Κωνσταντίνος Αναστασίου- Ρετζάλης

Ο  Ρετζάλης ή Ρεντσάλης

«Ζόρια ι Ριντζιάλ(η)ς κόκκινα παπούτσια !» Αυτή η καραμπασιώτικη φράση έμεινε από  την περίοδο της τουρκοκρατίας στον τόπο μας. Είναι σχετική με την απόφαση του Κων-νου Αναστασίου, να φορά τα κόκκινα παπούτσια των μουσουλμάνων αν και χριστιανός, για να μην είναι ξιπόλητος, οπότε δεν του ερχόταν ...ζόρι!

   Οι Αγιοβλασίτες που ως τα σήμερα λένε τη φράση αυτή, εννοούν πως ο Ρετζάλης έκλεβε απ’ το τζαμί την ώρα της προσευχής των μουσουλμάνων τα παπούτσια τους και τα φορούσε επειδή δεν είχε.  Η πραγματικότητα μάλλον είναι διαφορετική και μας οδηγεί στον «Ριντζιάλ(η)» που ήταν υπαρκτό πρόσωπο κι έζησε ...όλον τον 19ο αιώνα!

Ο Κων-νος Αναστασίου λοιπόν, ήταν γιος του Αναστασίου γεννημένος στον Άγ. Γεώργιο Πηλίου το 1802. (Τότε ήταν συνηθισμένο τ’ αγόρια  να παίρνουν ως επώνυμο, το όνομα του πατέρα τους, κάτι που και σήμερα συνηθίζεται στις μουσουλμανικές χώρες).

   Σε ηλικία έξι ετών ορφάνεψε από μητέρα κι πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε. Ο Κων-νος φιλοξενήθηκε από το θείο του Ζήση Καμπυλάκη και παππού του γνωστού μας Ζωσιμά Εσφιγμενίτη, στον Άγιο Λαυρέντη Πηλίου για επτά χρόνια. Μετά ήρθε για τρία χρόνια στ’ Άνω Λεχώνια και δούλεψε στο Μπας μύλο του Νικολ. Μυλιώνη. (Ο μύλος ήταν στον ίδιο χώρο όπου ο μύλος του Αποστ. Κοκοσλή και μετέπειτα του Γεωρ. Δημόπουλου, στη ρεματιά Κουφάλας).
    Μετά το θάνατο του μυλωνά Μυλιώνη, ξαναγύρισε στον Άγιο Λαυρέντη ως παραγιός στην Αναγνώσταινα Ζαδέ κι έμεινε ως την Επανάσταση του ’21. Τότε έφυγε μαζί μ’ άλλους ακολουθώντας τον Άνθιμο Γαζή στο Ξηροχώρι (περιοχή Ιστιαίας) και στη Λιχάδα της Εύβοιας. Όταν ηρέμησε η κατάσταση, επέστρεψε κι εγκαταστάθηκε στον Στρόφιλο του Καραμπασιού.

    Εκεί, δουλεύοντας για χρόνια έκανε τον ιχθυοπώλη και τον μικρέμπορο. Στην ηλικία των σαράντα παντρεύτηκε τη Μαρία, κόρη του αναγνώστη Ιωάννου Παχιού.  Απόκτησε εν καιρώ από τη δουλειά του κι από μεγάλη οικονομία, αρκετή κτηματική περιουσία.

Απόκτησε επίσης κι επτά αρχικά παιδιά που κατά κακή του τύχη, όλα πέθαναν.  Λίγο αργότερα απόκτησε πάλι μια κόρη τη Μαχώ, που την πάντρεψε με τον Κωνσταντίνο Αλπάκη. (Σήμερα στην περιοχή, υπάρχουν απόγονοι αυτής της οικογένειας. Παλιότερα πολύ γνωστός ήταν ο δημοδιδάσκαλος του Αγ. Βλασίου, Ιωάννης Αλπάκης)

   Ο Κων-νος (Ρετζάλης) Αναστασίου, ήταν ένας καλοκάγαθος άνθρωπος, σοφός αν και αγράμματος, τίμιος, συνετός και φιλήσυχος. Πλήρωνε τους φόρους του στο τουρκικό και είχε καλές σχέσεις στη συμβίωσή του με τους  οθωμανούς, γι αυτό κι οι Τούρκοι των Λεχωνίων τον είχαν σε εκτίμηση και τον αγαπούσαν. Ήταν ο συμβουλάτορας χριστιανών και μουσουλμάνων σε απλά και σε δύσκολα ζητήματα. Έτσι οι οθωμανοί τον ονόμασαν «Ρετζάλη-Ρεντσάλη» από το ρεδζά=ικεσία, παράκληση, αλλά και ριδζή=μεσολαβητής.

   Ο Ρετζάλης ήταν φιλεύσπλαχνος. Έδινε πάντα σ’ όσους είχαν ανάγκη, αφού κι ο ίδιος είχε  γνωρίσει την ορφάνια, τη φτώχεια και τη δυστυχία. Όταν όμως πάντρεψε την κόρη του, όλα τα εισοδήματά του τα έκανε ελεημοσύνη! Η σύζυγός του πολλές φορές αντιδρούσε, αλλ’ ο ίδιος πάντα δοξολογούσε το Θεό!

   Στα τελευταία του χρόνια έδωσε και το ποσό των χρημάτων που χρειαστήκαν για να τυπωθεί η ακολουθία του πολιούχου και προστάτη του Καραμπασιού, Αγ. Βλασίου, που ως τότε δεν υπήρχε και δεν μπορούσε να γίνει μεγαλοπρεπής η πανήγυρη στη μνήμη του. 
Αυτή (Ακολουθία, βίος, μαρτύριο κλπ) εκδόθηκε με πρωτοβουλία, αλλά και σχόλια του Ζωσιμά για το Καραμπάσι, στα 1901.

   Πέθανε στις 13 Γενάρη του 1900.

Τέλος, ο  Βαγγέλης Σκουβαράς στα «Πηλιορείτικα Β΄» τον αναφέρει ως Καραμπασιώτη που  δίνει  πληροφορίες για την τουρκοκρατία στον οικισμό του Στρόφιλου.  
ΠΗΓΕΣ: 
1. ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ- ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ, ΒΛΑΣΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ κλπ, Αθήναι 1901
2. Περιοδικό ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ, Βόλος  
3.Διηγήσεις.