Άγιος Απόστολος ο Νέος (1)

Στις 16 τρέχοντος γιορτάζει ο πηλιορείτης και κοντοχωριανός μας Άγιος Απόστολος ο Νέος. Για όσους/ες ενδιαφέρονται για το βίο του , μπορούν να διαβάσουν (ΕΔΩ)

Έργο Μαργαρίτη Μακριν'τζιώτη και Βασιλείου -1866-
Φορητή εικόνα (90Χ62)στον Αγ. Δημήτριο Νεοχωρίου-
Κίτσος Μακρής

 

 

                         

Οι λεπτομέρειες από το μαρτύριο του Αγίου

Ένα ποίημα του Τάκη Οικονομάκη στη ΘΕΣΣΑΛΙΑ της 15ης Αυγούστου 1937

Στο Νέο  Απόστολο 

Στον Νέο τον Απόστολο προσκυνητής πηγαίνω

ανηφορώντας του βουνού τις λιόφυτες πλαγιές

και με το δάκρυ στη ματιά τη χάρη του προσμένω

να γιάνει τις αγιάτρευτες του πόνου μας πληγές.

Εφτά φορές με το κερί την εκκλησιά θα ζώσω

τρανή λαμπάδα κι άσβυστη θ’ ανάψω την ψυχή,

κι εμπρός στην άγια κάρα του  τη συντριβή θα απλώσω

απ’ τον αγώνα τον τραχύ.

Μέσα στην Πόλη την τρανή σε μια μικρή ταβέρνα

δουλεύοντας για το ψωμί κερνούσα το κρασί  

μπορούσε κάθε μια βαριά να με πατήσει φτέρνα,

μα η θύμησή σου μ’ έφεγγε καλό χωριό μου εσύ.

Καλό χωριό, που η σκοτεινιά καθόλου δεν το σκιάζει

κι’  ήλιος λαμπρός το χαίρεται σε μια ησυχία αγνή

γύρω ασημόφυλλη η ελιά  πλούσιο καρπό ετοιμάζει

κι’ απάνω πάντα γελαστοί και ξάστεροι ουρανοί.

Σ’ ένα χωριό τόσο όμορφο και μ’ άδολους ανθρώπους 

την καλωσύνη βύζαξα και τη θερμή στοργή 

κι’ αν άρπαγοι στους πιο τρανούς σκληρά ρημάζουν τόπους 

εκεί η συμπόνια πάντοτε θα βρει καταφυγή.

Έτσι η αγάπη σου, καλό χωριό μου, με φωτούσε

γι’ αυτό κι ετόλμησα βοηθός να σου παρασταθώ,

όταν  του άγριου βόιβοντα σκληρά σε τυραννούσε

η αδικία και ζήτησα μαζί του να κριθώ.

Μα ο βόιβοντας ήταν τρανός άρχοντας και σκουλήκι

ραγιάς φτωχός πώς τόλμησα να υψώσω κεφαλή;

-Στη φυλακή, μ’ άγριες βρισιές, με ραβδισμούς, στη φρίκη

μαύρου μαρτύριου πλήρωσε την τόλμη την τρελλή.

»Σ’ έγκλημα τέτοιο ο πιο σκληρός ο παιδεμός του πρέπει

να μείνει σαν παράδειγμα σ’ αυθάδεια περισσή

φωτιά η οργή μας πάνω σου σαν άγριο αστροπελέκι,

πριν γίνεις αστροπέλεκας εσύ.

Μόνο ένας τρόπος, που μπορείς στη σωτηρία ν’ αράξεις

συ, που το δίκαιο του ραγιά ν’ αποζητάς τολμάς

την πίστη σου, τη γνώμη σου, τον ίδιο εσέ ν’ αλλάξεις

να γίνεις σαν κι εμάς.

Άσε τους σκλάβους στη σκλαβιά κι έλα κι εσύ μαζί μας

να χαίρεσαι τη δύναμη και τ’ αγαθά πολλά

τ’ αξίζεις γιατί τόλμησες, στην τάξη τη δική μας

τα παλικάρια πρέπει νάρθουν τα καλά.

Αλλοιώς του μπόγια το σπαθί στην κεφαλή σου απάνω

να καρτεράει πια δεν μπορεί.

Διάλεξε. Γίνε φίλος μας και φίλος του Σουλτάνου

άλλοιώς η μαύρη γης θα σε χαρεί.

Δε δείλιασες Απόστολε. Αγνή, λευκή η ψυχή σου

φως ιλαρόν υψώθηκε στο σκότος το βαθύ.

Προσκυνητές σου ανήμποροι, τη χάρη τη δική σου

κάνε  και στην ψυχή μας ν’ απλωθεί.

Βόλος                                                 Τάκης Σαρακηνός