Απόκριες & Κούλουμα

"ΤΥΠΟΣ" ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ, 5-2-1904

"ΘΕΣΣΑΛΙΑ" Βόλος, 11-2-1937

Πηλιορείτικα πυργόσπιτα

Το Πήλιο είναι γνωστό πως έχει υμνηθεί από πάμπολλους ποιητές και λογοτέχνες. Οι ζωγράφοι ως καλλιτέχνες δεν θα μπορούσαν να λείψουν από τους "ύμνους" αυτούς.

 Απολαύστε πίνακες:

ΠΥΡΓΟΙ ΣΤΟ ΠΗΛΙΟ - Χρυσούλα Ζώγια

ΠΥΡΓΟΣΠΙΤΑ - Αγήνωρ Αστεριάδης

ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ - Δημήτρης Σαράτσης

ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΑ ΣΠΙΤΙΑ - Βασ. Φελεκίδης

ΠΑΛΙΟΣ ΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ -
 Νίτα Οικονόμου

ΠΗΛΙΟ - Κ. Παπαδάκη

ΤΟΠΙΟ ΜΕ ΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΚΑ ΣΠΙΤΙΑ
ΚΑΙ ΚΑΛΝΤΕΡΙΜΙ - Β. Φελεκίδης

ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑΣ ΣΤΟ ΠΗΛΙΟ -
 Αγήνωρ Αστεριάδης

ΑΡΧΟΝΤΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ- ΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΚΟ
 - Απόστολος Φιλίππου

Βιβλία ψηφιακά

Παρακάτω θα βρείτε κάποια βιβλία & περιοδικά σε ψηφιακή μορφή, σχετικά με το Πήλιο, τη Μαγνησία και τη Θεσσαλία:

1. ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ - ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΕΡΡΑΙΒΟΣ -ΤΟΜΟΣ Α&Β -ΑΘΗΝΑ 1836 (εδώ)

2. ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑΙ ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ - ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ- ΑΘΗΝΑ 1912 (εδώ)

3. ΓΗ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΟΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΝ -ΔΗΜ. ΤΣΟΠΟΤΟΣ-ΒΟΛΟΣ 1912 (εδώ)

4. ΘΕΣΣΑΛΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ, ΑΘΑΝΑΣΑΚΕΙΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΕΝ ΒΟΛΩ - ΑΠΟΣΤ. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ - ΒΟΛΟΣ 1909 (εδώ)

5. ΘΕΣΣΑΛΙΑ -ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ - ΑΘΗΜΑ 1880 (εδώ)

6. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΓΕΩΡΓΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ - ΔΗΜ. ΤΣΟΠΟΤΟΣ - ΒΟΛΟΣ 1915 (εδώ)

7. ΝΕΩΤΑΤΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΧΩΡΟΓΡΑΦΙΑ -ΙΩΑΝ. ΑΝΑΣΤ. ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ- ΠΕΣΤΗ ΟΥΓΓΑΡΙΑΣ 1836 (εδώ)

8. Ο ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩ 1987 ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ - ΜΑΥΡΙΚΙΟΥ ΓΟΝΖΑΓΑ -ΑΘΗΝΑ 1906 (εδώ)

9. ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ Ή ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΤΤΑΛΙΚΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ -ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΓΝΗΣ- ΑΘΗΝΑ 1860 (εδώ)

10. ΠΙΝΑΚΕΣ ΤΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΗΠΕΙΡΟΥ ΚΑΙ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗΝ ΤΟΥ 1881 - ΑΘΗΝΑ 1884 (εδώ)

11. ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΝΩΝ ΠΑΡΑ ΤΟΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΙΣ ΕΘΙΜΩΝ 

ΝΙΚ. ΡΗΜΑΤΙΣΙΔΗΣ - ΣΜΥΡΝΗ 1874 (εδώ)

12. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ 1878 ΕΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΗΠΕΙΡΩ ΚΑΙ ΘΕΣΣΑΛΙΑ -ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΣΕΪΖΑΝΗΣ -ΑΘΗΝΑ 1789 (εδώ)

13. ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΡΗΓΑ - ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΛΑΜΠΡΟΣ -ΑΘΗΝΑ 1892 (εδώ)

14. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ "Η ΦΗΜΗ" ΕΤΟΣ 1ον -ΖΩΣΙΜΑΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΗΣ -ΒΟΛΟΣ 1886 (εδώ) 

15.  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ "Η ΦΗΜΗ" ΕΤΟΣ 2ον -ΖΩΣΙΜΑΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΗΣ -ΒΟΛΟΣ 1887         (ΕΔΩ)  (εδώ) 

16. ΒΟΛΟΣ, ΙΔΡΥΣΙΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ κλπ  - ΔΗΜ. ΤΣΟΠΟΤΟΣ - ΑΘΗΝΑ 1933 (εδώ)


17. ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΔΗΜΟΣ ΖΗΠΑΝΙΩΤΗΣ - ΚΙΤΣΟΣ ΜΑΚΡΗΣ -ΑΘΗΝΑ 1957 (εδώ)


18. Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΜΠΑΣΔΕΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΓΛΥΠΤΗΣ ΜΙΛΙΟΣ - ΚΙΤΣΟΣ ΜΑΚΡΗΣ (εδώ)

19. ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΝΕΩΤΕΡΙΚΗ -ΔΑΝΙΗΛ & ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΕΩΝ -ΒΙΕΝΝΗ 1791 (εδώ) και για τα Λεχώνια δες: ΒΙΒΛΙΟΝ Β΄>Περί Θετταλίας>227 ή (ΕΔΩ) 

20.  ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑ  ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΛΟΓΟΙ - ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ : Μετά περιγραφής των Μηλέων και της Σχολής αυτών, εκδιδόμενα υπό ΡΗΓΑ Ν. ΚΑΜΗΛΑΡΙ - Αθήνα 1897 (εδώ)

21. ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ - ΔΩΡΟΘΕΟΥ ΣΧΟΛΑΡΙΟΥ -Εν Αθήναις 1877  (εδώ)

22. Ο ΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΛΙΟ -Ομαδική προσπάθεια δασκάλων- Τόμος Α΄- Βόλος 1959 από (ΕΔΩ) κι (εδώ)

23. ΙΣΤΟΡΙΚΑΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΝ ΠΗΛΙΩ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ 1878 υπό Νικολάου Γαντζοπούλου εκ Μακρινίτσης, Τύποις Πανθεσσαλικού Αθαν. Πλατανιώτου, Εν Βόλω 1905 (ΕΔΩ) κι (εδώ)


24. Η ΦΗΜΗ του 1888,  (τρίτο έτος)–Ζωσιμά Εσφιγμενίτη (ΕΔΩ) και (ΕΔΩ)

25. ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΒΟΛΟΥΠΗΛΙΟΥ-ΑΛΜΥΡΟΥ 1911 (ΕΔΩ) & (ΕΔΩ)

26. ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΑΡΤΩΝ -Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιωακείμ (Αλεξόπουλος) -Αθήναι 1950 
(ΕΔΩ) 


27. ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΓΡΑΦΙΑ ΒΟΛΟΥ - Θωμά Γαννού - Εν Βόλω 1882 (ΕΔΩ) κι (ΕΔΩ) 

28. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΞ ΑΓΙΟΥ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ, ΕΣΤΙΑ 1901 - Αθανάσιος Παπαδόπουλος –Κεραμεύς (ΕΔΩ) κι (ΕΔΩ)

29. Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΥΡΙΟΥ-1823, Γ.Ν.Φιλάρετου, Εν Αθήναις 1896 (ΕΔΩ) κι (ΕΔΩ)

 30. Τα εν τω Πηλίω όρει παλαιά και σύγχρονα χριστιανικά μνημεία,  Απόστολος Γ. Κωνσταντινίδης (Πήλιος Ζάγρας)  Αλεξάνδρεια, Τυπογραφείον του Εμπορίου, 1960 (ΕΔΩ)

Απο(υ)κριές

ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΟ ΠΗΛΙΟ

Στο Πήλιο οι «Απουκριές» γιορτάζονταν με πολύ γλέντι, φαγοπότι (τσιπουροκρασοκατανύξη), μασκαρέματα, τραγούδια, χωρατά και χορούς. Οι γιορτασμοί ήταν τις δυο τελευταίες εβδομάδες (Κρεατουβδουμάδα & Τυρνουβδουμάδα) και ειδικά τις Κυριακές (Κρεατινή & Τυρινή).

Τσικνοπέμπτη δεν γιόρταζαν οι παλιοί Πηλιορείτες.

«Ραβαΐσια» και «Ζεύκια»

Γιόρταζαν όλες τις ημέρες, με τραπέζια στα σπίτια συγγενών και φίλων, όπου ο καθένας έφερνε τα δικά του φαγητά. Στα «Ραβαΐσια» και «Ζεύκια» όλοι μαζί τρώγανε κρεατικά την «Κρεατουβδουμάδα» και τυροκομικά και αυγά την «Τ’ρουβδουμάδα». Πίνανε άφθονο κρασί και τσίπουρο από τις «μπότσες» και τα «κουμάρια». Τραγουδούσαν και χόρευαν -πολλές φορές μέχρι τελικής πτώσεως!

Καρναβάλια

Η μεταμφίεση ήταν χαρακτηριστικό της τελευταίας Κυριακής. Η μεταμφίεση γινόταν από άντρες, γυναίκες και παιδιά με ρούχα παλιά που βγαίναν απ’ τα μπαούλα και σκεπάσματα από τις «θηκιαστές». Οι φλοκάτες ήταν σε πρώτη ζήτηση, αφού το πιο γνωστό μασκάρεμα ήταν το δίδυμο «Η αρκούδα και ο αρκουδιάρης». Ντύνονταν με πρωτοτυπία και εφευρετικότητα, βγάζοντας γέλιο με τις ανεπιτήδευτες στολές τους, χωρίς να έχουν τη σημερινή τυποποίηση.

Γύριζαν σε ομάδες μικρές ή μεγαλύτερες το χωριό από σπίτι σε σπίτι, όλο το απόγευμα ως τη νύχτα, όπου τους κερνούσαν «κρασουράκια» και πίτες. Μετά μαζευόταν ο καθένας στο σπίτι του όπου γινόταν το τελευταίο, σχεδόν ολονύχτιο φαγοπότι. Χαρακτηριστικό επίτευγμα των μεταμφιεσμένων ήταν η μη αναγνώρισή τους!

Άλλα έθιμα

α) Οι Πηλιορείτες πίστευαν πως δεν έπρεπε να λουστούν την «Τυρνουβδουμάδα», για να μην έχουν ...πιτυρίδα!

β) Μετά το φαγοπότι της Αποκριάς, παίζανε το γνωστό παιχνίδι με το σφιχτοβρασμένο αυγό το «χάσκα», όπου ο νοικοκύρης ή η νοικοκυρά κρεμούσε με κοντό σχοινί στο «τ’λυγάδι» (=εργαλείο, δηλ. μακρύ λεπτό ξύλο με διχάλα και καρφί στις άκρες που χρησίμευε για το τύλιγμα του νήματος, τ’λυγάδιασμα). Ήταν το πιο εύκαιρο ξύλο που υπήρχε σ’ όλα τα σπίτια. Αυτό το γύριζε με φόρα στα ανοιχτά στόματα των καλεσμένων. Όποιος κατάφερνε να πιάσει τ’ αυγό με το στόμα, ήταν ο νικητής και το ...έτρωγε!

γ) Παίζανε τη γνωστή «κολοκυθιά», όπου ο αυτοσχεδιασμός και τα πειράγματα ήταν μεγάλος.

δ) Τινάζανε τα «τουλούμια» από τα τυριά και τα «τυρουβάρελα» γιατί από την Καθαρή Εβδομάδα ως το Πάσχα δεν χρειαζόταν το τυρί, καθότι νηστεία. Έτσι έτρωγαν ό,τι τυρί είχε απομείνει.
ε) Στα παλιότερα χρόνια το βράδυ της Τυρινής «άναβαν φουτιές στου παζάρ’» και χόρευαν γύρω ή τις πηδούσαν. 

στ) Τα τρία Σάββατα δηλαδή των Απόκρεω, της Τυρινής και των Αγίων Θεοδώρων, οι γυναίκες δεν έκαναν δουλειές ούτε του σπιτιού, ούτε άλλες. Κι αυτό γιατί αυτά τα Σάββατα είναι για «τ΄ς ψ’χές». Ένα δίστιχο έλεγε:

Ανάθιμα απ’ δούλευαν τα τρία τα Σαββάτα,

του Κρεατ’νό, του Τυρ'νό και των Αγιών Θοδώρων.

Τραγούδια της Αποκριάς

ΤΙΣ ΜΙΓΑΛΙΣ ΑΠΟΥΚΡΙΕΣ ή ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ

(Το ευτράπελο αυτό τραγούδι, ακουγόταν σχεδόν σ’ όλο το Πήλιο με διάφορες παραλλαγές):

1^η

Τις (Τρεις) μεγάλες Απουκριές

τρώνι πίτες κι κουριές

κι την Καθαρή Δευτέρα

πάνει όλοι απού πέρα.

Τις (Τρεις) μεγάλες Απουκριές

τρώνι πίτες κι κουριές

κι την Καθαρή Δευτέρα

πάει ου κόσμους απού πέρα,

.............................................

για να πάρ’ η κώλους τσ’ αέρα!

2^η

Τις (Τρεις) μεγάλες Απουκριές

χόρευαν τρεις καλογρές,

χόρευαν και τραγουδούσαν

και κανέναν δε ρωτούσαν.

3^η

Τις (Τρεις) μιγά κι αμάν, αμάν, αμάν,

τις(τρεις) μιγάλες Αποκριές

τις (τρεις) μιγάλες Αποκριές

χόρευαν σαράντα γριές.

Κι απου πί αμάν, αμάν, αμάν,

κι απου πίσω τσ’ αμουλούσαν

κι απου πίσω τσ’ αμουλούσαν

ζάτσα ζούτσα, ζάτσα ζούτσα.

Κι μια γρια κι αμάν, αμάν, αμάν,

κι μια γρια κουτσόγρια

κι μια γρια κουτσόγρια

παντρειά εγύρευε.

Σήκου γρια κι αμάν, αμάν, αμάν,

σήκου γρια να σι παντρέψου

σήκου γρια να σι παντρέψου

κι να σι καλουερέψου.

Άμα α κι αμάν, αμάν, αμάν,

Άμα άκ’σει για παντρειά

άμα άκ’σει για παντρειά

πέταξει απού χαρά.

Στου χουρό κι αμάν, αμάν, αμάν,

στου χουρό εμπήκι πρώτη

στου χουρό εμπήκι πρώτη

κι ένα νιο εκαμαρώνει.

Στης ακρίβειας τουν κιρό

(τραγούδι που λεγόταν σ’ όλο το Πήλιο, σε πολλά μέρη της Ελλάδας και περισσότερο στην Αθήνα)

Στης ακρίβειας τουν κιρό

θέλησα να παντρηυτώ.

Κι μι δώκαν μια γυναίκα

π’ έτρωγι για πέντι- δέκα.

Και την πρώτην απ’ την πήρα

μ’ έφαγι μια προυβατίνα.

Και τη δεύτερην του βράδυ

μ’ έφαγι ούλου του κουπάδι.

Και την τρίτη του βραδί

βρίσκου τη φουτιά σβητή.

-Άντρα μου, θέλου φουστάνι

γύρου γύρου μι γαϊτάνι.

-Άντρα μου, θέλου καπέλου

γύρου γύρου μι του βέλο.

-Άντρα μου, θέλου γουβάκια

γύρου γύρου μι κουμπάκια.

Και σαν παίρνου ένα ξύλου

κι την φέρνου γύρου-γύρου:

-Να, γυναίκα μου φουστάνι

γύρου γύρου μι γαϊτάνι.

-Να, γυναίκα μου καπέλου

γύρου γύρου μι του βέλο.

-Να, γυναίκα μου γουβάκια

γύρου γύρου μι κουμπάκια.

Κι της κάνου τα πλευρά της

Μαλακά σαν την κοιλιά της!

Τετράστιχα

1.  Πέντι πουντικοί βαρβάτοι

μ’ του σαρίσαν του κριβάτι

κι άλλοιν τρεις μ’νουχσμένοι

μι του στρώσαν οι καημένοι!

2.  Στη σκάλα π’ ανεβαίνεις

κι στα σκαλώματα

φάνηκι του βρακί σ’

μι τα μπαλώματα.

3. Η πίτα π’ έφαγε ου σπανός

ήταν κολοκυθένια

τα χέρια απ’ την έφτιαξαν

νάναι μαλαματένια.

Πώς στουμπίζουν του πιπέρι

(παραλλαγή του πανελλήνια γνωστού «Πώς το τρίβουν το πιπέρι», με τις ίδιες κινήσεις στο χορό)

-Πώς στουμπίζουν του πιπέρ’

του διαόλ’ οι καλουέρ’;

-Μι του χέρ’ του στουμπίζνει

κι μι τ’ μυτ’ του κουσκινίζνει!

-Πώς στουμπίζουν του πιπέρ’

του διαόλ’ οι καλουέρ’;

-Μι τουν κώλου του στουμπίζνει

του στουμπίζνει, του στουμπίζνει...


Παρακάτω δύο τραγούδια που λεγότανε μόνο από ενήλικες με "ακατάλληλο" περιεχόμενο:


Η παπαδιά
Μία παπαδιά
είν' άρρωστη βαριά,
πάω να τη σφυγμομετρήσω
από .................................
Ήταν πράγμα φυσικό 
να της κάνω αυτό το γιατρικό........................


Ο Γιάνναρος (το γνωστό σε παραλλαγή)

Ο Γιάνναρος επέθανε 
κι άφησε διαθήκη
να μην τον θάψουν σ'εκκλησιά
μήτε σε μοναστήρι
μον' να τον θάψουνε 
σ' ένα σταυροδρόμι..........................

(Διάβασε και «ΣΤΟ ΠΗΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ» του Κ. Λιάπη , Σελ. 53-61, 1990)

Η οικογένεια Κοκοσλή

Ο τάφος των Κοκοσλήδων στους Αγ. Αναργύρους
πάνω απ' το Μεταξουργείο τους

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

ΗΓΕΡΘΗ ΟΤΙ ΕΝΤΑΥΘΑ

ΑΝΕΠΑΥΘΗΣΑΝ ΕΝ ΚΥΡΙΩ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΚΟΚΩΣΛΗΣ

19-3-1898

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Α. ΚΟΚΩΣΛΗΣ

29-8-1910

ΚΑΙ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

ΑΣΠΑΣΙΑΣ ΑΠ. ΚΟΚΩΣΛΗ

ΤΟ ΓΕΝΟΣ Ν. ΦΙΛΙΠΠΙΔΟΥ

ΑΝΑΠΑΥΘΕΙΣΗΣ ΕΝ ΒΟΛΩ

14-2-1897

ΔΙΑΒΑΤΑ

ΣΕΒΟΥ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑΝ ΤΩΝ

Κοκωσλής - Κοκοσλής  ή Κουκουσλής 

(καταγωγή του επωνύμου από το Κοκόσι -Κοκωτοί-Αλμυρού-το βεβαιότερο ή από το Κοκόσι= Κιλκίς -με ελάχιστες πιθανότητες )

Ο Αθανάσιος Κοκωσλής και η σύζυγός του Χατζηρήγα, ήταν οι γονείς της μεγάλης Πορταρίτικης οικογένειας (πατέρας του Ο Γεώργιος ή Γεωργούτσος Ο Αθανάσιος Κοκωσλής και η σύζυγός του Χατζηρήγα, ήταν οι γονείς της μεγάλης Πορταρίτικης οικογένειας (πατέρας του ο Γεώργιος Κοκωσλής - Κοκοσλής  ή Κουκουσλής) που εγκαταστάθηκε στα Άνω Λεχώνια. Με την αγορά των τσιφλικιών από τον Τζαφέρ Σούλτζια και άλλους Τούρκους που είχαν ιδιοκτησίες και τις πούλησαν σε Έλληνες πριν την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, έγιναν οι σπουδαιότεροι ιδιοκτήτες- μεγαλοκτηματίες στα Λεχώνια. Αργότερα ίδρυσαν την οικογενειακή επιχείρηση-εργοστάσιο (Σηροτροφείο, Μεταξουργείο, Υδρόμυλο) όπου απασχολούσαν πολλούς εργάτες και εργάτριες από τα Λεχώνια και τα γύρω χωριά. Το ίδιο συνέβαινε και με την καλλιέργεια των πολλών αργοκτημάτων τους (ελαιώνων και οπωρώνων).

 Η οικογένεια Κοκοσλή έπαιξε για πάρα πολλά χρόνια σπουδαίο ρόλο στην οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πνευματική ζωή της περιοχής των Λεχωνίων. Σήμερα απόγονοι της οικογένειας με το ίδιο όνομα δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως απόγονοι από τα θηλυκά τέκνα της οικογένειας.

Είχαν αποκτήσει τα παρακάτω παιδιά:

Παιδί 1ο:   Νικόλαος Κοκωσλής (εδώ)
Ημερομ. γέννησης: 1833, Τόπος γέννησης: Πορταριά.-

Ημερομ θανάτου: 1898, Τόπος θανάτου Άνω Λεχώνια.
 Άγαμος
Επάγγελμα: Ιδιοκτήτης μεταξουργείου. Εκλέχτηκε τρεις φορές βουλευτής 

---

Παιδί 2ο:   Αριστέα

Ημερομ. γέννησης: 1842 - Ημερομ. θανάτου: 1902
Σύζυγος: Δημήτριος Τοπάλης. Παντρεύτηκε 14 ετών και χήρεψε νέα.
Τέκνα επτά: Κωνσταντίνος (Κωστής), Ιωάννης (Γιαννάκης), Αλέξανδρος (Αλέξης), Νικόλαος (Νικολής), Χαρίκλεια, Αικατερίνη, Ελένη.

---

Παιδί 3ο:   Μαριγώ
Ημερομ. γέννησης: 1846, Τόπος γέννησης: Πορταριά
Ημερομ θανάτου: 1929, Τόπος θανάτου: Άνω Λεχώνια.
Σύζυγος: Φίλιππος Βαβάγκας
Τέκνα έξι (από αυτά οι): Τερψιθέα , Ελένη, Ουρανία.      

---

Παιδί 4ο:   Απόστολος
Ημερομ. γέννησης: 1847, Τόπος γέννησης: Πορταριά
Ημερομ θανάτου: 1919, Τόπος θανάτου Άνω Λεχώνια.
Σύζυγος: Ασπασία Φιλιππίδου
Τέκνα δύο: Μαρία (Μαρίκα), Υπατία.
Επάγγελμα: Σηροτροφείο-Μεταξουργείο-Υδρόμυλος (οικογενειακή επιχείρηση στα Λεχώνια)

---

Παιδί 5ο:   Αφροδίτη
Σύζυγος: Ζαχαριάς Ιωαννίδης
Τέκνα εννέα: Αικατερίνη (Κατίνα), Ιωάννης (Γιάννης) , Περσεφόνη , Δημήτριος (Μήτσος), Αλέξανδρος (Αλέκος) , Αριστείδης, Αθανάσιος (Θανάσης), Νικόλαος, Αριστέα.

---

Παιδί 6ο:   Καλλιόπη
Σύζυγος: Απόστολος Θεοδοσιάδης
Τέκνα έξι: Ευθαλία, Γεώργιος , Άννα (Αννέτα), Αντιγόνη , Αθανάσιος (Θανάσης), Φωκίων.

Σιτοδεία στο Πήλιο

Με το "Συμμαχικό αποκλεισμό" του 1917, η Αντάντ κατέλαβε τον Πειραιά και επέβαλε αυστηρό αποκλεισμό στη «βασιλική» Ελλάδα. Απαίτησε απομάκρυνση Κωνσταντίνου, όπως και έγινε. Όμως οι Έλληνες υπέφεραν για άλλη μια φορά εξαιτίας των αρχηγών τους και επίσης από την "αγάπη" των συμμάχων. Η Θεσσαλία ολόκληρη και το Πήλιο επίσης, δεν είχε σιτάρι και άλλα απαραίτητα προϊόντα (σιτοδεία).

 Μια καταχώρηση στον "ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ" της 28ης Φεβρουαρίου 1917, μας δείχνει την οικτρή κατάσταση των συμπατριωτών μας:

Συμβόλαιο αγοράς

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας στις 2 Νοεμβρίου του 1881, αλλά και λίγο πριν, οι Οθωμανοί των Λεχωνίων και του Βόλου πούλησαν τις περιουσίες τους. Στα Λεχώνια μεγάλα κομμάτια γης με τα υποστατικά που κατείχαν οι Τούρκοι, πέρασαν στα χέρια των Ελλήνων. Αυτοί ήταν οι αδελφοί Κοκοσλή, ο Χριστόδουλος, ο Καραγιάννης κ.ά. 
 Εδώ είναι το συμβόλαιο αγοράς του πύργου Σουλεϊμάν [(εδώ) και (εδώ)] από τον Καραγιάννη ή Καραγιανόπουλο με το γύρω του κτήμα. Είναι το πρώτο συμβόλαιο αγοράς (αντίγραφο) που υπάρχει στο υποθηκοφυλακείο Νηλείας στα Άνω Λεχώνια.

Ἐν Βώλῳ σήμερον τὴν δεκάτην ἑβδόμην Δεκεμβρίου τοῦ χιλιοστοῦ ὀκτακοσιοστοῦ ὀγδοηκοστοῦ πρώτου ἔτους, ἡμέραν Πέμπτην καὶ ὤραν ὀγδόην πρὸ μεσημβρίας ἐν τῇ   ἐντὸς τοῦ φρουρίου τῆς πόλεως Βώλου κειμένη οἰκία τοῦ Ὀθωμανοὺ Ἁλῇ Μουσταφά, εἰς ἢν προσκληθεὶς μετέβην διὰ τὴν σύνταξιν τοῦ παρόντος, ἐνώπιον ἐμοῦ τοῦ Συμβολαιογράφου καὶ κατοίκου Βώλου Κωνσταντίνου Βλαχονικολοπούλου, παρουσία καὶ τῶν μαρτύρων Ἰωάννου Κ. Βογιαντζὴ κατοίκου Ἁγίου Γεωργίου ἐμπόρου καὶ Γεωργίου Μαρνελοπούλου ἐμπόρου, κατοίκου Βώλου πολιτῶν Ἑλλήνων γνωστῶν μοι καὶ μὴ ὑποκειμένων εἰς νόμιμον τίνα ἐξαίρεσιν, ἐνεφανίσθησαν ἀφ’ ἑνὸς ἡ Σεϊντὲ Χανοὺμ θυγάτηρ  Ἀχμὲτ Σουϊνοπούλου καὶ σύζυγος Ἁλῇ Μουσταφά, τὰ γυναικεῖα ἐπαγγελομένη, κάτοικος Βόλου εἰς τὴν ἐντὸς τοῦ φρουρίου συνοικίαν, ἄγνωστός μοι, ἀλλὰ περὶ τῆς ταυτότητος τῆς ἐβεβαιώθην ἀπὸ τοὺς ἐπὶ τούτῳ προσλφθέντας δύο μάρτυρας πολίτας Ἕλληνας γνωστούς μοι καὶ μὴ ὑπαγομένους εἰς νόμιμον  ἐξαίρεσιν, τοὺς κυρίους Μεχμέταγα Μωραΐτην κτηματίαν καὶ Ὀσμὰν Φερὰτ κτηματίαν κατοίκους βώλου γνωστούς μοι καὶ μὴ ἐξαιρετέους, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ὁ Γεωργιος Ἰωάννου Δ. Καραγιάννης κτηματίας,  κάτοικος Ἁγίου Γεωργίου γνωστός μοι καὶ μὴ ἑξαιρούμενος ὑπὸ τοῦ Νόμου καὶ συνωμολόγησαν  πρὸς ἀλλήλους τὴν ἑξῆς ἀγοραπωλησίαν, ἤτοι ἡ Σεϊντὲ Χανοὺμ θυγάτηρ  Ἀχμὲτ Σουϊνοπούλου καὶ σύζυγος Ἁλῇ Μουσταφά, ἔχουσα εἰς τὴν πλήρην κυριότητα καὶ κατοχὴ τῆς ἔναν μπαχτσὲ (περιβόλιον) κείμενον ἐν ἄνω Λεχωνίοις εἰς τὴν θέσιν Νεφεστίκη μὲ διάφορα ὀπωροφόρα δένδρα ἐκτάσεως στρεμμάτων εἴκοσι μετὰ δύο οἰκιῶν ἐντὸς τοῦ μπαχτσὲ μετὰ τῶν ἐξαρτημάτων..................................................................

Αποπεράτωση σιδηροδρομικής γραμμής

Στο τέλος Ιουνίου 1903 έγινε η αποπεράτωση σιδηροδρομικής γραμμής Άνω Λεχωνίων- Μηλεών.

Σε προηγούμενη ανάρτηση (εδώ) υπήρχαν δημοσιεύματα για την κατασκευή της.

Παρακάτω οι δημοσιεύσεις από το τέλος των εργασιών και την παραλαβή, έναν εκτροχιασμό και τα εγκαίνια.

Εφημερίδα "ΤΥΠΟΣ" , Βόλος Τρίτη 1-7-1903

Εφημερίδα "ΤΥΠΟΣ" , Βόλος Πέμπτη 3-7-1903

Εφημερίδα "ΤΥΠΟΣ" , Βόλος Σάββατο 5-7-1903

Εγκαίνια τρένου μπροστά στη Μηλιώτικη Σχολή
Μηλιές 1903 (Ελληνική & Ιταλική σημαία στους εξώστες)

Συνέχεια κατασκευής σιδηροδρόμου

Η σιδηροδρομική γραμμή Βόλου -Άνω Λεχωνίων κατασκευάστηκε ως το 1895, οπότε και λειτούργησε. Η συνέχεια της κατασκευής ως τις Μηλιές αποφασίστηκε το 1900 και τον επόμενο χρόνο άρχισαν οι εργασίες.

 Παρακάτω δείτε δημοσιεύσεις της βολιώτικης εφημερίδας "Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" του 1901, που αναφέρονται στην πρόοδο της δύσκολης αυτής εργολαβίας, στα προβλήματά της, αλλά και στην τοπική κοινωνία:

Για το σιδηρόδρομο του Πηλίου υπάρχουν άλλες αναρτήσεις (εδώ) και (εδώ)

Γέφυρα Κουφάλας- Άνω Λεχώνια

Σταθμός Γατζέας

Γατζέα

Γατζέα

Γέφυρα Χ(Κ)αλορέματος (ΔΗΚΙ)

Γέφυρα Χ(Κ)αλορέματος (ΔΗΚΙ)