Έτη ευτυχή Πολλά!

Καλή Χρονιά!

Καλή Πρωτοχρονιά - Καλή Χρονιά με υγεία!!

«Ο Τροχός του Χρόνου» & «Ο Μάταιος Βίος του Πλάνου Κόσμου».Νάρθηκας Ναού Ταξιαρχών -Μηλιές Πηλίου 

Για τούτη την Πρωτοχρονιά οι επιπλέον ευχές σ’ όλες κι όλους σας, είναι με το παρακάτω διαχρονικό ποίημα του Τάκη Σαρακηνού (Οικονομάκη) της δεκαετίας του ’30.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Τα χρόνια που διαβαίνουνε και πάνε βιαστικά

χωρίς καϋμό ή παράπονο να φεύγουνε τ’ αφίνω

και μήτε η μεταμέλεια την πόρτα μου χτυπά

την ώρα που διαβαίνουνε και μήτε δάκρυα χύνω.

Τα χαιρετώ με μια στοργή και μ’ άδολη καρδιά

καθώς το τέκνο του ο γονιός στης προκοπής τη στράτα... ;

ας έχουν γειά αλαργιεύουνε στων περασμένων τη βραδυά

κι ας πέρνουνε για σύντροφο ζωής μερτικό και νιάτα.

Καλόμοιρα ως προβάλλουνε από του  Αύριο την πηγή

λυτρώνονται και ξεγλιστρούν απ’ το χυδαίο το Τώρα

κι ελπίδες την ωραία τους αν χρυσόφεγγαν αυγή

γλυκά φωτάν οι ανάμνησες του μισεμού την ώρα.

Έτσι ας περνούν κι ας φεύγουνε απ’ εμπρός μου βιαστικά

σαν μια παράταξη λαμπρή με διαλεχτά φουσάτα

μπρος οι ελπίδες κελαηδούν τις σάλπιγγες γλυκά

καβάλα πάν’ τα ονείρατα, πεζά ακλουθούν τα νιάτα,

και σύννεφο ας υψώνουνε τον κουρνιαχτό καθώς περνούν

μες το λιοπύρι της Ζωής απ’ τ’ άνανθο μοιραίο

θε να περάσουν έτσι ή αλλοιώς, γιατί τα μάτια να θρηνούν;

Πάντα περνάει και χάνεται κάθε καλό κι ώραίο.

Τα χρόνια που διαβαίνουνε και πάνε βιαστικά

χωρίς καϋμό με μια στοργή να φεύγουνε τ’ αφήνω

κι αν χάνονται απ’ το σήμερα, καθένα μυστικά

στον κήπο της ανάμνησης μοσχοβολάει σαν κρίνο.

                                                     (+Τάκης Οικονομάκης)

Πασχαλινές ευχές

Ανάσταση στα Άνω Λεχώνια.2014.
(Φωτογραφία του Ηλ. Σακελλάρη)

Πολλές πασχαλινές ευχές σε όλες/ους,  με ένα ποίημα του Πέτρου Μάγνη:

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ

Ι

Κύλησε ο Φοίβος σπλαχνικά

την πλάκα του Μνημείου,

κι ανάζησαν παλιοί σκοποί,

κι ακούστηκαν νέοι τόνοι.

Λουλούδια εδώ αναβλάστησαν,

κι εκεί του Μαρτυρίου

το δρόμο, πώς πονετικά

σιγολαλεί τ’ αηδόνι!

II

Σκίρτησε η πλάση σύγκορμη

στ’ αγκάλισμα τ’ Απρίλη,

και τα βουνά πρασίνισαν,

κι οι κάμποι λουλουδίσαν.

Δίψασαν για σκαστά φιλιά

των κοριτσιών τα χείλη,

και στο προσήλιο βγαίνοντας

τα γηρατειά αναστήσαν.

ΙΙΙ

Έβρεξε ψες, και σήμερα

μοσχόβολη είναι η μέρα.

Διαμάντια στις τριανταφυλλιές,

σμαράγδια στο χορτάρι.

Καλοτυχώ την αργατιά,

που στον καθάριο αγέρα

θα βγει για τις φροντίδες της,

κι ηλιόλουτρο θα πάρει.

ΙV

Ήρθες. Καλώς μας όρισες

και πάλι Απριλομάη,

με της νοτιάς τα σύγνεφα

και του ουρανού το κλάμα.

Το πέρασμά σου ανάβρυσμα

ζωής που αργοκυλάει,

κι αλλού ξυπνάει τον έρωτα,

κι αλλού γεννά το δράμα.

V

Φουσκοδενδριές, κι’ αντάριασαν

βουνά και κάμποι γύρα,

να σμίξουν τις αγάπες των

οι νύμφες στα σκοτάδια.

Τ’ είναι Ξωθιές και χάνονται

στη λιοφωτοπλημμύρα,

και ζουν όπου είναι σύθαμπα,

κι όπου πυκνά λαγκάδια.

VΙ

Κέντρισε ο Απρίλης τα δενδρά

και βλάστησαν τα κλώνια.

Λουλούδια πλήθος πρόβαλαν

στη δάφνη, στη μηλιά.

Υμνολογούν την άνοιξη

στις ρεματιές τ’ αηδόνια,

κι οπού ζωή κι ανάσταση,

τραγούδια και φιλιά.

VΙΙ

Φλογερομάνι στις κορφές,

στα πλάγια πανηγύρια.

Φωνές και κυπροκούδουνα

στων βλάχων τα ρηγάτα.

Στ’ αγνάντια, στις απανεμιές,

και κάτω απ’ τα τσαντίρια,

φεγγοβολούν οι κοπελιές,

κι ανθομανούν τα νιάτα.

VΙΙΙ

«Κυρίου Πάσχα», κι οι λαοί

φαιδρά πανηγυρίζουν,

και ψέλνουν ύμνους χαρωπούς

στη φύση που ξυπνάει.

«Χαρά Κυρίου». Ταπεινά

και τα δενδρά λυγίζουν,

και προσκυνούν γεμάτ’ ανθούς

τον όμορφο Αδωνάϊ.

ΙΧ

Μεσάνυχτα, κι εγώ αγρυπνώ

Γυρτός στο παραθύρι,

νοσταλγικά τη σκέψη μου

πλανώ στα περασμένα.

Θυμάμαι το χρυσόνειρο

στης νιότης τ’ αυλογύρι,

και ξενυχτώ ανασταίνοντας

τα χρόνια τα χαμένα.

Χ

Και το τραγούδι μάγεμα,

κι η νύχτα ξεπλανεύτρα

και τ’ αηδονιού το λάλημα

ορχήστρα ξελογιάστρα.

Μια τέτοιαν ώρα πνίγοντας

την έγνοια τη δουλεύτρα,

περνώ της γης τα σύνορα

και ταξιδεύω στ’ άστρα.

 [Πέτρος Μάγνης (Κώστας Κωνσταντινίδης): Ζαγορά  Πηλίου 1880- Αλεξάνδρεια 1953- Αιγυπτιώτης λυρικός ποιητής.]

Ευχές

 (Δώρα οι ρίμες κι οι ευχές φτάσαν μαζί με τις χιονιές)

Ο Χρόνος που μας πέρασε ήταν όπως κι οι άλλοι

τον φορτωθήκαμε κι αυτόν επάνω στο κεφάλι.

Θαρρώ και εσείς θα πάθατε το ίδιο το χουνέρι

αφού ο αδυσώπητος μάς σβήνει απ’ το δεφτέρι.

Γι’ αυτό, κι εγώ τον προκαλώ συχνά-πυκνά εδώ

ψάχνοντας τις γραφτές πηγές απ’ τον παλιό καιρό

και βρίσκω τα καλύτερα από τα περασμένα

που έκαναν οι άνθρωποι κι είναι καταγραμμένα.

Ετούτα, στο ιστολόγιο, δείχνω τα περασμένα

τα είπανε όλα οι παλιοί κι είν’ δημοσιευμένα.

Σε άλλους πολύ αρέσουνε, τους έχουνε μαγέψει

κι άλλοι άσε το παρελθόν! με έχουν συμβουλέψει.

Ο χρόνος που μας πέρασε σουξέ μεγάλο είχε

και το Λεχώνι μας παντού στην οικουμένη πήγε.

Με κάμερα ο Paranormal μπήκε να ερευνήσει

κι η Ελεωνόρα με ΤV  ήρθε να μελετή-σει.

Μπήκαν που λέτε στου Κοντού, νύχτες χωρίς φεγγάρι

μα τα φαντάσματα κι αυτά τους πήρανε χαμπάρι!

Πάει!  άνθρακες ο θησαυρός και τα στοιχειά δε βγήκαν

το σπίτι κατακάθαρο, πλην ρημαγμένο βρήκαν. 

Κι όλοι ρωτούν ξαναρωτούν, τι τρέχει στα Λεχώνια;

Μη βγήκαν οι οντότητες απ’ τα παλιά τα χρόνια;

Σεις μην ακούτε τίποτα, όλα είν’ φαντασίες,

μόνον η ενημέρωση διώχνει τις δοξασίες.

Για τούτα η ενασχόληση με Τοπική Ιστορία

δεν είναι μια αναπόληση ούτε και νοσταλγία.

Πόθος είν’ για στον τόπο μας να μάθουμε πώς ήταν

και ποιοι ήταν οι άνθρωποι εδώ που κατοικήσαν.

Να δούμε από τα έργα τους και τις αδυναμίες

τι κάναν και πώς έδρασαν αυτές οι κοινωνίες.

Να διδαχτούμε απ’ τα καλά τα προτερήματά τους,

ν’ αφήσουμε διαγράφοντας τα ελαττώματά τους.

Φεύγει το Δεκατέσσερα το Δεκαπέντε μπαίνει

κι ο κόσμος όλος δύσκολα φαίνεται να τα φέρνει.

Το  θάρρος σας μη χάνετε και όλα θα περάσουν

με μέρες άσπρες σημερινές, κάποτε θα αλλάξουν.

Εύχομαι αναγνώστριες, φίλες, μικρές μεγάλες

και φίλοι αναγνώστες μου που είσαστε χιλιάδες,

Πολλά νάναι τα Χρόνια σας, μία εκατοντάδα,

μ΄ ειρήνη αγάπη και χαρά δίχως καμιά λαχτάρα!

Καλά Χριστούγεννα !

Σήμερα τις ευχές ας μας τις δώσει αυτή η παλιά καρτ ποστάλ, που εκ πρώτης όψεως (αν εξαιρέσουμε τις τότε γιορτινές ευχές) δεν είναι σχετική με τα Χριστούγεννα ! 

Ο πηλιορείτης οικογενειάρχης με τη συμβία και την κλήρα(=παιδιά) του ευτυχισμένος παρ' όλην τη φτώχεια του, χωρίς φ’σέκια(=μασούρια λιρών) και ψ'λούρα(=λεφτά)! 
«Τα πιδιά φέρν’νε την ηυτυχία» λέμε στο Πήλιο και αυτό φαίνεται καθαρά και στο πρόσωπο της συζύγου που είναι έτοιμη να ξανα-σπαργανίσει(=γεννήσει) …
Γράφει ο Αλέξ. Παπαδιαμάντης «Στο Χριστό στο Κάστρο»: 

«Χριστούγεννα! Φαιδρά Χριστούγεννα! Εορτή του γάλακτος και του μέλιτος! Εορτή της γλυκείας και αθώας παιδικής ηλικίας!» μας λέει ο άλλος σκιαθίτης Αλεξ. Μωραϊτίδης.

