Κατά την ιδίαν πεδινήν οδόν μίαν ώραν προβαίνοντες (απὸ το Βόλο), ερχόμεθα εις τα Λεχώνια. Αυτά κείνται επί μιας με χωράφια, αμπέλους, κήπους νεραντζίων, κίτρων και άλλων διαφόρων οπωρίμων δέντρων φυτευμένης πεδιάδος...

(Νεωτάτη της Θεσσαλίας Χωρογραφία-Ιωάννης Αναστασίου Λεονάρδος, 1836)

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ! Μπορείτε να αντιγράφετε κείμενα κ.ά. από το ιστολόγιο. Αυτό, ΔΕΝ αποκλείει αναφορά στην ΠΗΓΗ. - Φωτογραφίες άλλων να μην ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ - Ιδιωτικά αρχεία να ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

Ο κούρος

Αντιγραφή από βιβλίο του Κώστα Λιάπη  (ΕΔΩ)"ΤΟ ΠΗΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ",  είναι η σημερινή (7-6-2015) επίκαιρη ανάρτηση. 
Παρουσιάζεται με γλαφυρότατο τρόπο η καλοκαιρινή συνήθεια (βλ. εργασία) των βοσκών του Πηλίου, που έμεινε σ' εμάς μια λαογραφική καταγραφή λόγω των εθίμων που συνοδεύουν τη δουλειά. 
Σήμερα αν κάποιος θελήσει να παρακολουθήσει "τον κούρο" (=κούρεμα κοπαδιών), δύσκολα θα βρει κοπάδι, αφού τα κοπάδια πια είναι ελάχιστα. Αν βρει όμως, θα ζήσει αυτά ακριβώς που αναφέρει ο Κ. Λιάπης! 
ΥΓ 1  Πώς γίνεται το «χου’σμάρ’ :
Το χουσ’μάρ’ ή κουσ’μάρ’ παρασκευάζεται από τυρί φρέσκο, το οποίο χαράζουμε σε κομμάτια, το αλατίζουμε λίγο και την άλλη ημέρα το βάζουμε σε μια κατσαρόλα. Με μια ξύλινη κουτάλα το τεμαχίζουμε περισσότερο, το βάζουμε στη φωτιά και αρχίζει να λιώνει.
 Όταν γίνει σαν γάλα, ρίχνουμε το αλεύρι λίγο-λίγο με τα δάκτυλα. Αυτό αρχίζει να γίνεται κρέμα και να βγάζει λάδι. Το ανακατεύουμε συνέχεια και όταν αρχίσει να ξεκολλάει από την κατσαρόλα και έχει γίνει μια μάζα, το ρίχνουμε στο πιάτο και το σερβίρουμε κρύο πασπαλισμένο με ζάχαρη ή μέλι. Μοιάζει με μαλακό κίτρινο τυρί.

Υ Γ 2  Για τον «κούρο» δείτε και στο ΦΙΡΙΚΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου