Τ’ Αϊ-Γιαννιού (*) σήμερα (29/8) κι ας δούμε μια ευτράπελη (κι όχι ασεβή) ιστοριούλα:
Κάποτε ένας Πηλιορείτης, ο Γιάννης, αγαπούσε σφόδρα μια κοπέλα του χωριού του τη Λενιώ, αλλά η λεγάμενη δεν ανταποκρινόταν στον έρωτά του.
Κάθε μέρα πήγαινε στο ξωκλήσι του αγίου του -τ’ Αϊ-Γιαννιού- και γονάτιζε μπροστά στην εικόνα του αγίου, αφού πρώτα έβγαζε τα παπούτσια του στην πόρτα:
- Αϊ-Γιάννη μ’ Πρόδρομι(ε), πες στ’ Λι(ε)νιώ να μ’ αγαπήσ’!
Μια μέρα που πήγε ξανά, έτυχε ο παπάς να βρίσκεται στο ιερό. Ο λεγάμενος δεν τον πήρε χαμπάρι κι έκανε τη γνωστή προσευχή του… Ο παπάς τού φώναξε θυμωμένα:
-Δεν είνι(ε) βρε, για τα μούτρια σ’ η Λι(ε)νιώ!
Ο Πηλιορείτης που άκουσε την αγριοφωνάρα αναπάντεχα κι έξαφνα, νόμισε πως του απάντησε ο … Αϊ-Γιάννης! Τότε βγήκε τρέχοντας και τρέμοντας απ’ το εκκλησάκι και φεύγοντας στάθηκε κι απάντησε στον άγιο:
-Μι(ε) του καπάν’ απ’ έχ’ η αγιουσύν’ σ’, καλά κάνανι(ε) κι σ’ κόψανι(ε) του κι(ε)φάλ’ !
Κάθε μέρα πήγαινε στο ξωκλήσι του αγίου του -τ’ Αϊ-Γιαννιού- και γονάτιζε μπροστά στην εικόνα του αγίου, αφού πρώτα έβγαζε τα παπούτσια του στην πόρτα:
- Αϊ-Γιάννη μ’ Πρόδρομι(ε), πες στ’ Λι(ε)νιώ να μ’ αγαπήσ’!
Μια μέρα που πήγε ξανά, έτυχε ο παπάς να βρίσκεται στο ιερό. Ο λεγάμενος δεν τον πήρε χαμπάρι κι έκανε τη γνωστή προσευχή του… Ο παπάς τού φώναξε θυμωμένα:
-Δεν είνι(ε) βρε, για τα μούτρια σ’ η Λι(ε)νιώ!
Ο Πηλιορείτης που άκουσε την αγριοφωνάρα αναπάντεχα κι έξαφνα, νόμισε πως του απάντησε ο … Αϊ-Γιάννης! Τότε βγήκε τρέχοντας και τρέμοντας απ’ το εκκλησάκι και φεύγοντας στάθηκε κι απάντησε στον άγιο:
-Μι(ε) του καπάν’ απ’ έχ’ η αγιουσύν’ σ’, καλά κάνανι(ε) κι σ’ κόψανι(ε) του κι(ε)φάλ’ !
(*) Τ’ Αποκεφαλιστή -ς <ο αποκεφαλισθείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου