Ο Γιατρογιάννης

Ο "Γιατρογιάννης" (*)

 Ένας άνθρωπος που βοήθησε τις κοινωνίες των χωριών μας!

Ο παθολόγος γιατρός Ιωάννης Αντωνόπουλος, με πελοποννησιακή καταγωγή, γεννήθηκε στον Άγιο Βλάση στα 1902. 
Ο πατέρας Χρήστος, ήταν Καλαματιανός και εργαζόταν ως δάσκαλος. Κάποιο διάστημα είχε και το καφενείο στην κάτω πλατεία.Ήταν αγνός πατριώτης κι αυτό το πλήρωσε με τη ζωή του. Όταν ήρθαν οι Γερμανοί κατακτητές στο Καραμπάσι, αυτός δεν μπορούσε να δεχτεί τη «σκλαβιά» και διαρκώς τους έβριζε, αποκαλώντας τους «Ούννους».  Εκείνοι με τους συνεργάτες τους τον πιάσανε και τον σκότωσαν, ρίχνοντάς τον στο γεφύρι της ρεματιάς πριν το Στρόφιλο.
Η Καραμπασιώτισσα μητέρα του Μαρία, ήταν το γένος Αντωνόπουλου (Κυριάζου). Η αδελφή του Ελένη ήταν παντρεμένη στον Αϊ-Γιώργη με το Ζάγγα. 

Ο Γιάννης σπούδασε γιατρός στην Αθήνα και πρόσφερε τις πολύτιμες -εκείνη την εποχή, αλλά και πάντα- ιατρικές υπηρεσίες του στο χωριό του τον Άγιο Βλάση, όπου και διέμενε στο γνωστό σπίτι και μαγαζί του «γιατρού» στην πλατεία. Επίσης εργάστηκε στο κοινοτικό ιατρείο στον Άγιο Γεώργιο για αρκετά χρόνια (1935-1953) και τέλος στ’ Άνω Λεχώνια, μέχρι τον απροσδόκητο θάνατό του το Μάρτη του 1965.
Στα Άνω Λεχώνια έμενε στο σπίτι Χριστοδούλου, όπου σήμερα είναι ο ξενώνας, κάτω απ’ τον Άγιο Αθανάσιο.
Ιδιωτικό ιατρείο δεν είχε, αλλά έκανε επισκέψεις στα σπίτια και κάποιες φορές δεχόταν στο δικό του σπίτι, κάποιο επείγον περιστατικό. Οι μετακινήσεις του ανάμεσα στα χωριά, γινόταν με τα πόδια συνήθως ή με υποζύγια. Ας τον σκεφτούμε να πηγαινοέρχεται Γατζέα-Άγιο Βλάση...

Παντρεύτηκε σε ώριμη ηλικία την Αλμυριώτισσα Βασιλική Μπίσδα και απ’ αυτό το γάμο δεν απόκτησε παιδιά.

Υπήρξε προπολεμικά, συνεργάτης πολλές φορές του άλλου συνονόματού του επίσης Καραμπασιώτη γιατρού Ιωάν. Καραγιαννόπουλου. Αυτοί οι δύο γιατροί έχουν μείνει στην ιστορία των χωριών: Ο Καραγιάννης κι ο Γιατρογάννης!

Τα χρόνια εκείνα οι κάτοικοι βέβαια δεν είχαν χρήματα κι ευμάρεια, οπότε ο ίδιος πληρωνόταν όταν οι άνθρωποι είχαν. Πολλές φορές δεν τον πλήρωναν γιατί αδυνατούσαν κι αυτός τους τα χάριζε. Άλλοτε πάλι, πρόσφερε τις υπηρεσίες του με ανταλλαγή αγροτικής εργασίας στα κτήματά του, από τους χωρικούς που περιέθαλπτε.

Κάποτε, κάποιος φτωχός εργάτης στον Αϊ-Βλάση, πήγε να του ξοφλήσει τα «βερεσέδια» για τις ιατρικές υπηρεσίες που του είχε προσφέρει. Αυτός συγκινημένος για την κίνηση του βιοπαλαιστή, δεν δέχτηκε τα χρήματα παρά τούδειξε το βιβλίο-δεφτέρι με τα χρέη των συγχωριανών λέγοντάς του: Εκεί πέρα (το συνήθιζε στο λόγο του), βρε, ξέρεις πόσοι πλούσιοι είναι εδώ μέσα γραμμένοι; Άντε πήγαινε! 
Αυτό το δεφτέρι έμεινε, ως τον απρόσμενο θάνατό του και τους πλούσιους όπως πάντα να …χρωστούν!
Εκτός των άλλων προτερημάτων του ο Γιατρογιάννης ήταν και λάτρης της βυζαντινής μουσικής. Μάλιστα ο ψάλτης της Κ. Γατζέας Αλέκος Τσιακοβής, τον είχε δάσκαλο!  

 Ήταν απ’ τους πολύ έξυπνους ανθρώπους που εκτιμούσε την τιμιότητα και την ειλικρίνεια.  Χωρατατζής τύπος, με πολύ χιούμορ και μεγάλο πειραχτήρι.  Επίσης ήταν πολύ δραστήριος και ευχάριστος άνθρωπος. Στον Άγιο Βλάση, έχουν ακόμη να λένε ευτράπελα κι αστεία του!

Οι παλιότεροι συντοπίτες, θυμούνται ακόμη με νοσταλγία το Γιατρογιάννη σαν δικό τους άνθρωπο, γι' αυτό και δεν τον αποκαλούσαν κύριε!

(*) Μ' αυτή τη δημοσίευση, τώρα στο τέλος Μάρτη, θέλησα να τον θυμηθούμε τιμώντας τον.