Νικόλαος Τσοποτός

(Αρχείο Θανάση Γέρμανου)

Ο πορταρίτης Νικόλαος Τσοποτός 
(1805-1890)

Σημαντικότερος  από την μεγάλη οικογένεια (βλ. Αντών. Τσοποτός, Δημ. Κ. Τσοποτός) των Τσοποτών [προυχόντων και ταραφιών(=κομματαρχών)] στην Πορταριά, ήταν ο Νικόλαος.

Έκτισε στα 1883, το «Τσοπότιον Σχολαρχείον».

Ο ίδιος το προικοδότησε για τη λειτουργία του (μισθούς εκπαιδευτικών, λειτουργικά έξοδα) και τη συντήρησή του.

 «Τόδε των αρρένων Τσοπότιον των γραμμάτων ίδρυμα

Τσοποτός ο Νικόλαος ιδίαις δαπάναις έδειξε

προς μάθησιν της νεολαίας και μνήμης άμα ευκλεούς αγήρω.

Τω χιλιοστώ οκτασιοστώ ογδοηκοστώ πέμπτω έτει»

Ήταν από τους πρώτους οικιστές στην εκτός Κάστρου πόλη στην «πόλη των Γκιαούρηδων» τα «Μαγαζεία», στα  «Καινούρια» του Βόλου που άρχισε να οικοδομείται μετά το 1840. (Βέβαια στην επιστολή-αναφορά των βολιωτών στο Σουλτάνο τον Αύγουστο του 1841 για επέκταση της πόλης, τα ονόματα των Τσοποτών κ.ά. λείπουν!)

Το σπίτι του μαζί με αποθήκες βρισκόταν στη σημερινή οδό Δημητριάδος μέχρι την Ιάσονος. Εκεί μπροστά ήταν η αβαθής θάλασσα και γι’ αυτό πέντε μεγαλέμποροι της εποχής μεταξύ αυτών και οι αδελφοί Νικόλαος & Κων-νος Τσοποτός, είχαν κατασκευάσει ιδιόκτητες μεγάλες «σκάλες»-αποβάθρες ως τα βαθιά για τις φορτοεκφορτώσεις στα ιστιοφόρα.

Για πενήντα και πλέον χρόνια ήταν από τους σπουδαιότερους εμπόρους του Βόλου.

Εκτός από το εμπόριο σιτηρών, καπνών, βιοτεχνικών προϊόντων, ο Νικ. Τσοποτός, ήταν και ενοικιστής των δημοσίων τουρκικών προσόδων(=φόρων) όπως κι άλλοι βολιώτες πλούσιοι. (βλ. Γάτσος, Κοκωσλής, Καρτάλης, Τοπάλης κ.ά)

Λέγεται πως ήταν τίμιος και ενεργητικός σαν έμπορος,  που δραστηριοποιήθηκε στο Βόλο και στην περιοχή. Δεν αδικούσε στις συναλλαγές του και δεν ήταν πλεονέκτης. Τον ίδιο χαρακτήρα έδειξε και όταν αναμείχτηκε στην πολιτική.

Μετά το 1866 έγινε αρχηγός του παλιού κόμματος των «Κοτσαμπάσηδων», του κόμματος των «Νοικοκυραίων» που εκπροσωπούσε τους πλούσιους σε αντίθεση με το κόμμα της «Τσούρμας-Φτώχειας» που ήταν το λαϊκό.

Οι Τούρκοι τον είχαν σε μεγάλη εκτίμηση, γιατί ήταν ακριβοδίκαιος στις συναλλαγές του και  στις σχέσεις του. Στα 1864 του απένειμαν βαθμό για τα παραπάνω, αλλά και γιατί ως εκλεγμένος δικαστής πολλές φορές στο Πρωτοδικείο του Βόλου, συμβουλεύοντας τους αντίδικους, τους οδηγούσε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό στο γραφείο του, για υποθέσεις πολιτικές, ποινικές κλπ.   

Τα πατριωτικά του αισθήματα και την ευεργετική του δράση αρκετές φορές τα έδειξε στις περιπτώσεις που το Πήλιο επαναστάτησε, όπως στα 1854 και 1878. (Το ίδιο έκαναν κι οι Κοκωσλήδες σε αντίθεση με άλλους που τάχτηκαν με τους οθωμανούς).

Στην επανάσταση του 1878 έμεινε στην Πορταριά, συμβάλλοντας με πληροφορίες για τα σχέδια των οθωμανών που μετέδιδε στους επαναστάτες, αλλά και φροντίζοντας για τη διατροδή των ανταρτικών ομάδων. Επίσης έπαιρνε μέρος στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των εμπολέμων για τη διάσωση της επαρχίας μας.

Μετά την προσάρτηση αποσύρθηκε στην Πορταριά.

Ευεργέτησε εκτός απ’ την Πορταριά και άλλες περιοχές της επαρχίας, με διάφορους τρόπους.

Γι’ αυτό πήρε και το παράσημο των Ιπποτών του Σωτήρος (ΦΕΚ 71/Α-31-10-1885).

ΠΗΓΕΣ:

- «Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ» εφημερίδα, 16-11-1885.

- «ΒΟΛΩΤΙΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ», Νικ. Γάτσος, Βόλος ΔΗΚΙ 1998.

- «ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΙΜΩΝΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ-Πηλιορείτικα   Β΄», Βαγγ. Σκουβαράς, ΑΣΤΗΡ,      1983.

- «ΠΟΡΤΑΡΙΑ», Γιάννης Τσίγκρας, Δήμος Πορταριάς 2006.

- «Ο ΒΟΛΟΣ-Ίδρυσις και εμπορική κίνησις κλπ », Δημ. Κ.Τσοποτός, Εν Αθήναις 1933.

- ΦΕΚ.