Ο δεσπότης Γερμανός - Νέος Απόστολος

Μια ακόμα "ιστορία" με το δεσπότη...

Η εκκλησία έπεσε απ' τους σεισμούς το 1955

Λίγα χρόνια μετά την ενθρόνισή του στο Βόλο, ο δεσπότης άρχισε την οικοδόμηση του μητροπολιτικού Μεγάρου στην παραλία (σήμερα Βλαχάβα-Δημητριάδος *) . Εκεί σκέφτηκε να οικοδομήσει και μια εκκλησία. Την έκτισε και την αφιέρωσε στον Άγιο Απόστολο το Νέο.

Η Επισκοπή είναι το δεύτερο κτήριο από δεξιά με την μάντρα και τον ιστό. 
Ακριβώς πίσω φαίνεται το εκκλησάκι.
Η εικόνα είναι απόκομμα και μεγέθυνση από καρτποστάλ του Στουρνάρα 
και τη σελίδα του φίλου Αντώνη Ζ.  "Η Μαγνησία Στο Πέρασμα Του Χρόνου" 
(ΕΔΩ) κι (ΕΔΩ)

 Για να έχει εισοδήματα ο ναΐσκος και η Επισκοπή, θεώρησε καλό να φέρει την αγία κάρα απ’ τον Ναό του Αγίου που βρίσκεται στο πηλιορείτικο χωριό του Αϊ-Λαυρέντη. Εξάλλου γι’ αυτό οικοδομήθηκε. Από χρόνια πριν το προσπαθούσε, αλλά έβρισκε τους χωριάτες απέναντί του. 

Είναι γνωστό πως την εποχή εκείνη ο επίσκοπος, οι ιερείς, οι ψάλτες και νεωκόροι αμείβονταν απ' τους πιστούς. Είναι επίσης γνωστό πως το προσκύνημα του Νέου, έφερνε πολλά εισοδήματα στο χωριό, αφού ο Άγιος συγκεντρώνει κάθε χρόνο πάμπολλους προσκυνητές απ’ το Πήλιο κι όλη τη Θεσσαλία.    

(σημ. Στο στόχαστρό του μπήκαν κάποια στιγμή και τα κτήματα του παλιού μοναστηριού του Αγίου Λαυρεντίου, χωρίς αποτέλεσμα. Πάντα η αντίδραση των κατοίκων και των τοπικών αρχόντων ήταν σθεναρή και δεν κατάφερνε να τα καρπωθεί.)

Την προηγούμενη χρονιά (1930) ο μητροπολίτης εκβίαζε διαρκώς τους Αγιολαυρεντίτες για την άρνησή τους και τιμωρώντας τους, έβαλε την εκκλησία-προσκύνημα του Νέου σε «αργία».

Ο  δραστήριος Πρόεδρος του χωριού και Πρόεδρος του Συνδέσμου Κοινοτήτων Πηλίου που εκπροσωπούσε τα 38 χωριά, μεγαλοκτηματίας Γεώρ. Χρυσοχοϊδης, κατάφερε μετά από χρόνια και με τη βοήθεια του βουλευτή Αλέξ. Κασσαβέτη, να λύσει οριστικά το ζήτημα του προσκυνήματος.  Ψηφίστηκε Νόμος που έλυσε το πρόβλημα και απέκλεισε τις αξιώσεις του δεσπότη. Έτσι όλη η διαχείριση ο ναού πέρασε στο Κοινοτικό Συμβούλιο του Αϊ-Λαυρέντη. Αυτό διόριζε και μισθοδοτούσε ιερείς, ψάλτες κ.ά προσωπικό κι εκμεταλλευόταν την περιουσία του, χωρίς την επισκοπική μεσολάβηση.

Τούτο καθόλου δεν άρεσε στο δεσπότη, που είδε πως τα σχέδιά του ματαιώθηκαν χάνοντας την εποπτεία στο προσκύνημα, αλλά περισσότερο πως έχασε την πολύχρονη μάχη κι αυτό δεν ήταν μάλλον της δικής του …ιδιοσυγκρασίας!

Αντέδρασε αμέσως και με τρόπο άκρως «χριστιανικό»! Αρχικά μέσω του δικηγόρου Νικ. Γάτσου, προσπάθησε να πείσει τον πρόεδρο Χρυσοχοΐδη, πως έχει έγγραφο απ’ την ιερά Σύνοδο που θεωρεί το Νόμο αντισυνταγματικό και αν ο πρόεδρος δεν μεσολαβήσει για την αλλαγή του, η εκκλησία του Νέου δεν θα λειτουργήσει! Επέμενε να διώξει ως και τη νεωκόρο! (Τα ίδια έλεγε κι έκανε και στο ζήτημα των «Ψαλτικών» το 1908! (ΕΔΩ)

Ο Πρόεδρος βέβαια του απάντησε, πως δεν γίνεται να παραβεί το Νόμο κι αν θέλει ο Επίσκοπος συνδιαλλαγή, πρέπει να συμμορφωθεί κι ίδιος με το διάταγμα! Εκτός αυτού ως Πρόεδρος του Συνδέσμου, μετά από διαμαρτυρίες τριών Κοινοτήτων, έστειλε μια εγκύκλιο προς όλες τις Κοινότητες, ζητώντας να πληροφορηθει αν έχουν διοικητικές διαφορές και ποιες με την Επισκοπή.

Αμέσως ο δεσπότης έβαλε μπροστά το "γκαγκστερικό" του σχέδιο για βίαιο πειθαναγκασμό:  Άνθρωπός του, συνάντησε αρχικά  τον Ιούνιο του 1931, τον Πρόεδρο στο δρόμο και του είπε να μην ενοχλεί το δεσπότη κ.ά. Αργότερα το Σεπτέμβριο, πάλι άνθρωποι  του δεσπότη τον οδήγησαν σε βολιώτικο καφενείο, για να του «μιλήσουν». Κάποιος του απέσπασε κι ένα χρηματικό ποσό! Μετά τον απήγαγαν οδηγώντας και απειλώντας τον με όπλο, στην Επισκοπή. Εκεί ο δεσπότης θέλοντας να τον συνετίσει, τον απείλησε, παρουσία Γερουσιαστή, δικηγόρων κι άλλων ατόμων. Μάλιστα, του είχε έτοιμη για υπογραφή και …δήλωση!

Να και κάποια «άγια» λόγια, απ’ τις «παραινέσεις» του δεσπότη:

(Όλη η ιστορία είναι γραμμένη με λεπτομέρειες στις βολιώτικες εφημερίδες του Οκτωβρίου 1931).

Παρακάτω η αθηναϊκή  εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ της 9^ης Οκτ. 1931, γράφει -μαζί με τα σχόλιά της- περιληπτικά:

Το συμβάν έγινε γνωστό αμέσως στην Αθήνα κι ο Πρωθυπουργός Βενιζέλος «εξέφρασεν την αγανάκτησίν του»!

Ο Γ. Χρυσοχοΐδης παραιτήθηκε από Πρόεδρος του Συνδέσμου Κοινοτήτων Πηλίου κι άρχισαν τα συλλαλητήρια εναντίον του δεσπότη στα χωριά. Οι Αγιολαυρεντίτες πρωτοστάτησαν κι επιδόθηκαν ψηφίσματα προς το Νομάρχη, το Υπουργείο Θρησκευμάτων και την Ιερά Σύνοδο. Το ίδιο έκανε μετά από συνεδρίαση κι ο Σύνδ. Κοινοτήτων Πηλίου, παρόλες τις κομματικές διαφορές μεταξύ των Προέδρων. Ο δεσπότης εντωμεταξύ αντεπιτίθεται με μηνύσεις κατά των κατοίκων του Αγ. Λαυρεντίου για …συκοφαντία!

Επόμενο ήταν γι’ αυτό το θλιβερό γεγονός να επιληφθεί η δικαιοσύνη. Ο τότε εισαγγελέας άρχισε ανακρίσεις για να εξακριβώσει την αλήθεια. Το αποτέλεσμα ήταν να καταδειχτεί ο δεσπότης ως κύριος οργανωτής και υποκινητής του εκβιασμού, της απαγωγής και της απειλής με όπλο και να παραπεμφθεί για παραπέρα ανάκριση στο Εφετείο Λαρίσης.

Τέλος,

ένα ευτράπελο γεγονός που συνέβη (;) τα χρόνια αυτά και λεγότανε ως ανέκδοτο στα χωριά για το δεσπότη. Η πρόθεσή του να πάρει στο Βόλο την κάρα του αγίου Αποστόλου -Νέου στο νεόδμητο ομώνυμο εκκλησάκι, αναστάτωσε τον Άγιο Λαυρέντιο.  Άρα και δικαιολογημένες οι αντιδράσεις:

Τότε, κάποιος Αγιολαυρεντίτης απ’ αυτούς που κατέβαιναν με τα ζώα τους στην πόλη, ήταν καβάλα στο γάιδαρό του και πήγαινε πέρα- δώθε μπροστά απ’ το δρόμο του Επισκοπικού Μεγάρου που ήταν στην παραλία, στην ίδια θέση που σήμερα είναι ένα μητροπολιτικό κτήριο και ο ναΐσκος του Αγ. Αποστόλου. Τότε εκεί μπροστά ήταν κι η στάση «Επισκοπή» του ατμοκίνητου βολιώτικου τράμ.

Ο χωρικός είχε "του λ'τάρ' " και χτυπούσε στα καπούλια το γάιδαρο, προτρέποντας και φωνάζοντας:

 -Ούσ(ι) Γι(ε)ρμανέ, ούσ(ι) Γι(ε)ρμανέ!*

Πάνω κάτω, πέρα δώθε ο χωρικός στο δρόμο επόμενο ήταν να γίνει αντιληπτός από τους ευρισκόμενους στο Επισκοπείο. Τότε βγαίνει έξω ο αρχιερατικός και τον παρατηρεί:

-Διατί υβρίζεις τον Επίσκοπον;

-Ιγώ, δε βρίζου κανι(έ)ναν Πίσκουπου. Του γουμάρι μ’ φανάζου, να προυχουρέσ’!

-Μα εσύ φωνάζεις, Γερμανέ!

-Δηλαδής, πώς έπρι(ε)πι να λέου του γουμάρ’ για ν’ ακούσ’; Γιάνν’;  Γι(ε)ρμανό τ’ ουνουμάζ’νι, Γι(ε)ρμανό του φανάζου!

 *[ούς(ι) ή ούτσκ ή ίτσκ=προτροπή σε γάιδαρο να προχωρήσει]

 -------------------------------

Άλλο παρεμφερές ευτράπελο γεγονός που διαδραματίστηκε (;) την εποχή της επισκοπείας Γερμανού, ήταν το εξής:

Κάποιος παπάς καθαιρεμένος απ’ το δεσπότη,-κι ήταν τότε αρκετοί αυτοί που για διάφορους λόγους «ξύριζε» ή έβαζε «σε αργία» ο επίσκοπος- περνούσε πάνω στο γάιδαρό του μπροστά απ’ την επισκοπή. Κι αυτός –λένε-προέτρεπε το ζώο του με την ίδια πρόγκα, «Ουγκ, Γερμανέ!» 

Τον άκουσε ο δεσπότης και βγήκε στο μπαλκόνι.

-Τι λες εσύ, εκεί;

-Τίποτα, δέσποτα, το γάιδαρο φωνάζω!»

Τότε ο δεσπότης διέκρινε στο σαμάρι του γαϊδάρου κρεμασμένο ένα πολύ μεγάλο ψάρι.

-Τι έχεις εκεί κρεμασμένο;

-Ψάρι, δέσποτα!

-Φέρ’ το πάνω!

Το πηγαίνει ο πρώην παπάς το ψάρι κι δεσπότης του λέει:

-Συγχωρεμένος! Τράβα κι άνοιξε την εκκλησία!

Ίσως αυτά να είναι «τραβηγμένες» ιστορίες. Δεν παύουν όμως να έχουν δόση αλήθειας. Ειδικά, αν δούμε την δήλωση του ίδιου του δεσπότη για τα δώρα προς τους επισκόπους:

(*)   Σήμερα στην ίδια θέση υπάρχει κτήριο που παλιότερα ήταν το οικοτροφείο Θηλέων της Μητρόπολης , Βρεφονηπιακός κλπ. Στη νοτιοανατολική γωνία υπάρχει το νέο εκκλησάκι του Αγ. Αποστόλου του Νέου.