Πλατανίδια & Μαλάκι

[ Περνάμε την Αγριά κι αντικρύζομε την καταπράσινη γλώσσα των Λεχωνίων που την έχει μεταμορφώση η φιλεργατικότης των κατοίκων εις ένα ευφορώτατον και θαυμάσιον παράδεισον. Το πράσινο την πλημμυρίζει παντού και ο πλούτος της μαντεύεται αφθονώτατος.

Τα Πλατανίδια τοποθεσία μαγευτική με τα λίγα σπιτάκια της μας δείχνουν τη σκάλα της φορτώσεως των φρούτων, παρουσιάζοντάς μας ταυτόχρονα και ένα θαυμαστό παράδειγμα ανθρωπίνης εργατικότητος. Άλλα χρόνια  παλαιότερα δεν ήτο εδώ παρά ένα απέραντο, δολοφονικό έλος που σκορπούσε ολόγυρα τον πυρετό και το θάνατο. Από το έλος αυτό οι γύρω κάτοικοι εδημιούργησαν μια πλουσιωτάτη φυτεία που σήμερα σκορπίζει τον πλούτο, με τα οπωροφόρα του δέντρα και τους άλλους ολόγυρα κήπους.

Λίγο παραπέρα το Μαλάκι τοποθεσία απέναντι ακριβώς στον μπάτη θα είταν ονειρώδης καλοκαιρινή διαμονή. Δυστυχώς όμως παρ’ όλη την καλλιέργεια των φρούτων που έχει μοναδική απόδοση, ένα έλος καταστρέφει όλα του τα θέλγητρα και το κάνει νοσηρώτατο. Ας ελπίσουμε πως πολύ γλήγορα θα καταστραφή και μάλιστα από ιδιωτική πρωτοβουλία γιατί αφ’ ενός, ειμπορεί με απλό στράγγισμα να ξηρανθή κατά μέγα μέρος, αφ’ ετέρου δε το έδαφος του είνε τόσον γόνιμο ώστε και ως επιχείρησις είνε κερδοφόρος η αποξήρανσίς του.]

(ΘΕΣΣΑΛΙΑ, Τετάρτη 3 Αυγούστου 1922)