδος. Δι’ αυτό και εις τας Αθηναϊκάς αγοράς θα τα εύρετε με τινάς ιδιαιτέρας περιποιήσεις εναποτεθειμένα και έτοιμα να έλθωσιν εις επαφήν μόνον με των πλουτοκρατών τους στομάχους.

Εσχάτως ο θερμουργός δήμαρχός των κ. Ν. Παπαποστόλου, τον οποίον οι συνδημόται ονομάζουν «χρυσή καρδιά», -και είνε πράγματι-συνέλαβε το μεγαλουργόν σχέδιον να ιδρύση, βιομηχανίαν προς κατασκευήν ζαχαροπήκτων οπωρών με κέντρον  τα Λεχώνια.

Η ρηξηκέλευτος ιδέα ανεβλήθη όμως ένεκα των πάντοτε αναφαινομένων ατύχως εις τας περιστάσεις ταύτας εμποδίων.

Άλλοτε τα Λεχώνια ήσαν δυσπρόσιτα διά τον απλούστατον λόγον, ότι  η δι’ αμαξών συγκοινωνία δεν είνε η συγκοινωνία του Λαού.  Αλλ’ από της  ιδρύσεως του σιδηροδρόμου τα Λεχώνια μετεβλήθησαν εις προάστιον του Βόλου. Κάθε Κυριακή και κάθε εορτή εκεί ευρίσκουσι προχειρότερον καταφύγιον εξοχής• και ευτυχώς η Εταιρεία των Σιδηροδρόμων υποβοηθεί τας εορτάς και τας διασκεδάσεις ταύτας των Βολιωτών.

Έχομεν Κάτω και Άνω Λεχώνια, αλλά τα δεύτερα είνε εκείνα εις τα οποία διευθύνεται η φαντασία μόλις ακούει κανείς Λεχώνια. Εκεί η χλιδή του Βολιώτικου πλούτου μεταμορφούται εις ωραίας και κομψάς επαύλεις, αίτινες χάνονται εν τω μέσω της βλαστήσεως εκείνης, και αποβλέπων κανείς εις το ωραίον θέαμα νομίζει, ότι ευρίσκεται εις Ευρωπαϊκόν προάστειον εκ των ολίγων εις τα οποία η τέχνη κατώρθωσε vα δώση τι το θαυμαστόν.

Και εκεί ζη κανείς την ευτυχή ζωήν του αγρότου θαυμάζων την περί αυτόν φύσιν, και αναπνέων μεθ’ όλης της δυνάμεως των πνευμόνων το άρωμα του αιωνίου πρασίνου, διότι ο χειμών μόνον ολίγον αφαιρεί εκ της ωραίας φυσιογνωμίας των Λεχωνίων, διότι ανθίσταται κατ’ αυτού ερρωμένως η ελαία, η πορτοκαλέα και η λεμονία, αι οποίαι δεν κουράζονται φέρουσαι πάντοτε το ηδύχρωμον φορτίον των.

Ο δήμος Νηλείας, του οποίου πρωτεύουσα είνε τα ωραία Λεχώνια συνεστήθη διά της συγχωνεύσεως τριών δήμων , Νηλείας, Αγίου Γεωργίου και Δρακείας, είνε δε ο μεγαλείτερος μετά τον δήμον Παγασσών.