Λαϊκές διηγήσεις- δοξασίες για τον Αϊ-Ταξιάρχη
Οι παρακάτω λαϊκές διηγήσεις των κοντοχωριανών για «του μαναστήρ’
τ’ Αϊ-Εξαρχού (Αϊ-Ταξιάρχη), λεγόντουσαν μέχρι πριν λίγα χρόνια από τους ανθρώπους
που εκδήλωναν την πίστη τους στον Αρχάγγελο και την τιμή προς το τοπικό μοναστήρι.
Είναι οι γνωστές λαϊκές δοξασίες για τους αγίους, που σαν αυτές συναντούμε σ’
όλα τα μέρη της Ελλάδας.
1η : Κάποτε, λέγανε, στα χρόνια της ηγουμενίας του
Γαβριήλ όταν το μοναστήρι είχε κτήματα και κοπάδια, αρκετοί άνθρωποι βοηθούσαν στις
εργασίες. Αυτοί μετά τη δουλειά τους μένανε στα κελιά. Κάποιο απόβραδο ο
ηγούμενος είπε σε κάποιον απ’ τους βοσκούς να «μανταλώσει» την εξώπορτα του
μοναστηριού για τη νύχτα. Αυτός το έκανε
και πήγε να κοιμηθεί. Τη νύχτα άκουσε στον ύπνο του ν’ ανοίγει η πόρτα. Τότε δεν
έδωσε σημασία. Αργότερα τα ξημερώματα, όταν ο ηγούμενος ξύπνησε για την
ακολουθία του Όρθρου, ξυπνώντας τον, τον ρώτησε αν είχε κλείσει την πόρτα ή την
ξέχασε ανοιχτή. Αυτός απάντησε πως την είχε αμπαρώσει. Όμως αυτή ήταν διάπλατα ανοιχτή!
Ο καλόγερος είπε να την αφήσουν έτσι, για να ξαναμπεί ο «Άγιος» που είχε βγει έξω!
Αυτό συνέβαινε συχνά κι όταν ο «Άγιος» επέστρεφε έκλεινε πάλι η πόρτα και τα
βήματά του ως το ναό ακουγόταν γύρω!
2η: Στα χρόνια
πάλι του Γαβριήλ, κάποιοι βοσκοί της περιοχής ήθελαν να φτιάξουν εκεί κοντά μια
παράγκα για να προφυλάγονται απ’ τις δύσκολες καιρικές συνθήκες του χειμώνα.
Δεν είχαν όμως ξυλεία για τη σκεπή και πήγαν στο «ρ’μάγκι»(=ρουμάνι, δάσος) της
μονής και χωρίς να ρωτήσουν έκοψαν κιριστέ(=ξυλεία για στέγη). Το βράδυ πέσανε
να κοιμηθούν. Τότε, λέγανε, πως ο Αρχάγγελος πήγε στον ύπνο τους κι άρχισε να τους
δέρνει. Αυτοί απ’ τις ξυλιές πονούσαν κι
έκλαιγαν. Ξύπνησαν και αφού κατάλαβαν τι έγινε, μετανόησαν και πήγαν κατευθείαν
και ζήτησαν συγχώρεση απ’ τον ηγούμενο, λέγοντάς του πως θα επανορθώσουν
πληρώνοντας την αξία της ξυλείας. Αυτός τους νουθέτησε λέγοντάς τους να μην το
ξανακάνουν και να δώσουν ό,τι μπορούν στο μοναστήρι.
Η δεύτερη διήγηση-δοξασία καταγράφεται -ως προς την ουσία του γεγονότος- και στο βιβλίο του 1997 "Μικρό οδοιπορικό στην ιστορία της ιεράς μονής Παμμεγίστων ταξιαρχών Πηλίου", σελ. 17:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου