Κατά την ιδίαν πεδινήν οδόν μίαν ώραν προβαίνοντες (απὸ το Βόλο), ερχόμεθα εις τα Λεχώνια. Αυτά κείνται επί μιας με χωράφια, αμπέλους, κήπους νεραντζίων, κίτρων και άλλων διαφόρων οπωρίμων δέντρων φυτευμένης πεδιάδος...

(Νεωτάτη της Θεσσαλίας Χωρογραφία-Ιωάννης Αναστασίου Λεονάρδος, 1836)

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η ! Μπορείτε να αντιγράφετε κείμενα κ.ά. από το ιστολόγιο. Αυτό, ΔΕΝ αποκλείει αναφορά στην ΠΗΓΗ. - Φωτογραφίες άλλων να μην ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ - Ιδιωτικά αρχεία να ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Τ’ Αϊ Θουδώρ’


Έθιμα «τ’ Αϊ Θουδώρ’»

Το Σάββατο της «Καθαρουβδουμάδας» του Αγίου Θεοδώρου, παραμονή της Κυριακής της Ορθοδοξίας, παλιά, στα Λεχώνια και στα γύρω χωριά  υπήρχαν κάποια έθιμα:

1. Οι γυναίκες δεν κάνουν «τ’ς δ’λειές τ’ σπιτχιού» γιατί η μέρα είναι αφιερωμένη «στ’ς ψ’χές». Έτσι ετοιμάζουν τα κόλλυβα και επισκέπτονται το νεκροταφείο όπου ανάβουν τα καντήλια των νεκρών.
2. Την Παρασκευή παραμονή «τ’ Αϊ Θουδώρ’», οι κοπέλες έπαιρναν «διαβασμένα» από τον παπά, κόλλυβα από τρεις νιόπαντρες Μαρίες. Αυτό το «σ’τάρ’» που το είχαν μοιράσει οι ίδιες οι Μαρίες, τα κορίτσια το έβαζαν «τόριχναν» κάτω από το μαξιλάρι τους για τρεις μέρες για να δουν το γαμπρό.
Λέγανε και την ευχή : «Άγιε Θόδουρε μ’, βόηθα μ’, να βρω τ’ν   τύχη μ’». Γι’ αυτό και το έθιμο λεγόταν «του ρίξ’μου τ’ς τύχ’ς».
3. Στα αυλάκια που περνούσε το νερό για πότισμα, και ήταν κοντά στο σπίτι κάποιου ανύπαντρου κοριτσιού, τα κορίτσια έφτιαχναν «γιοφύρια» με καλάμια για να «πιράσ’ ι γαμπρός».
4. Τα ανύπαντρα πάντα κορίτσια, γέμιζαν ένα καζάνι με νερό για να «καθριφτ’στεί ι γαμπρός». Έτσι, νόμιζαν, θα έβλεπαν τη μορφή του γαμπρού που θα πήγαινε να τα ζητήσει σε γάμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου