Ειδουλάκια και πάλι

Κάποια ακόμη «ειδουλάκια» [όπως (ΕΔΩ)] καταγραμμένα από τον Μανόλη Τριανταφυλλίδη στα χωριά του Πηλίου:

 [Ειδωλάκια λέγονται στή Δράκια (Νηλείας)  αλληγορίαι, αινίγματα.(Ζήσης Κυρτσώνης-Ποδαλείριος)]

1.       Άψ’χους ψ’χή δεν έχι(ε) κι στουν ουρανό πααίνει. 

          (ο καπνός)

2.       Απού πάνου απ’ τη Ρουσία  κατι(ε)βαίν’ μια κυρία. Πέντι(ε) –πέντι(ε) τ’ν βαστούνι(ε) και στουν τοίχο την κουλλούνι(ε).

(η μύξα)

3.        Έχου ένα πραματάκ’. Άμα του λύσου στέκετι(ε) κι άμα του δέσου πάει.

(τα παπόυτσια)

4.       Κάτ’ κουπέλι(ε)ς στρουγγυλές άμα μπουν στα σπίτχια τ’ς  βγαίν’νι(ε)  στα παραθύργια.

          (τα κουμπιά)

5.       Κρεβατχιά κρι(ε)βατουμένη μι(ε) ασήμνια φουρτουμέν’. (η εκκλησία)

6.      Έχου ένα πραματάκ’. Πι(ε)ρπατάει ραχίτσα-ραχίτσα κι σκούζ’.

         (το ψαλίδι)

7.      Έχου ένα πραματάκ’. Τ’ν μέρα  σι(ε)  μια τρύπα κι του βράδ’  σι(ε)  δυο.

         (ο καταρράχτης της πόρτας)

8.       Έχου μια παλιουσι(ε)ντούκα απ’ πααίνει τράκα-τρούκα. Άμα χάσου τ’ν τρακα-τρούκα τι τ’ν θέλου τη σι(ε)ντούκα;

         (η ψυχή-καρδιά)

9.       Σφάζου γίδα, τρώου γίδα κι κρατώ κι μια παΐδα κι απού κείνη την παΐδα φκιάνου ουλόκληρην  τ’ν γίδα.

(το σκόρδο και η σκελίδα)

10.     Τριγύρου στου σπιτάκι μ’ σπαθχιά ξι(ε)γυμνουμένα.

(τα κρόυσταλλα)

11.      Τριγύρου στου σπιτάκι μ’ μούτ’κος χουρός πι(ε)ρνάει.

(τα μυρμήγκια)

12.     Απάνου απ’ του σπιτάκι μ’ μία γαβάθα μέλ’.

(το φεγγάρι)

13.      Απάν' απ’ του σπιτάκι μ’ καρπέτ ι(ε)ς απλουμένι(ε)ς.

(τα σύννεφα)

14.     Τριγύρου στου σπιτάκι μ’ οι σ’μπι(ε)θεροί χουρεύ’νι(ε).

(οι στάλες της βροχής)

15.     Ένας μονουπόδαρους πέρα απ’ του ρι(έ)μα.

(το μανιτάρι)

16.     Τρεις μι(ε) κρατούνι(ε) όταν γι(ε)ννώ, μ’ αλήθχεια πρώτα πίνου. Μαύρα τα κάνου τα πιδιάκι πίσου μου τ’ αφήνου.

(Η πένα)

17.     Του τίρι-τίρι κρέμι(ε)τι(ε), του τίρι τυραγνιέτι(ε). Μα του Θι(ε)ό κι τ’ν Παναϊά  φουβάμι(ε) να του πχιάσου.

(η κατσίδα του κάστανου)

18.     Μακρύς μακρύς καλόερους κι κόκκαλα δεν έχ’.

( σωλήνας της ντριστέλας)

19.     Του μ’κρό- μ’κρούτσ’κου κι κατσαρουμύτ’κου.

(το ρεβύθι)

20.      Δυο καλουέρ’  πιδεύουντι(ε)  να  βγάν’νι(ε)  τα γένεια τ’ς.

(το λανάρι)

21.      Έχου ένα πραματάκ’. Έχ’ μέσα νύφ’,  γαμπρό, πι(ε)θι(ε)ρά κι πι(ε)θι(ε)ρό.

(το καρύδι)

22.     Χίλια απού ‘δω, χίλια απ’ ικεί, χίλια να πεις κι να μην του πι(ε)τύχεις.

(το λανάρι)

23.     Τριγύρου-γύρου θάλασσα στ’ μέσ’ μια φουτίτσα.

(το καντήλι)

24.     Κλειδώνου μανταλώνου, του κλέφτ’ τουν βρίσκου μέσα. (ο ήλιος)

25.     Του Μάρτ’ μήνα γεννιέτι(ε) θεργιό μι(ε)γάλου. Του βασιλιά ταράζ’, του ντουνιά κυριεύ’ κι σ’ άσπρην πόλη πι(ε)θαίν’.
(ο ψύλλος)