Ο Μυλοπόταμος

Καλό μήνα !!

Σήμερα Πρωταυγουστιά του 2015, ας υποδεχτούμε το μήνα με ένα όμορφο κείμενο του Σταύρου Βασαρδάνη, γραμμένο στα 1978. 

Είναι αντιγραφή από το βιβλίο του ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΡΓΟΝΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ, εκδόσεις ΟΜΗΡΟΣ , Βόλος

Μυλοπόταμος Τσαγκαράδας

Η Μαγιόρκα του Πηλίου

Αν ο Σοπέν και η Γεωργία Σάνδη γνώριζαν τον Μυλοπόταμο της Τσαγκαράδας, πριν από τη Μαγιόρκα, σίγουρα θα έρχονταν εδώ να ζήσουν το γλυκό τους ειδύλλιο. Γιατί στην άγρια και πληθωρική ομορφιά ο Μυλοπόταμος της Τσαγκαράδας μοιάζει με την Μαγιόρκα... Μόνο που η τοποθεσία του Μυλοποτάμου είναι πιο παρθένα και σε καλεί σ’ ένα ειδύλλιο πιο όμορφο απ’ τους ανθρώπινους έρωτες... Σ’ ένα ειδύλλιο ανάμεσα σε σένα και στην ίδια την ομορφιά! Ένας δρόμος ασφαλτοστρωμένος, εφτά χιλιομέτρων, σε οδηγεί από το γραφικό ξενοδοχείο του Ε.Ο.Τ. «Ξ ε ν ί α Τσαγκαράδας», στην ακτή του Μυλοποτάμου. Και όταν πλησιάζεις την πλαζ και ιδείς από ψηλά κάτω στο βάθος την αμμουδιά να τη χαϊδεύει το κύμα του Αιγαίου με τους λευκούς αφρούς του, θαρρείς πως βρίσκεσαι σε τοπίο παραμυθένιο, που το δημιούργησε ο Κύριος για να ξεκουράσει τον ψυχή των θνητών από το άγχος των γήινων πραγμάτων. Ο δρόμος τελειώνει σ’ ένα πλάτωμα, που στέκεται πάνω σ’ ένα πανύψηλο κοφτό βράχο. Εκεί θα παρκάρεις το αυτοκίνητό σου. Και κάτω στο βάθος βλέπεις να σε καλούν για να κάνεις το μπάνιο σου τρεις αμμουδιές. Θα κατεβείς στις αμμουδιές αυτές από τσιμεντένια σκαλοπάτια, γιατί η κλίση του βράχου είναι κοφτή και δεν πηγαίνει δρόμος. Θαρρείς βρίσκεσαι σε αεροπλάνο. Κάθε εφτά οχτώ σκαλοπάτια είναι κι ένα μικρό μπαλκονάκι, όπου μπορείς να σταθείς και να θαυμάσεις το εξαίσιο θέαμα που απλώνεται μπροστά στα μάτια σου. Η δεξιά σκάλα θα σε οδηγήσει στη μιαν αμμουδιά, και η αριστερή, που είναι και μεγαλύτερη (130 σκαλοπάτια), στις δυο άλλες. Οι δυο αμμουδιές του αριστερού μέρους συνδέονται μεταξύ τους με μία μεγάλη τρύπα, σ’ έναν κυκλώπειο θεόρατο βράχο που τις χωρίζει. Η βλάστηση του Πηλίου φτάνει οργιαστική μέχρι κάτω. Αιωνόβια πλατάνια και ασημόφυλλοι ελαιώνες καλύπτουν το χώρο ως τη θάλασσα.

Η ποιότητα της αμμουδιάς μοναδική. Ολοκάθαρη άμμο και μαλακή σαν βελούδο και τα νερά πεντακάθαρα, διαφανή τόσο που, όταν είναι μπουνάτσα, μπορείς να δεις μες στα βαθιά, το βυθό με τα λογής λογής πετράδια του, τη βλάστηση τα ψάρια και όλον τον παράξενο κόσμο του. Χαίρεσαι να κολυμπάς στα πεντακάθαρα αυτά νερά. Κι ακόμη μοναδικός ψαρότοπος για ψαροντούφεκο. Μπορείς να χτύπησεις ανάμεσα στους κοφτούς βράχους συναγρίδες, θεόρατους ροφούς και ό,τι ψάρι επιθυμεί η καρδιά σου.

Κι’ αν πετύχεις μελτέμι πελαγίσιο, το τοπίο παίρνει μιαν ομορφιά άγριου μεγαλείου, με τα θεόρατα κύματα που έρχονται και ξεσπούν πάνω στα κοφτά βράχια. Τότε δεν τολμάς να κολυμπήσεις, γιατί το κύμα θα σε πάρει και θα σε κατρακυλήσει πάνω στην αμμουδιά σαν καρυδότσουφλο. Μπορείς μονάχα να ξαπλώσεις εκεί στην άκρη της αμμουδιάς και να περιμένεις το κύμα ναρθεί να σε σκεπάσει με τους φάρους του.

 Ύστερα θ’ αποσυρθεί και πάλι θα ξανάρθει, πεισμωμένο λες, γιατί δεν κατάφερε να σε ρίξει έξω... Στην αμμουδιά του δεξιού μέρους, υπάρχει στο βράχο μια βαθιά σπηλιά, που σίγουρα ήτανε στα παλιά χρόνια το ενδιαίτημα των Νηρηίδων του Πίνδαρου και του Ευριπίδη, που κατοικούσαν τις ακρογιαλιές αυτές του Πηλίου, κι έβγαιναν μέσ’ από το χύμα... ήχή πεσπεσίη... ακολουθώντας τη λευκόποδη Θέτιδα... Μια νεαρή Ελλήνιδα ποιήτρια που επεσκέφτηκε το καλοκαίρι το Μυλοπόταμο και μπήκε στη σπηλιά, μας είπε πως της φανερώθηκε εκεί η κρυμμένη θεά της γης, η μυστική Κυβέλη. Κατοικεί εκεί για... «ν’ ακούει το κύμα τη μέρα... να βγαίνει τη νύχτα επάνω, ανάμεσα στα σπίτια, ν' αφουγκράζεται από τα κλειστά παραθυρόφυλλα, πούχουν λουλούδια, τις ανάσες των ανθρώπων που κοιμούνται ξένοιαστοι. Να μπορέσει να νοιώσει τον ανασασμό της ζωής, να πιάσει, να γνωρίσει το σφυγμό της...» Τώρα στη σπηλιά του Μυλοποτάμου εκτός από την αρχαία θεά που φανερώθηκε και μίλησε στη μικρή ποιήτρια κατοικούν οι σημερινές... Νηρηίδες, που δεν υπολείπονται στην ομορφιά σε τίποτα από τις... αρχαίες!

Η ίδια η ομορφιά σου παραδίνεται εκεί μπροστά σου να τη χαρείς…