Κοκοσλής συνέχεια...

1.  Ένα πάθημα του Ν. Κουκουσλή

(Αντιγραφή από την εφημερίδα Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ της 23^ης Αυγούστου 1933)

"Είναι εις όλους τους Πηλιορείτας γνωστόν το πάθημα του Νικολάου Κουκουσλή. Ούτος είχεν εργοστάσιον μεταξουργίας και ειργάζοντο εις αυτό πολλά κορίτσια.

Την παραμονήν του Αγίου Αποστόλου, του Νέου, οι εργάτιδες φεύγουσαι ηρώτησαν τον Κουκουσλήν, εάν θα εργαστούν την επομένην, αφού ήτο η μεγάλη του Αγίου εορτή.

Ο Κουκουσλής απάντησεν τότε εις τας εργάτιδας:

-Τι Αγίου και Αποστόλου. Εγώ δεν ξεύρω  τίποτε απ’ αυτά. Η δουλειά δεν είνε κακό πράγμα και ο Άγιος δεν θέλει τα κορίτσια τεμπέλικα, αλλά τα θέλει δουλευτάρικα. Αύριο θα ρθήτε  όλες να δουλέψετε γιατί η δουλειά δεν μας περιμένει.

Τα κορίτσια καταλυπημένα, διότι δεν θα μπορούσαν να πηγαίνουν εις τον Άγιον Λαυρέντιον και να προσκυνήσουν. Ο Άγιος όμως, όπως διηγούνται οι παλαιότεροι Πηλιορείται, έδειξε το θαύμα του. Ο Κουκουσλής έπαθεν από ημιπληγίαν και κατέστη παράλυτος. Τότε ηννόησεν το σφάλμα του. Μετέβη εις τον Άγιον Λαυρέντιον, προσευχήθη, ενήστευσεν και μετ’ ολίγον ειλικρινώς μετανοήσας δια το σφάλμα του έγινε καλά.

Το πάθημά του το διηγήθη μόνος του εις πλείστους και έκτοτε κανείς Πηλιορείτης θεοσεβής δεν εργάζεται την ημέραν του Αγίου Αποστόλου, του Νέου."

2.  Ο βουλευτής Ν. Κοκοσλής κι οι... υδρονομείς των Λεχωνίων!

Σημείωση- επεξήγηση: 

Ο υδρονομέας ή νεροκράτης ή «μπικτσής» -στο πηλιορείτικο γλωσσικό ιδίωμα- ήταν ένα πρόσωπο του χωριού, που όλοι υπάκουαν και δεν έφερναν ποτέ αντίρρηση στις ενέργειές του, για λόγους τάξης. 
Οι υδρονομείς εργάζονταν  και εργάζονται, συνεχίζοντας ως σήμερα, σ’ όλα τα χωριά του Πηλίου. Κύριο μέλημά τους ήταν κι είναι να «μοιράζουν» στους καλλιεργητές το νερό της άρδευσης των ελαιοπερίβολων, οπωρώνων-μπαχτσέδων και κήπων τους.

Έβαζαν και βάζουν το νερό «στ’ αυλάκια»,  «στ’ν αράδα»(= σειρά)  απ’ τον Απρίλη ως και τον Οκτώβριο, «κανουνίζοντας» το πότε θα «ποτίσ’» ο καθένας και θα «κόψ’» το νερό απ’ «τ’ν ζάπκα» ή  «τ’ν κόφτρα» (=σημείο αλλαγής κατεύθυνσης νερού στον υδραύλακα). Τα αυλάκια (υδραύλακες) τα κεντρικά, ήταν συνήθως τσιμεντένια και τα περιφερειακά χωμάτινα. Το «δικαίουμα»(=σειρά και ωράριο) είναι διαχρονικά σταθερό και καταγραμμένο. 

3.  Κοκοσλή ...θεωρία περί λογοδοσίας!