Κατά την ιδίαν πεδινήν οδόν μίαν ώραν προβαίνοντες (απὸ το Βόλο), ερχόμεθα εις τα Λεχώνια. Αυτά κείνται επί μιας με χωράφια, αμπέλους, κήπους νεραντζίων, κίτρων και άλλων διαφόρων οπωρίμων δέντρων φυτευμένης πεδιάδος...

(Νεωτάτη της Θεσσαλίας Χωρογραφία-Ιωάννης Αναστασίου Λεονάρδος, 1836)

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ! Μπορείτε να αντιγράφετε κείμενα κ.ά. από το ιστολόγιο. Αυτό, ΔΕΝ αποκλείει αναφορά στην ΠΗΓΗ. - Φωτογραφίες άλλων να μην ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ - Ιδιωτικά αρχεία να ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Απόκρηες

Ο Λαυκιώτης εκπ/κός Δημήτρης Ε. Λαμπαδάρης γράφει για τα έθιμα της Αποκριάς, στο βιβλίο του "ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΗΛΙΟΥ" Βόλος 1966:

" Στα παληά τα χρόνια, όπως και σήμερα οι απόκρηες σημαίνουν  το τέλος των γιορταστικών εκδηλώσεων γενικά, γιατί άρχιζε η μεγάλη Σαρακοστή, η προσευχή και η νηστεία για το Πάσχα. Και επειδή η Σαρακοστή αυτή ήταν μεγάλη, ανάλογο ήταν και το γλέντι, που αποτελούσε τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ ευωχίας και νηστείας.
Από καιρό οι νοικοκυρές ετοίμαζαν την κόττα που έπρεπε να θυσιαστή στον αποκρηάτικο βωμό. Σε μερικά μέρη ετοίμαζαν ένα μικρό γουρουνόπουλο, το οποίον υποβάλλονταν σε ανάλογη δίαιτα, για να γίνη κατάλληλο για το αποκρηάτικο τραπέζι. Τα αυγά μαζεύονταν και η χρυσοχέρα νοικοκυρά σκάρωνε γρήγορα - γρήγορα την απαραίτητη αυγόπιττα.
 Έτσι το βράδυ της αποκρηάς στενοί συγγενείς και φίλοι συγκεντρώνονταν επί «το αυτό» και άρχιζε το γλέντι. Τα φαγητά πάρα πολλά και καλομαγειρεμένα. Το κοκκινέλι, αγνό, ντόπιο, έρρεε άφθονο. Οι μεταμφιέσεις επιτρέπονταν και το «ξεφάντωμα» έπαιρνε μια ξεχωριστή φαιδρότητα.
Τον ξεχωριστό όμως ευχάριστο τόνο στην συντροφιά τον έδιναν τα αποκρηάτικα τραγούδια. Τα σοβαρά εναλλάσσονταν με τα σκωπτιπιά και έφταναν στο ξεφάντωμα κι αυτών των γρηών ακόμη, όπως λέγει και το τραγούδι :
Γέλια ξεκαρδιστικά διαδέχονταν το τέλος του σκωπτικού αυτού τραγουδιού. Το πράγμα όμως αρκετά εσοκάρισε και πρέπει να σοβαρευτούμε. Φυσική κι αβίαστη έρχεται η σοβαρότητα με το όμορφο συρτό που τραγουδάει ένας και επαναλαμβάνουν όλοι εν χορώ:
Το πράγμα επανέρχεται στην εύθυμη πλευρά. Την φορά αυτήν τα βέλη στρέφονται εναντίον των ιερωμένων. Οι παπάδες έχουν την τιμητική τους με το εξής:
Στην κοινή ευωχία δεν λείπει και το ομαδικό τραγούδι με τις ευχαριστίες όλων για όλα. Είναι το παρακάτω:
Αν κατά τύχη στην συντροφιά είναι ζεύγος νεοπαντρεμένων τραγουδούν γι’ αυτούς το εξής :
Έτσι τα πατώματα τριζοβολούν και τα τραγούδια ανάμικτα με ξεφωνητά γέλιου και χαράς δονούν τον αέρα και αντηχούν σ’ όλο το χωριό μέχρι τις πρωινές ώρες.

Με το χάραμα της Καθαρής Δευτέρας μια νεκρική σιγή απλώνεται σ’ ολόκληρο το χωριό.  Η νηστεία έχει αρχίσει."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου