Ο δεσπότης Γερμανός -Σκιάθος Β΄

Ο δεσπότης Γερμανός και "Η εικόνα της Παναγίας Κουνίστρας Σκιάθου" 

(Μέρος Β΄)
Η εφημερίδα «Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ»  στις 17 Δεκεμβρίου 1908, σελ.1, -όπως αναφέρθηκε κι (ΕΔΩ)- φιλοξενεί κείμενο του σκιαθίτη κοσμοκαλόγερου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Το κείμενο επίσης υπάρχει και στα ΑΠΑΝΤΑ του Ε΄ τόμου των εκδόσεων ΔΟΜΟΣ.  

 Είναι ένα κείμενο αναλυτικό και πάνω απ' όλα ιστορικό, που βέβαια τα ...λέει όλα:

Και η δημοσίευση τηλεγραφήματος για το γεγονός, από το ΕΜΠΡΟΣ της Αθήνας, με τα ονόματα  Σκιαθιτών και με την παράκλησή τους για διαμαρτυρία:

Οι αθηναϊκές εφημερίδες με ανταποκρίσεις και τηλεγραφήματα, είχαν αναδείξει το συμβάν. Ίσως αυτό τότε επεδίωκε ο δεσπότης Γερμανός, να είναι δηλαδή διαρκώς στην επικαιρότητα! Όμως τα γραφόμενα στην Αθήνα δεν αντικατόπτριζαν την πραγματικότητα.

Ποιος άλλος θα μπορούσε τότε να υποδείξει στις εφημερίδες τη στρέβλωση των παραγματικών γεγονότων, εκτός του Αλ. Παπαδιαμάντη; 

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης το 1909, έγραψε το παρακάτω ποίημα προς τιμήν της άγιας εικόνας της Σκιάθου. Πρωτοδημοσιεύτηκε σε διάφορα περιοδικά και υπάρχει στα "Άπαντα":

Στὴν Παναγία τὴν Κουνίστρα 

Εἰς ὅλην τὴν Χριστιανοσύνη

μία εἶναι μόνη Παναγία, ἁγνή:

Κόρη παιδίσκη, Ἁγία τῶν Ἁγίων,

χωρὶς Χριστὸν παιδὶ στὰ χέρια

καὶ τρεφομένη μὲ ἀγγέλων ἄρτον.

Κι ἐσύ, ἴσως μόνη σύ, ἡ Παναγία ἡ Κουνίστρα,

ἡ Κουνίστρα σύ·

ἐφανερώθη στῆς Σκιάθου τὸ νησί,

εἰς δένδρον πεύκου ἐπάνω καθισμένη

κι ἐκινεῖτο ἀπὸ αἰώραν τερπνήν,

ὅπως αἱ κορασίδες συνηθίζουν,

κι ἐμπρός της ἔκαιεν ἀκοίμητος κανδήλα.

Κι ἐφανερώθη, κι ὅλος ὁ λαὸς

μετὰ θυμιαμάτων καὶ λαμπάδων

ἐν θείᾳ λιτανείᾳ τὴν προέπεμψε,

κι ἐκτίσθη τότε ὡραῖος ναΐσκος λευκὸς

μὲ μάρμαρα, κι ἐστολίσθη μὲ πιατάκια,

ὡραία ἑλληνικὰ πιατάκια, τοῦ ἔθνους τοῦ ἐκλεκτοῦ

κι ὅλος ὁ ἥλιος ἔλαμπε τὸν ναόν της

κι ὅλα τὰ ἀστέρια τὴν ἐφεγγοβόλουν

καὶ ἡ σελήνη τὴν ἔλαμπε γλυκά.

Κι εἶδεν ἡ Κόρη τοῦ λαοῦ τὴν πίστιν,

εἶδε καὶ τὴν πτωχείαν κι ἐσπλαχνίσθη,

ὅπως τὸ πάλαι ὁ Υἱός της τοὺς εἶχε σπλαχνισθῆ,

ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα.

Κι ἤρχισε νὰ γιατρεύει τοὺς ἀρρώστους,

ἰάτρευσε καὶ τοὺς δαιμονισμένους,

ποὺ ἐταράττοντο φοβερά, ἅμα ἐπλησίαζον αὐτήν.

Εἰς δυὸ χονδροὺς κρίκους, εἰς τὸν τοῖχον ἐμπηγμένους,

τοὺς ἔδεναν μὲ ἁλυσσίδες διπλές.

Καὶ ἔφευγαν τὰ δαιμόνια μὲ τρόμον

στὴν χάριν τῆς πανάγνου Κόρης

μὲ τὴν νηστείαν καὶ τὴν προσευχήν.

Κι ἕνα δαιμόνιον πεῖσμον, ὀργίλον,

καθὼς ἐφυγαδεύθη μὲ κρότον πολύν,

ἔσπασε δυὸ κυπαρισσιῶν τὰς κορυφάς,

ἔξω τοῦ ναοῦ, ἐπειδὴ δὲν εἶχε παραχώρησιν

νὰ κάμει ἄλλο μεγαλείτερον κακόν.

Ἡ χάρις σου, τοῦ ἱεροῦ σου ἡ εἰρήνη,

ὦ Παναγία, Κουνίστρα μου καλή,

αὐτὴ νὰ διανέμει τὴν γαλήνη*

εἰς τὴν ψυχή μου τὴν ἁμαρτωλή.

*(Σημ. τοῦ Παπαδιαμάντη): Ἡ ἔκφρασις ἐδανείσθη ἐκ τοῦ τελευταίου τροπαρίου τοῦ εἰς τὰ Εἰσόδια Κανόνος (ἦχος δ´), οὗ ἡ ἀρχή: «διανέμοις τῶν χαρισμάτων τὴν σὴν γαλήνην, Θεοτόκε, τῇ ψυχῇ μου...».

Έτσι τελειώνει η ανεπιτυχής προσπάθεια εξαγωγής της εικόνας απ' το νησί της Σκιάθου και η περιφορά της στη Μαγνησία, "δι' ευλογίαν των πιστών και συλλογήν οβολών"!