Η κρήνη του Τοπάλειου Σχολείου

Με το όνομα της δωρήτριας και την αφιέρωση! 
(Αρχείο Νικ. Μαστρογιάννη)

Σήμερα με το όνομα και την αφιέρωση ...σοβατισμένη
και ασπρισμένη!!

Αγαπητοί/ές, παρακαλώ ας συγκρίνουμε τις δυο φωτογραφίες που έχουν διαφορά εβδομήντα περίπου χρόνια!

Η Σοφία Π. Τοπάλη στα 1927 έφτιαξε με δαπάνη της τη μαρμάρινη κρήνη στην αυλή του λεχωνίτικου Σχολείου -όπως κι ο πατέρας της το τότε ενιαίο διδακτήριο Λεχωνίων στα 1926- με επιγραφή στο αέτωμα το όνομά της και την αφιέρωση «ΤΗ ΜΑΘΗΤΙΩΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΛΕΧΩΝΙΩΝ».  

Σήμερα αυτή δεν υπάρχει, αφού έχει αφαιρεθεί ή καλυφθεί από σοβά και έχει ασπριστεί!

Τη διαπίστωση-σύγκριση έκανε μια απ’ τις συγγενείς της Λουκίας Τοπάλη, όταν είχαν επισκεφτεί το χωριό, ψάχνοντας το γεγονός του τραγικού τέλους των γυναικών.(ΕΔΩ) 
Είχε δει τη σχετική ανάρτηση (ΕΔΩ) με την παλιά φωτογραφία και ρώτησε απορημένη.

Δεν σας κρύβω πως ξαφνιάστηκα κι ένιωσα αμηχανα, γιατί ούτε καν το είχα προσέξει κι ούτε θα μου περνούσε ποτέ απ΄ το μυαλό!

Πότε ακριβώς, ποιοι, ποιος και γιατί το έκαναν δεν είναι γνωστό, αν και σε άλλους παλιότερους καιρούς με τα πολιτικά πάθη οξυμένα, είναι εύκολο να το φανταστεί κάποιος…

Είναι γνωστή η θλιβερή ιστορία της δωρήτριας και της μητέρας της με τον απαγχονισμό τους στην Κατοχή από τους Γερμανούς κατακτητές και τους συμπατριώτες μας συνεργάτες τους, καθώς και η ρήση της την ώρα του απαγχονισμού:  «Έκανα ό,τι έπρεπε να κάνει κάθε Ελληνίδα»!

Εμείς οι «ευεργετηθέντες αχάριστοι» συγχωριανοί, γίναμε οι εχθροί της!  Ακόμη και μετά τη θυσία της, ως και το όνομά της ενοχλούσε! 

Υπάρχει άραγε παρακάτω;