Μήπως τα Χριστούγεννα δεν είναι η γιορτή της ευτυχίας που φέρνει ο νεογέννητος Χριστός; 

Καλά Χριστούγεννα  !!  

Καλή Ανάσταση!

Καλή Ανάσταση, Χρόνια Πολλά!

Πασχαλινές ευχές στις φίλες αναγνώστριες και στους φίλους αναγνώστες του ιστολογίου. 

Γιατί  Πάσχα (εβρ. πεσάχ=έξοδος) είναι το πέρασμα στη ζωή, το πέρασμα απ’ το χειμώνα στην Άνοιξη, απ’ το θάνατο στην Ανάσταση. Είναι το διάβα, η έξοδος, η απελευθέρωση, η υπέρβαση  από αδυναμίες, δυσκολίες, μνημόνια, ελαττώματα, πάθη, σκλαβιά κλπ, κλπ  που μας κρατούν στα δεσμά τους.

Να είστε καλά και να περάσετε όμορφα!

Ευχές!

(Δεν παριστάνω το Σουρή ούτε και τον Καπίνο,

λίγα στιχάκια στη στιγμή στα χέρια σας αφήνω)

Ευχές, ευχές, πολλές ευχές

που να πέφτουν σα βροχές,

σας στέλνει τώρα μποναμά

το μπλογκ anolehonia,

ευχές για την Πρωτοχρονιά

και για μια Καλή Χρονιά!

Να ζήστε να γεράσετε

και στα μαλλιά σας χιόνια!

Ειρήνη, αγάπη στις καρδιές

ας βασιλεύει αιώνια!

Υγεία, προκοπή, δουλειά

νάχετε όλη τη χρονιά.

Μόρφωση, γνώση και χαρά

πάρτε απ’ τα βιβλία

κι από το διαδίκτυο…

μάθετε την Τοπική Ιστορία!

(ΕΔΩ) είναι κι ο Αντώνης Ζ,

(ΕΔΩ) το μπλογκ Φιρίκι

που γράφουνε συχνά-πυκνά

και μας μαθαίνουν τα παλιά.

Αυτά τα λίγα είχα να πω,

παιδιά, και να σας ευχηθώ,

έστω και έτσι ατάλαντα.

Πες τε, πως ήταν …κάλαντα!

Καλά Χριστούγεννα!

 Καλά Χριστούγεννα σ' όλους !

Ο "Απόστολος" των Χριστουγέννων (*) 
(από παλαίτυπο εκκλησιασικό βιβλίο)

Ένα ποίημα σε εκκλησιαστική γλώσσα-ομιλία της ιστορίας της Γέννησης, που διάβάζεται και σήμερα εύκολα.

 "Υπό του αιδεσίμου εν ιερεύσι παπα-Κωνσταντίνου Ζ. Κυρτσώνη  ΕΔΩ (θείο του ιατροφιλόσοφου Ζήση Κυρτσώνη γνωστού κι ως Ποδαλείριου) του εκ Δρακίας, κωμοπόλεως Θετταλομαγνησίας" και απ' το βιβλίο του "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΠΟΝΗΜΑ κλπ- Εν Σμύρνη 1861"

(*) Κείμενο αποστολικής περικοπής:

Αδελφοί, ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.

Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ' υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Ιησοῦ Χριστοῦ.

Ερμηνεία-Απόδοση:

Αδέλφια, όταν συμπληρώθηκε ο καιρός, τότε έστειλε ο Θεός το Γιο του, που γεννήθηκε από γυναίκα και βρισκόταν κάτω από το νόμο, για να εξαγοράσει εκείνους, που ήταν δούλοι κάτω απ’ το νόμο, για να πάρουμε την υιοθεσία.
Κι επειδή είστε γιοι, ο Θεός έστειλε στις καρδιές σας το Πνεύμα του Υιού Του, το οποίο κράζει Αβά, Πατέρα. Ώστε (τώρα) δεν είσαι πλέον δούλος, αλλά γιός. Κι αν είσαι γιος, τότε είσαι και κληρονόμος του Θεού μέσα απ’ τον Ιησού Χριστό.

Καλή Σαρακοστή!

Καλή Σαρακοστή, με δύο επίκαιρες τοιχογραφίες του Παγώνη από την Αγία Μαρίνα Κισσού του 1802:

Ο χριστιανός ο ανεξομολόγητος

Η πονηρά εξομολόγησις 

Επίσης για τη Σαρακοστή, δείτε κι (ΕΔΩ)

Ευχές!!!

(εμμέτρως-ατέχνως)

Σ’ ουλ’νού σας, αναγνώστις μου,

απού καρδιάς σάς εύχουμι,

να έχητι Καλή Χρουνιά

κι τ’ ντουνιά ούλα τα καλά.

Καλήν καρδιά, πουλλά λιφτά,

ζέφκια, τσίπ’ρα, κι κρασιά,

ρήνεια, προυκουπή κι  δ’λειά

κι θα πάμι σιαμπρουστά.

Ζάντζα, σικλέτ’ μην έχετι,

κι τα σκούρα θα πιράσ’νι.

Να έχετι, πιδιά μ’, ελπίδα,

μα ’πάν’ απ’ ούλα την υγεία!

Νέον έτος

Καλή χρονιά !

...με ένα ποίημα από την πρώτη σελίδα του περιοδικού "ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ" του Ζωσιμά Εσφιγμενίτη, του Ιανουαρίου 1898. 

Είναι γραμμένο στη γλώσσα της εποχής, αλλά το νόημά του είναι διαχρονικό. 

Αν γραφόταν σήμερα στη δημοτική, θα ταίριαζε απόλυτα στις τωρινές δύσκολες ημέρες. 

Χριστούγεννα!

Καλά Χριστούγεννα ! 

...με μια εικόνα της Φάτνης, ζωγραφισμένη για τη "ΘΕΣΣΑΛΙΑ"  της 25ης Δεκεμβρίου 1935.

 (Τσαγκαράδα,  ΜΙΜ.ΑΘ. ΓΕΝΤΕΚΟΣ)

Δημήτρης (Μίμης) Γεντέκος

Μεγάλος θεσσαλός γλύπτης, ζωγράφος και καθηγητής Καλών Τεχνών Δημήτρης (Μίμης) Γεντέκος.

Γεννήθηκε το 1905 στην Αθήνα, αλλά θεωρούσε ιδιαίτερή του πατρίδα τη Θεσσαλία, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια του. Ιδιαίτερα την Αγριά, στην οποία εγκαταστάθηκε μόνιμα μετά το 1985 φιλοτεχνώντας τα έργα του, μέχρι το τέλος της ζωής του. 

Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην ΑΣΚΤ με δασκάλους τους Ροϊλό, Θωμόπουλο, Μαθιόπουλο, Δημητριάδη.

Δούλεψε από το 1935 ως καθηγητής σ’ όλη τη Θεσσαλία. Μετά δίδαξε στη Μαράσλειο.

Πέθανε το 1998 στα ενενήντα τρία του.

Έργα του Μίμη Γεντέκου βρίσκονται σε δημοτικές Πινακοθήκες και ιδιωτικές συλλογές. Γνωστά γλυπτά του είναι το «μνημείο του αγρότη» στο Κιλελέρ, «Η Γυναίκα της Πίνδου» στη Σαμαρίνα, το Ηρώο Πεσόντων στο Ψάρι Μεσσηνίας, οι ανδριάντες των Κολοκοτρώνη και Νικηταρά στο Λεοντάρι Αρκαδίας κ.ά.

Χριστός ανέστη!

Άνω Λεχώνια... 

"όπου έχει κράτος και εξουσία η Άνοιξη" ! 

Χρόνια πολλά, Χριστός ανέστη!

...Έτη ευτυχή πολλά!

Σαν να είναι ...σήμερα!