Ο δεσπότης Γερμανός

Γερμανός (Μαυρομμάτης): ένας δεσπότης που έσπειρε διχόνοιες και δημιούργησε αναστάτωση  στη Μαγνησία και στην ελλαδική εκκλησία!

εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, Αθήναι Σάββατον 11-8-1907

Στα 1907 το καλοκαίρι, εκλέγεται νέος μητροπολίτης Δημητριάδος ο 35χρονος Γερμανός (Μαυρομμάτης), με καταγωγή τα Ψαρά. Πήρε τη θέση του Γρηγορίου Ε΄(Φουρτουνιάδη) (ΕΔΩ) που πέθανε κι είναι θαμμένος στο προαύλιο του ναού των Αγίων Θεοδώρων στα Παλιά- Βόλου. Καταγόταν από οικογένεια μπουρλοτιέρηδων και ήταν παιδί του Ανδρέα και της Αγγελικής. Τελείωσε το Γυμνάσιο της Χίου και τη Θεολογική Σχολή Αθήνας. Αναγορεύθηκε διδάκτορας (τότε πτυχιούχος) Θεολογίας και μετά χειροτονήθηκε διάκος από το Μητροπολίτη Αθηνών Γερμανό Καλλιγά. 
Μετά πήγε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας αναλαμβάνοντας τα γραφεία του, επί Σωφρονίου. 

Λίγο αργότερα επιστρέφει διωγμένος, αλλά ...ως ιεροκήρυκας Θεσσαλιώτιδος, Ηλείας και Δημητριάδος.

 Ήταν ιεροκήρυκας του Βόλου από το 1901ως το 1906. Ο λαός του Βόλου τον ήθελε για δεσπότη του και όταν εκλέχτηκε όλοι οι κάτοικοι ήταν χαρούμενοι, πιστεύοντας στην πριν «αγαθή και χρηστή πολιτεία» του.
Βέβαια ο Ζωσιμάς στον "ΠΡΟΜΗΘΕΑ" του, του έκανε έλεγχο, γιατί όντας ιεροκήρυκας-έμμισθος δημ. υπάλληλος- ιερουργούσε και πληρωνόταν. Επίσης ήλεγχε μαζί και το Δεσπότη που τον έπαιρνε μαζί του σε λειτουργίες, ενώ έπρεπε να κηρύττει σ' ενορίες της μητρόπολης! 

ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ, Αύγουστος 1901

Όμως μετά την εκλογή του και ως τα 1935 πολύχρονη δεσποτεία του, μόνο δεινά έφερε στην περιοχή μας. Ευτυχώς μετά την απομάκρυνσή του ήρθε ο Ιωακείμ, που έφερε ηρεμία παρά τις δύσκολες συνθήκες της εποχής του Πολέμου και της Κατοχής. 

 Ήταν ένας φιλόδοξος, μορφωμένος νέος επίσκοπος, που αυτές οι «φιλοδοξίες» του έφεραν διχόνοιες στο ποίμνιο των ορθόδοξων χριστιανών της Μαγνησίας. Δίχασε το λαό με πράξεις του που έχουν καταγραφεί στην τοπική εκκλησιαστική Ιστορία κι όχι μόνον. 

Ξεκίνησε με τα γνωστά «Ψαλτικά» την Άνοιξη και το καλοκαίρι του 1908 σε Πορταριά, Λεχώνια, Αλμυρό και Βόλο, συνέχισε με τις «εικόνες» της Παναγίας Ξενιάς Αλμυρού και της Παναγίας Κουνίστρας Σκιάθου πάλι στα 1908 το χειμώνα. 

Ασταμάτητος στις προκλήσεις και στις παρορμητικές ενέργειές του, θα πρωτοστατήσει της «ανταρσίας» με το δεσπότη της Λάρισας, Αμβρόσιο στα 1909. 

Συνέχισε με τα πολύ γνωστά «Αθεϊκά» του Παρθεναγωγείου Βόλου στα 1910. 

Δε σταμάτησε όμως εκεί. Εκτός των παραπάνω, έβαλε στο μάτι και την «κάρα» του Αγ. Αποστόλου του Νέου απ' τον Άγιο Λαυρέντη, στις αρχές του 1917!

Τέλος, περιπετειώδης και γνωστή στο πανελλήνιο, είναι κι ανάμειξή του στο ζήτημα του ημερολογίου στα 1926 και η καθαίρεσή του παρ’ όλα τα "μέσα" που χρησιμοποίησε για την επαναφορά του.

Όλες αυτές οι "κινήσεις" του είχαν ενδόμυχο πόθο και σκοπό, την αναρρίχησή του στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Θεμιτές κατά κάποιον τρόπο, οι προσωπικές του βλέψεις για αναρρίχηση, αλλά ξεπέρασε όλα τα όρια και βέβαια κάποια στιγμή στα 1935 καθαιρέθηκε!

Σε επόμενες δημοσιεύσεις θα δούμε αυτά τα γεγονότα που είναι σχετικά άγνωστα, εκτός του πασίγνωστου Παρθεναγωγείου Βόλου και της δίκης των «Αθεϊκών». 
Είναι κομμάτια της Τοπικής Ιστορίας μας, αφού σημάδεψαν τον τόπο μας με ομαδοποιήσεις, ταραχές, διχόνοιες, και δίκες επί της «πεφωτισμένης δεσποτείας» του!