Δημήτριος Πλατυγένης - Θετταλομάγνης

Ένας άγνωστος και αφανής συμπατριώτης μας, ευεργέτης της Πορταριάς και του Εθνικού Πανεπιστημίου.

Γεννήθηκε και ανατράφηκε –μάλλον- στην Πορταριά στα 1803. Ήταν απόγονος της οικογένειας των Πλατυγένηδων ή Πλατυγιάννηδων  που άκμασε στη Γούρα από τις αρχές του 18^ου αι. και όπως λέει ο Νικ. Γιαννόπουλος υπήρχαν εκκλησιαστικές επιγραφές  στο χωριό  που αναφέρονται στην οικογένεια. 
Ήταν   γιος του Ιωάννη Πλατυγένη που ίσως και ο ίδιος να γεννήθηκε στο Πήλιο, όπου για άγνωστους λόγους κατέφυγε η οικογένειά του. Σαν Ιωάννης Γουρεώτης-Γουριώτης ο πατέρας του έμεινε γνωστός στην Πορταριά και έτσι τον αναφέρει κι ο Γούδας. Το όνομα της μητέρας δεν είναι γνωστό.

Ο Δημήτριος είχε και αδελφό μικρότερο που δεν γνωρίζουμε το όνομά του. Αυτόν τον έστειλε ο πατέρας του να σπουδάσει  ιατρική στο Παρίσι. 
Ο ίδιος είχε μάθει αρκετά γράμματα σε σχολεία της περιοχής μας, αλλά πού ακριβώς δεν ξέρουμε. 

                Ο πατέρας του, εκτός της μόρφωσής του, ήταν μέγας πατριώτης και δημοκρατικών αρχών άνθρωπος. Πήρε μέρος στις επανασταστικές κινήσεις του Πηλίου αρχικά στα 1821. 

Τότε για να γλιτώσει την οικογένειά του, πέρασε όπως πολλοί  Πηλιορείτες στη Σκιάθο. Εκεί μιλούσε και ξεσήκωνε τον κόσμο. 
Την άνοιξη του 1823 όταν ξέσπασε η άλλη εξέγερση,  έστειλε το γιο Δημήτριο στο Τρίκερι στο πλευρό του Καρατάσου, όπου και πολέμησε.

 Όμως όταν οι Τρικεριώτες κι ο Καρατάσος συνθηκολόγησαν, ο Δημήτριος επέστρεψε στη Σκιάθο ως τα 1824. Τότε ο πατέρας του Ιωάννης, τον στέλνει με λίγα χρήματα να εμπορευτεί στη Σύρο φροντίζοντας την οικογένειά του. Ο γερο-Πλατυγένης  με την υπόλοιπη οικογένεια πήγε στα Ψαρά, πιστεύοντας πως οι Έλληνες θα νικήσουν αντιστεκόμενοι στους Τούρκους. Η συνέχεια της καταστροφής των Ψαρών είναι γνωστή, αλλά μαζί με τους κατοίκους του νησιού σκοτώθηκαν και οι Πλατυγένηδες.

Ο Δημήτριος αφήνοντας τις επιχειρήσεις του, πήγε εκεί κι έψαξε τους δικούς του, που δυστυχώς χάθηκαν.   

Μετά γυρίζοντας στη Σύρο, ασχολήθηκε μόνο με το εμπόριο. Εκεί έκανε εμπορική εταιρεία με τους Νικ. Μεταξά και Αργ. Οικονόμου και αμέσως πήγε στην Τεργέστη, όπου για κάμποσα χρόνια διακινούσε εμπορεύματα. Μετά τη διάλυση της εταιρείας, μόνος του έκανε την ίδια δουλειά πλουτίζοντας.

Στην Τεργέστη η ζωή του ήταν ευπρεπής , μετρημένη με αλληλεγγύη και προσφορά στους ομογενείς συμπατριώτες του και με εκδηλώσεις αγάπης για την πατρίδα, που την έβλεπε αγωνιζόμενη να αποκτά την ελευθερία της και να γίνεται ένα ανεξάρτητο συγκροτημένο κράτος.

Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1846, όταν είχε αρρωστήσει, συνέταξε την απλή διαθήκη του, όπου άφηνε όλη την περιουσία του σε συμπατριώτες και κοντινούς του ανθρώπους, αλλά και στη γενέτειρά του Πορταριά καθώς και στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. 

Η παραπάνω διαθήκη του δημοσιεύτηκε και εκτελέστηκε, σύμφωνα με τη βολιώτικη εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, που την αναδημοσίευσε στις 21-1-1938:

Την 1^η Αυγούστου 1856 εξαιτίας της αρρώστιας του, πέθανε και τάφηκε στην Τεργέστη, χωρίς ποτέ να κάμει δική του οικογένεια.

Η "ΗΜΕΡΑ της ΤΕΡΓΕΣΤΗΣ" της 17-29- Αυγ. 1856 έγραψε:

Ήταν φίλος του επίσης Πηλιορείτη Φιλίππου Ιωάννου, που τον Ιούνιο του 1858 στο Πανεπιστήμιο εκφώνησε λόγο για τον φιλόπατρη μεγάλο ευεργέτη.

 Τον  Αύγουστο του 1912 το Πανεπιστήμιο του έκανε μνηνόσυνο και έβαλε μια αναμνηστική πλάκα στον τάφο του.  

ΠΗΓΕΣ:

-ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ, Αν. Γούδας, 1870   (ΕΔΩ)

-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΒΟΛΟΥ ΑΓΙΑΣ, Γ.Κορδάτου, 1960 
-ΕΞΕΧΟΥΣΑΙ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑΙ ΕΝ ΠΗΛΙΩ & ΒΟΛΩ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΘ΄  ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΑ - Δ. Ξενάκης - ΒΟΛΟΣ 1933

-ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ  

-ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΟΜΝΗΜΩΝ, Περιοδικό, 1913
-ΔΙΑΘΗΚΑΙ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ κλπ, Εν Αθήναις 1900   
                                                                                                                                                 (13-6-2015)